Geri: Penelope White Sokak No:24

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** C.tesi Ağus. 09, 2008 9:11 am

-"Rose eğer kendine iyi bakacağına ve hiçbir şeyi dert etmeyeceğine söz verirsen ben gideyim artık.Size üzücü bir haberim var. Fransa'ya gidiyorum bir süreliğine. Beuxbatons'ta bir yarışma varmış ve oldukça önemli büyücüler ziyarete gidecekmiş. Beni de orada görevlendirdiler. Yarışma sırasında öğrencilerden sorumlu olacağım.Aslında eğlenceli olacağa benziyor. Gençliğime dönerim.İkinizi de özleyeceğim... Görüşürüz" dedi Aaron.Anlaşılan Marissa için endişeli görünüyordu.Marissa ise gülümsemeye çalışarak

-"İyiyim ben,iyi olmaya çalışacağım.Kendine dikkat et" dedi ve Aaron bu söz üzerine sıcak bir gülümsemeyle evden ayrıldı.Onun ardından Keira'da gitmişti.Marissa bir süre boş boş bakındı etrafa daha sonra odasına çıktı.Yarın bakanlığa gitmek zorundaydı.İstemese de gitmek zorunda...

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** C.tesi Ağus. 09, 2008 5:40 pm

Bakanlıkta bir gün daha geçmişti işte.Fena sayılmazdı bugün.Gülmüştü,eğlenmişti ama sanki içinde bir yerler kanıyordu,bir yerler acıyor.Evinin kapısını anahtarıyla açtı.Sessiz bir ev...Yapayalnız bir Marissa.Bu sefer daha da yapayalnız.Üzerinde ki paltosunu çıkardı.Anahtarı masanın üzerine koydu.Dünden kalmış makarna vardı.Ocağın altını yakıp yukarı odasına çıktı.Üzerine eşofmanlarını giymişti.Rahat kıyafetler...Makarnasını bir tabağa koyup yemek mamasına geçti.Dosyaları çıkarmış onları okurken bir yandan da yemeğini yiyordu.Kendini oyalamak,Elros'u düşünmemek için tek yol buydu...

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** C.tesi Ağus. 09, 2008 6:30 pm

Yemeğini yemiş,dosyaları incelemişti.İçinde tanımı olmayan bir sıkıntı vardı.Tanımı olmayan...Evin bahçesinde dolandı bir süre.Her taraf soğuktu ,üşümüştü içeri girdi.Evin içinde dolandı tekrar ama çare yok gibiydi geçmiyordu işte.Yalnızlık diye düşündü,insana verilebilecek en büyük ceza.Koltuğuna oturdu.Uykusu yoktu ama gözlerini kapadı.Böyle daha iyiydi belki.Kendini kandırmaya gerek yoktu.İyi değildi...

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 5:19 pm

Sıkıcı bir gün daha...Acıdan başka hiçbir getirisi olmayan sıkıcı bir gün daha.Zar zor ilerliyordu Marissa yolda.Evinin önüne gelmişti.Kapıyı açtı.Sessizlik...Hiç kimse yoktu...Sessizdi yine evi.Odasına çıktı ,üzerine değiştirdi.Dünün aynısı gibiydi herşey...Tek farkı bugün dosyalarla ilgilenmeyecekti.Yapacak hiçbir şeyi yoktu.Oturup düşünüyordu sadece...Kafasından milyonlarca şey geçiyordu aynı anda.Yine öyleydi işte.Bahçe de dolaştı bir süre.Eski Marissa olamayacağından korkuyordu.Hep böyle kalmaktan korkuyordu.Pişman mıydı?..Onu da bilmiyordu.Gittikçe daralıyordu yüreği.Taşıyamıyordu bunca şeyi.Evine girdi tekrar ve koltuğuna oturdu.Yine gözlerini kapayım saatlerce düşünmek istemiyordu.Düşündükçe daha beter acı çekiyordu.Albümler geldi aklına.Eski resimler...Dosya biçiminde ki albümü çıkardı.Bakanlıktakilerin de resmi vardı.Tanımadığı bir sürü kişinin resmi.Niye koymuştu bilmiyordu.Ama birinin daha vardı.Ona acı yükleyen birinin daha...

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 5:32 pm

Aniden kapadı albümü.Burnunun sızladığını hissediyordu...Gözlerini dolduğunu.Şimdi hüngür hüngür ağlamak isterdi.Ama ağlayarak bir yere varamazdı.Yerinden kalktı.Albümü koydu yerine.Evin içinde dolaştı yine bir süre.Keira'ya mı gitsem diye düşündü.Gidemezdi...Onla her konuyu konuşurdu ama bunu değil.Aaron zaten Fransadaydı.O yalnızlığa alışkındı zaten.Ama çevresinde bunca insan varken,tek bir dinleyenin olmaması koyuyordu ona.Onu anlayan bir göz yaşları bir de evi verdi.Her sinirlendiğinde zarar verdiği evi.Ve sürekli bardaktan boşanırcasına akan göz yaşları...

Tekrar oturmak istemiyordu koltuğa...Tutamıyordu o zaman kendini.Evde dolaştı yine bir süre.Bahçeye çıktı sonra.Oradaki sandalyelerden birine oturdu.Rüzgar vardı aldırmıyordu.Bacak bacak üstüne atmıştı.Bugün yaşadığı tek mutlu olay.Mell'le konuşmasıydı.Kardeşine ilk kez sarılmasıydı...

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 5:47 pm

Aaron Fransaya gitmeden önce buralarda bir yerde olduğunu söylemişti Marissa'nın evinin. Aaron'u hatırlayıp hüzünlendi.Bu zor anlarında konuşabilecek tek insan millerce ötedeydi.

Zaten buraya gelme amacı kendisi değildi.Kafa dağıtmak için gelmişti,kendisinden uzaklaşmak için bir süre.Çok kalmayı da düşünmüyordu,uğrayıp kaçacaktı.

Kapının önüne gelip iki defa zile bastı ve beklemeye başladı.

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 5:51 pm

Gözleri dolu dolu olmuştu yine.Üşümüştü yanındaki hırkasını geçirdi üzerine kollarını kenetledi birbirine.Saçları uçuşuyordu Marissa ise boş boş bakınıyordu.Kapısının çaldığını duydu.Gözlerinin altı ıslanmıştı hafif Marissa eliyle sildikten sonra eve girip kapıyı açtı.Karşısında ki Nora'ydı.Dostlarını gördüğünde sevinirdi oysa şimdi öyle değildi.Hiçbir şey olmamış gibiydi.Zorla gülümsemeye çalıştı.Oyun oynamaktan sıkılsada başka çaresi yoktu.Kapıyı ardına kadar açtı.

-"Hoşgeldin.İçeri geçsene" dedi tekrar gülümsemeye çalışarak.

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 5:58 pm

Rose iyi gözükmemişti gözüne.Bir an tereddüt etse de girdi içeri.
Her zamanki gibi çevreye bakınmaya başladı
"Vay,evin güzelmiş"dedi hayranlıkla.
Çevreyi izlemeyi sürdürdü,ağır adımlarla ilerlerken...

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 6:01 pm

-"Vay,evin güzelmiş" dedi Nora.İçeriyi süzerken.Evet güzeldi evi.Zevkliydi aslında Marissa.

-"Evet öyle.Hogwarts bittiğinden beri bu evde yaşıyorum" dedi gülümsemeye çalışaraka.Daha sonra oturma odasına geçtiler.Marissa Nora'ya döndü mutfağa ilerlerken

-"Ne içersin?" dedi.

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 6:07 pm

Ne zaman Rose'u görse bu soruyu işitiyordu.Gülümsedi o da Rose'un bu haline:
"Hiçbirşey,sağol"dedi koltuklardan birine ilerlerken.
Kendisi de zor durumdaydı,Rose'da öyle.
Neden hala buradaydı öyleyse?
Neden hala rol yapıyorlardı?
Oyununu sürdürmeye devam etti.Saf ve meraklı Nora olmaya devam etti.
"İyi misin?"diye sordu Rose'a koltuklardan birine oturunca
"İyi gözükmüyorsun.."

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 6:18 pm

-"Hiçbirşey,sağol" dedi Nora.Marissa merdivenlerden geri döndü.Nora'da iyi değildi anlaşılan.Bugün bakanlıkta da öyle görünmüyordu diye düşündü Marissa.Oda rol yapıyordu biliyordu.Belki de herkes rol yapıyordu.Yapmacık gülmeler,gülümsemeler.Nefret ederdi Marissa.Hiç kullanmamıştı bu yolu bu zamana kadar.Ama o zaman tek başınaydı.Kendine de rol yapması saçma olurdu.Rol yapmaya aynen devam ediyordu.Yani zoraki gülümsemeye.Nora'nın yanına koltuğa oturdu.

-"İyi misin?" dedi Nora.Her zaman sorulurdu bu zaten.Ama her zaman cevabı "evet" olurdu.Bu sefer farklıydı sanki.Bu sefer gerçekten iyi değildi.

-"İyi gözükmüyorsun.." dedi Nora.Rol yapamıyordu besbelli.Umutsuzca kafasını salladı.

-"Rol yapamıyorum değil mi?" dedi Nora'ya bakarak.

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 6:33 pm

"Hayır"dedi buruk bir gülümsemeyle yere bakarak.
"Bu konuda yetenekli değilsin"Yeniden Rose'a baktı.
"Keşke Aaron olsaydı"dedi kederle.
"Sanırım o bizi eğlendirebilirdi,değil mi?"
Yeniden gülümsemeye çalıştı ama olmuyordu,hiç içinden gelmiyordu.

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 6:43 pm

-"Hayır.Bu konuda yetenekli değilsin." dedi buruk bir ses tonuyla.Haklıydı Nora.Yalanı beceremezdi.Becerememişti de zaten...Hiç bir zaman yapamamıştı.

-"Keşke Aaron olsaydı" dedi kederli bir ses tonuyla.Aaron...Şimdi öğrencilerle cebelleşiyordu kim bilir.Belki de büyük büyücülerle tanışıyordu kim bilir...Nefes aldı derinden yeniden...

-"Sanırım o bizi eğlendirebilirdi,değil mi?" dedi Nora.Her zaman gülerdi Aaron.Ama onunda sorunları vardı.Neler yaşamıştı...Biliyordu hepsini.Üçünün de başına çok kötü olaylarda gelmişti.Küçücük bedenlerin kaldıramayacağı kadar büyük olaylar...

-"Onun da sorunları vardı.Ama o bizim gibi değil.Herşeye rağmen hayata tutunabiliyor.Ben de öyleydim" dedi ve yere bakarak derince yeniden nefes aldı.

-"Bir zamanlar..." dedi Nora'ya dönerek.

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 6:53 pm

"Hayat dolu bir insan,gerçekten güvendiğim ender insanlardan..."dedi dalgın dalgın
"Ben de öyleydim...Bir zamanlar..."
Rose'a baktı,gözgöze geldiler bir an.
Gözlerindeki kederi farkedebiliyordu.

Ne olmuştu ona?Ne olmuştu da bu kadar sönükleşmişti?

Kendisi gibiydi Rose'da.
Ruhunda mühürlenmiş kapıları vardı.Ne kadar hayatta görünse de orada bir yerde acı çeken bir canlı vardı.Git gide daha derine gömüyordu onu Rose.

İkisi de geçmişte ölmüştü farklı nedenlerden dolayı.Yaşamamaları gereken şeyler yaşamışlardı,üstünden gelemeyecekleri şeyleri.
Aaron da öyle,yine de o boğulmaktansa çırpınmayı seçmişti.
Daha cesurdu Rose ve Nora'ya göre...

Anlatmasını isteyebilirdi ama kapanmamış yaraları dürtmek acı verici sonuçlara neden olabilirdi.

"Eee,Keirayla ne zaman tanıştın??"dedi ayağa fırlayıp etrafa göz gezdirirken.
Buraya unutmaya gelmişti,hatırlamaya değil.

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 7:02 pm

-"Hayat dolu bir insan,gerçekten güvendiğim ender insanlardan..." dedi dalgın dalgın Nora.Aaron'a canını bile emanet edebilirdi o derece güveniyordu ona.

-"Ona güvenibilirsin.Öyle biri ki asla satmaz seni.Asla yalnız bırakmaz dostunu.Beni hiçbir zaman bırakmadı...Ama ben onları bırakıp gidiyordum" dedi gözleri dolu dolu yine.Onlara çok şey borçluydu gerçekten.Hele ki Aaron ölümden kurtarmıştı onu,Fransa'ya gitmekten...Herşeyden...

-"Eee,Keirayla ne zaman tanıştın??" dedi Nora.Keira diye düşündü bir an.Dostu,kuzeni,ruh ikizi,herşeyi...Ama uzaklardı bu aralar birbirinden.Çok uzak...

-"12 yaşındaydım.Ailem beni kovduğunda" dedi gözlerini devirerek.

-"Ailem beni kovduğunda ağlıyordum.Yarı yıl tatilinde tek başımaydım.Okulda kalmıştım...Ama herkes ailesinin yanındaydı.Ağlyordum dışarda o geldi yanıma.Konuştu benle,destek çıktı...Black'ler peşime düştüğünde yanımdaydı.Arkamdaydı.O da Aaron'da " dedi Nora'ya bakarak.

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 7:16 pm

-"Ona güvenibilirsin.Öyle biri ki asla satmaz seni.Asla yalnız bırakmaz dostunu.Beni hiçbir zaman bırakmadı...Ama ben onları bırakıp gidiyordum"

Evet,ona güvenebileceğini biliyordu,ya o kendisine güvenebilir miydi?
Daha kendisi bile tanımıyordu kim olduğunu!

Rose Keirayla nasıl tanıştıklarını anlatmaya başladıBir yandan çevreyi turluyor,diğer yandan onu dinliyordu.

Gerçekten kendisine değer veren dostlara sahipti,belli ki o da onlara değer veriyordu.

"O kadar şanslısın ki.."dedi yavaşça
"Çocukluğundan beri seni seven dostlara sahipsin..."

Hala anlayamıyordu geçen gün neden gitmek istediğini.Hala anlayamıyordu yasının sebebini.Olayalara ters taraftan bakıyordu,tek yanlışı buydu.
En azından bakabileceği başka bir taraf mevcuttu...

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 7:23 pm

-"O kadar şanslısın ki...Çocukluğundan beri seni seven dostlara sahipsin..." dedi Nora yavaşca.Bir yandan da evi süzüyordu.Gerçekten en büyük şeye sahipti aslında.Hayatın ona tek güzel hediyesiydi aslında.2 tane dost...Yaralarını saracak,canın acıdığında kol kanat gerecek...Marissa bunu engelliyordu ama.Suçluluk duygusu...Hiçbir zaman kurtulamamıştı bundan zaten.Her zaman bir suçluluk duygusu...

-"Hayatın tek güzel hediyesi onlar benim.Onları gerçekten kimseye değişmem" dedi.Emindi kendinden.Onları değişmezdi kimseye...Marissa kötü biri değildi aslında ama hep yalnızlığı tercih ediyordu.Kabuğuna çekilip acısın kendi kendine yaşamayı.Ama yitip gidecekti bu yüzden.Kimsenin ona yardım etmesine izin vermiyordu.Fazlasıyla inatçıydı.Gururluydu...Ama fazlası zarardı işte.Fazla inatçılık ve gurur bazen herşeyi mahvedebiliyordu.

Nora'nın ona baktığını fark etti.Marissa'nın gitmek istemesine anlam veremiyordu anlaşılan...Hani derlerdi ya "kimse kimsenin içini bilemez" diye ne kadar güzel bir söz diye düşündü.Gerçekten yerli yerine oturmuştu bu söz...

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 7:37 pm

-"Hayatın tek güzel hediyesi onlar benim.Onları gerçekten kimseye değişmem"
Hüzünle gülümsedi Marissa'ya.
"En azından elindekilerin değerini biliyor"diye düşündü.Sahip olamadıklarına uzaktan bakabiliyordu yanlızca.
Geçmişten gelen yakın dostlar...
Geçmişten gelen herhangi birşeye razıydı...

Sorular sormak istiyordu ama durduruyordu kendini.
Camdan bakmaya başladı sessizce Rose'un konuşması umuduyla...

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 7:56 pm

Nora pencereden dışarı bakıyordu.Neler düşündüğünü az çok tahmin edebiliyordu.Yağmur bastırmıştı.Marissa gözlerini pencereye dikti.

-"Ne düşündüğünü biliyorum.Neden gitmek istedi?..ARkadaşları var,dostları var...Neden gitmek istedi?..Ben de kendime sordum defalarca.Herkes çok güçlü olduğumu düşünüyor.Yaptığımın ukalalıktan başka birşey olmadığını..." dedi gözleri hala yağan yağmurdaydı.Derin derin nefes aldı yine.

-"Yaptığımın ukalalıktan başka birşey olmadığını düşünüyorlar.Ama hiçbiri benim yaşadıklarımı bilmiyor.Evet güçlü biriydim.Belki de herkesden daha güçlü.Küçücük yaşında hayata tutunabilmiş şimdi niye yapamıyor diye düşünüyorlar..." dedi.Gözleri Nora'daydı.Tekrar pencereye yöneldi.

-"Ama inan hiçbir şey göründüğü gibi değil.O zaman tek acım oydu.Ama şimdi hepsi üst üste bindi.Henüz diğerlerinin yarası kapanmamışken yenileri bindi üstüne.Şimdi öyle bir hal aldı ki.Hangi ilacı getirsen kapatamıyor artık..." dedi.Kimseyle böyle konuşmamıştı...

-"Beni hala anlamayabilirsin ama gerçekler bu.Kimseden yardım istemiyorum çünkü başkalarının benim yüzümden üzülmesini istemiyorum.Sessizce gitmeyi tercih ettim.Ama olmadı..." dedi başını Nora'ya çevirerek.

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 8:25 pm

Nora Rose'a bakıyordu şimdi.

Dürüstlük diye düşündü,Tek istediğim buydu işte!

-"Beni hala anlamayabilirsin ama gerçekler bu.Kimseden yardım istemiyorum çünkü başkalarının benim yüzümden üzülmesini istemiyorum.Sessizce gitmeyi tercih ettim.Ama olmadı..."

Seni anlamadığı mı düşünüyorsun? dedi sakince Rose'a bakarak.
Evet neden gitmek istediğini anlamıyordum ama yaşadıklarını anlıyorum dedi hüzünle
Güçlü görünmeye çalışmanın ne olduğunu bilirim.Hayat dolu görünmeye çalışmanın...

Yere çevirdi bakışlarını

Nasıl birşey olduğunu biliyorum. Kimsenin sana acımasını istemiyorsun değil mi?O yüzden içine atıyorsun,o yüzden farklı davranıyorsun... İki yüzün varmış gibi,biri umutsuzluğunun üzerine geçirdiğin maske...

İlk kez bu kadar soğuk konuşuyordu,hatta ilk kez bunları söylüyordu
Hayatında bunları anlatabileceği kimse yoktu ki.Kimse anlayamazdı onu
Derin bir nefes aldı,şimdi söyleyeceklerini daha önce kimseye söylememişti

"Ben.." dedi sesi titriyordu "

Ben annemin ölüsünün başındaki babamı gördükten sonra böyle oldum
"Benim babam bir ölüm yiyendi,ama kim olduğunu bile bilmiyorum...
Nora hep böyle sevecen ve hayatdolu muydu,hayır ,hayır...

Camdan dışarı bakmayı sürdürdü
"Anlıyorum,belki farklı şeyler yaşadık ama sonuçlar aynı.Yıkılmış hayatlar..."

Ağlamamak için zor tutuyordu kendini,düğümlenen boğazını çözmek için yutkundu.

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 8:36 pm

-"Seni anlamadığı mı düşünüyorsun? Evet neden gitmek istediğini anlamıyordum ama yaşadıklarını anlıyorum .Güçlü görünmeye çalışmanın ne olduğunu bilirim.Hayat dolu görünmeye çalışmanın... " dedi Nora.

-"Şimdi ise oyunoynuyorum.Küçükken böyle değildim.Gülerdim sanırım umrumda değildi hiçbir şey.Büyümek isterdim hep sadece büyümek.Büyüdüm de" dedi gözleri dolu dolu.

-"Ama hayatın acı yüzüyle ikinci kez karşılaşarak.Büyümenin en zor yani sen istemeden başlamasıymış.Aniden,beklemeden...En kötü anında vururmuş sana en kötü darbeyi...Sen de enkaz gibi dağılırmışsın.Param parça olurmuşsun ama güçlü görünmeye çalışırmışsın.Yaşadım Nora.Hayatın acılarını tek başıma yaşadım" dedi gözleri Nora'ya bakıyordu.

-"Kimi zaman geldi utandım ailemden.Tek başıma büyüdüm ben ailem olmadan.Küçükken de yoktu ailem,büyürken de,büyüdükten sonra da...Ve asla olmayacak biliyorum.Ben tek başıma mücadele ettim hep.Bu hayatın en acı dersi.Yalnızlık...En büyük ceza..." dedi.Ağlamamak için zor tutuyordu kendini.

-"Ben annemin ölüsünün başındaki babamı gördükten sonra böyle oldum
Benim babam bir ölüm yiyendi,ama kim olduğunu bile bilmiyorum...
Nora hep böyle sevecen ve hayatdolu muydu,hayır ,hayır..." dedi Nora sesi titreyerek.

-"Anlıyorum,belki farklı şeyler yaşadık ama sonuçlar aynı.Yıkılmış hayatlar..." dedi Nora.

-"Yıkılmış hayatlar...Enkazın altında kalmış ,çırpınmış ve kurtulmayı başarmış bir kız çocuğu.Tam hayata tutunmuşken yeniden bir deprem yine enkaz...Ama bu sefer çırpınacak gücü yok..." dedi.

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 8:52 pm

Olumlu anlamda başını salladı.Hala dışarıya bakıyordu.
"Kaybolmuş ruhlar ve kaderin yolu..."diye mırıldandı.Sesi duygusuzdu,normal zamanlarına hiç benzemiyordu.
"Yaşadıkların seni hayata hazırlar derler.Bence yanlış...Benim hayatımı raydan çıkaran geçmişim.Kimsem yok Jason'dan başka." Derin bir nefes aldı
"Ve ondan kurtulamıyorum Rose,geçmişim hep peşimde..."

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 9:00 pm

-"Kaybolmuş ruhlar ve kaderin yolu...Yaşadıkların seni hayata hazırlar derler.Bence yanlış...Benim hayatımı raydan çıkaran geçmişim.Kimsem yok Jason'dan başka." dedi Nora.Sesi bir garipti.Marissa'nın da farksız sayılmazdı.Gözü hala camdaydı.

-"Acılar insanı daha güçlü kılarmış...Yalan mı bilmiyorum ama yaşadıklarım beni yıkmaktan başka işe yaramıyor.Tam kendimi toparlarken binanın zeminin hazırlayıp üstüne tuğlaları koyacağım zaman da vurup gidiyor.Geriye ise yine yıkık dökük bir kız.Acıya alışılırmış!Aptallıktan başkası değil.Eminim bunu söyleyenler hiç acı çekmemiştir!" dedi.

-"Ve ondan kurtulamıyorum Rose,geçmişim hep peşimde..." dedi Nora.Geçmişimiz bizi asla bırakmayacaktı.

-"Geçmişimiz bizi asla bırakmayacak malesef.Annem ve babamdan tek aldığım huy hiçbir şeyden pişman olmamamdı.İyi bir huy bence..." dedi yutkunarak.

-"Hİçbir şeyden pişman değilim.Yaptığım hiçbir şeyden...Alışılması zor olaylar yaşadım,yaşadık.Yeniden toparlamaya gücüm yok sanırım.Yada zaman gerek...Uzunca bir zaman..." dedi gözleri uzaklara dalmıştı.

tarafından **Nora Skinner** Paz Ağus. 10, 2008 9:22 pm

-"Geçmişimiz bizi asla bırakmayacak malesef.Annem ve babamdan tek aldığım huy hiçbir şeyden pişman olmamamdı.İyi bir huy bence..."

Ben şimdilik pişman olacak birşey yapmadım.Olan olaylar kontrolüm dışında gelişti.Yine de..pişman olacağım birşey yapmaktan korkuyorum.!Son zamanlarda gelişenlerden sonra...

Sustu,kendine saklamaya karar verdi.Sesli söylemeye hazır değildi daha.

tarafından **Marissa R. Nympdora Black** Paz Ağus. 10, 2008 9:26 pm

-"Ben şimdilik pişman olacak birşey yapmadım.Olan olaylar kontrolüm dışında gelişti.Yine de..pişman olacağım birşey yapmaktan korkuyorum.!Son zamanlarda gelişenlerden sonra..." dedi Nora.Aynı Marissa gibiydi.Son zamanlarda yaşananlardan pişman mıydı?Sevmekten pişman mıydı?..Bilmiyordu ki...Hissettiklerini bile bilmiyordu...

Emin miydi kararından?..Dostlarını seçtiği için.Evet emindi...En azından şimdi dostlarının desteği vardı.Gerçekleri tam olarak bilmeselred az çok vardı...Onları suçlayamazdı.Acısını içinde yaşardı hep...Bu yüzden yardım almazdı çoğu zaman...Bu sefer farklıydı ama kendinden kapanacak gibi değildi.Dostlar yardımıyla da.Zamanla kapacaktı zamanla...