Pencere Kenarındaki Masa

Merdivenlerden inerken biri düşünceli düşünceli yukarı çıkıyordu.Tanıdık gelen biriydi ama adını bir türlü hatırlayamadı.Kendi binasından olduğunu bildiği bu kişinin geçmesine izin verdi.Ardından yavaşça pencere kenarında gözüne kestirdiği masaya yerleşti.
- - -
Düşünceli düşünceli dışarı bakarken masaya daha önce hiç görmediği bir içki geldi.
Kimin getirdiğini görmek için başını kaldırdı ama kimse yoktu.
Dikkatini içeceğe verdi.Bardaktaki sıvı mavimsi renkteydi.Hiç düşünmeden içti.Tadı ekşiydi,hayatta içtiği en ekşi içecekti.Yüzünü ekşitti ama bardaktakilerin hepsini içti.Ağzının kenarındakileri nezakete aldırmaksızın eliyle sildi ve çevresine bakınmaya başladı.
"Konuşacak insan iyi olurdu"diye düşündü dalgın dalgın

Merdivenden çıkarken gözüne takılan sert bakışlı ama bir o kadarda cezbedici olan bayanı odasına girdiğinde hatırladı! Bu Nora'ydı! Aynı binadaydılar... Merdivenden aşağıya göz atıp onun pencere kenarındaki masada oturduğunu gördü. Hemen sihirle en sevdiği içki olan okyanus yakamozu'ndan bir kadeh gönderdi...İçki ekşiydi...Hayat gibi...

Az sonra yanına gidecekti ama odasında halletmesi gereken fazla uzun sürmeyecek bir işi vardı.

Ekşi içeceğin ardından tatlı bir içecek içme isteği duydu Nora.
"Bir balkabağı suyu lütfen"diye seslendi.Cümlesini tamamlayamadan önünde beliriverdi dolu bardak.
Bardağı eline alıp bakmaya başladı.Düşüncelere daldı.Kendisini ziyaret edecek olandan haberi olmadan...

Penceresinden baykuşunun gecenin karanlığına karışmasını izledikten sonra karnının çok aç olduğunu ve Nora ile sohbet etmenin iyi olacağını düşündü... vakit kaybetmeden hana indi.

Nora şimdi okyanus yakamozunun ardından gönderdiği balkabağı suyunu içiyordu... Micah sırıtmaktan kendini alamadı. Masaya doğru yürüdü.

'İkramları beğendik sanırım?'dedi gülümseyerek. 'Seninle karşılaşmak benim için bu gecenin favorisi!' dedi kızın karşısına davetini beklemeden oturup arkasına yaslandı.

Bu gözler...

Bu gözleri hatırlıyordu.Bu gri gözleri karanlık sanatlara karşı savunma dersinin sonunda görmüştü en son.O dersle ilgili aklında kalan tek şeydi.Dalgın dalgın neden yere baktığını düşünmüştü,evet evet hatırlıyordu. Normalde dalgın bakan bu gözler bugün içtenlikle parlıyordu.Bu gözleri Nora'nın karşısına oturan bu gencin adını hatırlamasına yardım etti

Bu gözleri unutacağını sanmıyordu...Evet,bu gözleri unutmayacaktı!

"Mi-Micah?"dedi sorarcasına,cevap vermesine gerek yoktu,sırıtışından belliydi.
"Bunları sen mi yolladın?" Utangaçlığından sıyrılıp karşısında bir tanıdık görmenin sevinciyle eski günlerdeki gibi gülümsedi.
Ne diyeceğini bilemiyordu,kelimeler yetmiyordu sevincini dile getirmeye...

'Bunları sen mi yolladın?'

'Beğenmişsindir umarım.'dedi. 'Eee neler yapıyorsun görmeyeli?Kaç sene geçti! Yaşlanıyoruz!' dedi umarsız bi şekilde gülüp başını iki yana salladı. Sonra kızı süzdü...Çikolata rengi gözlerinde bir erkek kolaylıkla eriyebilirdi. Durup boğazının kuruduğunu düşündü ve bir okyanus yakamozu ve yanına ikisi için de yiyecek birşeyler ısmarladı.

Kısa bir süre durakladı.Çok garipti yıllar önce tanıdığı birini görmek!Nedenini bilmediği bir sevinçle kaplıydı içi.Kafasını öne eğdi ve herzamanki gibi kızaran yanaklarına lanet okudu.Kafasını kaldırdığında Micah çoktan birşeyler ısmarlamıştı.
"Ben-ben iyiyim.Şey.. Gayet iyiyim!Çok uzun zaman oldu değil mi?Kaç yıl oldu,12 mi ne?Sen..."durakladı,yutkundu "Değişmişsin.Aslında değişmemişsin.Bilmiyorum!"Gülümsemesine engel olamıyordu"Tanıdık birini görmek ne kadar da güzel!"dedi içinden.Fakat daha sonra sesli düşündüğünü farketti."Sen ne yapıyorsun görmeyeli?Planların neler?"
Okyanus yakamozu ve yiyeceklerin gelişiyle konuşmayı kesti.

Yemeklerin ve içkisinin gelişiyle, Nora'yı dikkatle dinlemeyi sürdürürken Micah sabırsızca mavi içkisinden tadımlık bir yudum aldı, yüzünü hafifçe buruşturdu... Bu içkinin onda anlamı büyüktü...Felsefeyi severdi Micah...

'Planlarım mı?'dedi tebessüm ederek. 'Demin Bir iş başvurusunda bulundum. Ama sürpriz olsun! Onun dışında amcamın durumunu biliyorsun onunla yaşıyorum hala...' dedi. Yemeğini keyiflice yemeğe başladı.

'Peki sen neler yapıyorsun Nora'cım?'

Okyanus yakamozunu içerken Micah'ı dinliyordu.İçki biraz ekşiydi,yine de zamanla alışıyordu tadına.
"Peki sen neler yapıyorsun Nora'cım?"

Bardağı dudaklarından uzaklaştırıp masaya koydu.
"Ben de Muhabirlik için başvurdum."dedi sevecen bir ses tonuyla.
"Sonunun ne olacağını bilemem ama hep araştırmayı sevmişimdir,bu mesleğin bana uygun olduğunu düşünüyorum!"
Konuyu Micah'ın amcasına getirmeyi istemiyordu,Micah'ın okuldayken amcasına yardım etmek için iksir dersi aldığını duymuştu.Onu üzmek istemezdi böyle güzel bir günde!

Yine düşüncelere daldığını Micah'ın suratına boş boş baktığını farkettiğinde anladı. Utanç duygusu yine onu hakimiyetine aldı,açıklama gereği duydu yaptığından dolayı:
"Kafam çok dolu,arada böyle dalıp gidiyorum işte..."dedi yamuk bir gülümsemeyle.Ardından yemeğe odaklandı kafasını yeniden kaldırmaya cesaret edemediğinden...

'Muhabirlik ha bak bu çok hoşuma gitti! Seni aralarına alacaklarına eminim, senin gibisini bir daha zor bulurlar!' dedi muzipçe gülerek, aldığı en iyi haberdi bu, malum Elizabeth Hurper her zaman objektif olmayabiliyordu... Micah hakkında usulsüz bir haber çıksa kariyerinin başında mafvolabilirdi...Tabii o kariyere başlaması lazımdı önce! Başvurunun cevabını çabuk almayı umuyordu.

"Kafam çok dolu,arada böyle dalıp gidiyorum işte...'

Kızın yüzüne baktı, kafasını dolduranı merak etti... Sonra gülümsedi: 'Hayat kolay olmadı hiç..Zor bir dönemden geçiyoruz! Bakanın ölümü çok ani oldu, Barty'nin döndüğüne inanmaması yanlıştı, Alwen onca hizmette bulunduktan sonra ona inanmamak saçma...' dedi kendiyle konuşurmuş gibi.

Micah'ın dedikleri ilgisini çekmemişti.Hangi taraftan olduğuna karar verememişti henüz.Uzun süre Mugglelar arasında yaşamaktan kaynaklanıyordu bu konulardaki cahilliği...

Micah'In hangi mesleğe başvurduğunu merak etti yemek yerken.Hangi meslek ona uyardı?Bir an durdu,kafasını kaldırmadan baktı ona.İksirde iyi olduğunu biliyordu.Belki de karabüyü ile ilgilenirdi! Bunu öğrenmeliydi ama.
Okyanus Yakamozundan bir yudum daha aldı.Tadı hala ekşiydi,yüzünü buruştursa da içmeye devam etti."Bunu yerine viski olsaydı ne güzel olurdu"diye düşündü bir an...
Bir an ne kadar çok konuştuğunu düşündü.12 yıl sonra çenesi düşük bir kız olarak görünmek istemiyordu Micah'a...Sessizliğini korumayı düşündü. Yemeğe konsantre oldu bir an...Şimdilik konuşmayacaktı,bir süreliğine...

Çatlakkazan tenhaydı bugünlerde, partneri olduğu için kendini şanslı hissediyordu... Nora suskunlaşmıştı, Micah da susmuştu, bazen sessizliğin insana herşeyden daha iyi geldiğini bilirdi. Bu gece canı farklı birşeyler yapmak istiyordu yine de, kıpır kıpırdı yüreği, beklemeyi hiç sevmezdi... İş başvurusu kafasını meşgul ediyordu. Çalışması gerekmiyordu tabii... Ne de olsa o bir Falel'di. Birkaç soyağacı devirirde bitmezdi serveti... Ama bazen ukalalaşsa da asla övünmez, kendi halinde aşırılık göstermeden yaşamayı severdi... Ancak artık kendi evine çıkmak istiyordu ve bu serveti kullanmak istemiyordu, daha iyi bir amaca hizmet edebilirdi Falel'lerin yegane varisleri Micah ve amcasına göre...

Yemeklerini bitirdiler.

Micah birden muzipçe sırıttı: 'Dans klübüne gidelim mi ne dersin?' diye sordu.

Sessizce yemeğini bitirdi.Karmakarışık duygular içindeydi..Herşey garip herşey saçma,bir o kadar da güzeldi son günlerde...Sessizlik boyunca bunları düşündü.

Yemeğin bittiğini farketti,tabaktaki arta kalan yemekle oynuyordu.Derken Micah'ın sesini duydu
'Dans klübüne gidelim mi ne dersin?"

İçinden "EVETTT!" diye bağırmak gelse de kendine hakim oldu.Micah'ın gülüşüne sempatik bir gülümsemeyle karşılık verdi
"Süper olur"
Ardından oturduğu koltuktan kaldı.Pencere kenraındaki masada daha fazla kalması gerekmiyordu artık...

Micah, Tom'a hesabı ödedi ve Nora'yı Hellfire'a götürmek için kızın elini tuttu. Beraber Londra'nın en işlek caddesine buharlaştılar...