Barın önündeki masa

Micah merdivenleri ikişer ikişer indi. Hatta en sonunda yedi basamak kalınca Hogwarts'a gitme coşkuyla hiç yapmadığı bişey yaptı! Yedi basamağı atlayıp indi.Hafif bir gürültü çıktı ancak bardaki çoğu kişinin kafasını ona döndürmesine yetmişti! Sadece barın önündeki masada oturan demin gördüğü uzun boylu adam kaldırmamıştı başını avucunda tuttuğu minyatür kitaptan...Nedense buna sevindi içinden...Utanıp kızarmıştı yine de...Bara doğru gitti.O ağzını açmadan barmen Tom ona birşeyler hazırlayacağını söyledi ve onu minyatür kitabının keyfini çıkaran(okurken gülümsüyordu) yaşlı adamın karşısına emrivaki oturttu...

'Bir Kimaraya yaklaşmadan önce iki kere düşünün. En azından kuyruğuna basılmış aslanlar kadar tehlikeli ve nefes alıp verdiği sırada önünden geçilen bir ejderha kadar öldürücüdür'

Alwen gülümsedi. Bu minik el kitabının yazarı olan Sandra B. Joney'nin anlatım tarzına her zaman hayran kalmıştı. 'Nefes alıp verirken önünden geçilen bir ejderha' he!...

Acaba Bayan Joney bir Kimara'yla kaç kere karşılaşmıştı daha önce? Alwen hiç karşılaşmamıştı. 'Ama' diye düşündü kendi kendine, 'Çok daha kötüleriyle karşılaştım'...

O kendi düşüncelerine dalmış gitmişken, karşısında ki tabureye henüz okul çağındaymış gibi gözüken bir çocuğun oturduğunu hayal meyal farketti. Kitabın sayfasını çevirdi. Acaba oğlan neden gözlerini dikmiş ona bakıyordu? Muhtemelen Gelecek'te son zamanlarda sıkça basılmaya başlanan resimlerinden tanıdığı içindi, ve muhtemelen o da onun kafayı üşütüp üşütmediğini merak ediyordu. Görmezden gelip okumasına döndü. Şimdi Bayan Joney Ejderhalardan bahsediyordu.

Micah Tom'un bu yaptığından hiç hoşlanmadı.Elbette bu yaşlı adam onunla masasını paylaşmak zorunda değildi.Üstelik barda onca boş yer varken...

Adam başını keyifle kaldırarak kimaralarla ilgili bir cümle okudu.Bir an gözü ona gözünü kırpmadan hayran hayran bakan Micah'a kaydı, önemsemedi.Ama Micah bir kez daha utanmıştı şimdi suratının Libera'nın çilek reçeli gibi kıpkırmızı kesildiğine emindi...Masada duran Gelecek Postası'nın arkasına saklanmak ne güzel olurdu. Amcası Gelecek Postası'ndan nefret ederdi. Micah nedenini hiç sormamıştı. Gazetenin arkasına saklanmak çocukça olur diye düşündü,vazgeçti.Yavaş yavaş soludu rahatlamaya çabaladı adam ona bakmıyordu bile.Niye bu haldeydi o zaman!

Birden Micah onun yüzüne baktı soylu ve nice çetin günler geçirmiş yüz hatlarını inceledi.Onu tanıyordu!4 yıl önce amcasını eve getiren adamdı o, amcasını yürüyemez halde yatağına bıraktığı gibi buharlaşan!Bir daha hiç uğramamıştı...

'Siz...'dedi cılız bir sesle...

'siz'

Alwen çatık kaşlarla başını kaldırıp çocuğa baktı. Çocuk şimdi biraz ürkmüş görünüyordu. O anda Alwen'in gözleri masanın üzerinde duran Gelecek Postası'na kaydı. Ön sayfada kendisinin bir resmi vardı tabi...

"Evet" dedi ciddi ciddi. "O benim. Ama bahsettikleri kadar kafadan üşütük değilim, biraz daha az belki" gülümsedi.

Barmenden içmek için birşeyler daha istedi. Sonra da arkasına yaslanıp, delip geçen bakışlarıyla çocuğu süzmeye koyuldu.

Micah yaşlı adamın dikkatini bu denli ona çevirmesini gerçekten beklemiyordu,incelenmekten aşırı rahatsız olmuştu...Gözleri Gelecek'e kaydı:'Alwen Crook:Güvenilir mi?' başlığının altında karşısındaki ona masmavi gözleriyle delici bakışlar fırlatan adamın resmi...

Yaşlı adam onu Gelecek'ten tanıdığını zannetmişti halbuki amcası Gelecek Postası'nı evin sınırlarından sokmazdı!Amcasının doğru bilgiyi edinmek için kendi kaynakları vardı...

O sırada Tom birbirinin varlığından rahatsız olmuş bu iki masa arkadaşına(!) ısmarladıklarını getirdi ve tekrar barına döndü.Micah'ın hiç iştahı kalmamıştı..Yemeğine hiç bakmadı,gözlerini karşısındaki adama dikti.'Amcam döneminin en iyi seherbazlarındandı ama 4 yıldır yürüyemiyor. Onu o halde eve getiren sizdiniz ve ona bunu kimin yaptığını biliyor olmalısınız! Ben de bu ismin merakı içindeyim!' dedi Micah herşeyi göze alarak...

Alwen duyduklarının garipliği karşısında resmen afalladı. Çocuğa bu sefer daha dikkatli ve biraz daha şefkatli gözlerle bakıyordu. Masay biraz daha yaklaştı. Öte yandan çocuğun kimden bahsettiği konusunda belirli bir fikri yoktu. Uzun yıllar içerisinde o kadar çok kişinin kaybına seyirci kalmıştı ki...

"Pekala" dedi ciddiyetle. "Adım Alwen, bana bu şekilde hitap edebilirsin. Ya senin adın ve soyadın ne?"

Bir ihtimal, soyadı bir çağırışım yapabilirdi. Ayrıca şimdi içinde garip bir duygu hissediyordu. Küçük bir çocuk, kimbilir ne zaman onu görmüş ve şimdiye kadar unutmamıştı.

Micah masadan hemen kalkacakmış gibi oturmayı bırakıp arkasına yaslandı,elleriyle masanın kenarını tuttu. Sanki masa, belki Micah Alwen'le tartışırsa ona destek olacakmış gibi!..Micah tereddüt etmeden:

'Adım Micah Falel'dedi.

Falel... Kesinlikle tanıdık geliyordu. Falel... Gözünün önüne, bir ölüm yiyen tarafından işkence edilirken kurtardığı, güler yüzlü bir adamın silueti geldi... Jacob... Jacob Sloan Falel. Herhalde o olmalıydı.

"Sen Jacob'un yeğenisin öyle mi?" gülümsedi. Amcasının neden o hale geldiğini anlatmaya gerek yoktu. Bu kadar küçük yaşta böyle birşeyi bilmesine gerek yoktu. "Evet" dedi sonra onu şöyle bir süzerek. "Saçların ve bakışlarının gerisindeki neşe ona benziyor kesinlikle."

Jacob uzun zamandır yürüyemiyor, ayağa bile kalkamıyordu. Onu son ziyaretini hatırladı, yaklaşık 1 yıl kadar önceydi.

"O nasıl?" dedi hüzünlü bir sesle. "Son ziyaret ettiğimde St Mungo'daki tuvaletlerden şikayet edip duruyordu"

Alwen hüzünlenmişti,Micah onu o halde görünce boğazına bir yumruk oturdu.Keşke hiç bu konuyu açmasaydı...Ama tutamıştı çenesini işte! Konusu amcası olunca bambaşka görünüyordu herşey! Canı sıkılıyor, 'keşke daha büyük olsaydım da ölüm yiyenlerin hakkından gelebilseydim' diyor gönlü bütün hıncıyla! Başka kimsesi yoktuki düşünecek!

Belli ki Alwen amcasının dostuydu...

'O daha iyi, şimdi evde, şifacı geliyor arada bakmak için;bir kitaba başladı sanırım sihir dünyasının savunma gücü ile ilgili,yeni bir büyü de geliştiriyor galiba, diyor ki'Bu büyüyle kitlesel kalkan oluşturabileceğiz!' boş durmak onu çileden çıkarıyor bay Alwen.Ben ona yardımcı olmak için çabalıyorum ama artık Hogwarts'a gidiyorum.Yanında olamayacağım.'dedi Micah...

Alwen keyifle güldü. "Evet tahmin edebiliyorum" dedi. "Boş durmayı sevmezdi Jacob. Zaten bu yüzden..." devamını getiremedi.

"Amcanı severdim" dedi gülen gözlerle. "Ama bazen olacak şeylerin önüne geçemeyebiliyorsun. Dinamik bir adamdı, herkesten önce o koştururdu."

Bardağında ki içkinin bittiğini farkedince barmene yeni bir tane doldurması için işaret etti. Sonra tekrar yeni arkadaşına dönerken gülümsüyordu.

"Eee?" dedi. "Burada ne işin var bakalım? Okul gereçleri sanırım, ha? Tek başına gelmiş olamazsın değil mi?"

Alwen'in sıcak gülümsemesi içine su serpti.Aslında ne zamandır gülümsememiş olduğunu farketti Micah Alwen'i aynalarken... Kasları bu mimiğe alışkanlıklarını bırakmıştı nicedir ama Hogwarts'ta böyle olmamalıydı, buna çabalayacaktı Micah!..

'Yok, yalnız gelmedim, bayan Libera getirdi bay Alwen,Hogwarts için araç gereçlerimi de bugün almaya gideceğim.'dedi Micah tebessümle Alwen'e bakarak.Hogwarts'a gideceği için çok mutluydu...Hem de çok...

Alwen, Micah'ın yüzündeki heyecanı görünce neşeyle güldü. Orada oturup bir süre genç adama Hogwarts yıllarından birşeyler anlattı. Birlikte oturup sohbet ederlerken çok zevk almıştı. Fakat gece ilerliyordu artık.

"Ben artık kalksam iyi olacak" dedi "Şimdi... Odana girdiğinde kapını iyi kilitle. Gelecek'te yazan zırvalıklara inanma, hala tehlikedeyiz. Ve bir şeye ihtiyacın olursa bana baykuş postası yolla." Elini sıkıp gülümsedi çocuğa. Sonra "Hoşçakal, Micah" dedi ve pubtan ayrıldı.

Alwen'in sohbeti eşliğinde Micah yemeğini iştahla yemişti.Veda vakti gelince suratı düştü,ayrılmak istemiyordu.İstese de istemese de şimdi Alwen çok uzaklarda olmalıydı,Micah merdivenlerden çıkıp odasının yolunu tuttu...İçinden bir ses önemli birşey olmasa da Alwen'e mektup yollamamak için kendini zor tutacağını söylüyordu...