Turner Malikhanesi-Northampton

Uzaktan izliyordu olanları.Yanlarına gelip onlara destek vermeye çekindi.Mutfak kapısına dayamıştı sırtını,kollarını kavuşturmuştu yanlızca.
"Masa hazır"dedi laf arasında."Gelebilirsiniz..."
Cevap beklemeden içeri yöneldi.Yemek istemiyordu,midesi bulanıyordu.Sakinlaşmeliydi.Sabah oturduğu cam kenarına geçti yine.Geçen günü düşündü dışarıya bakarken.Bir su damlası camın üstüne damladı,aktı pencere boyunca.Yağmur başlamıştı...

Jason Nora'ya tebessümle cevap verdi:
"Tamam Nora!".Ardından Rose'a döndü:
"Siz Nora ile atıştırın Rose!Ben de Keira'yı doyurayım.".Ardından kafasını Nora'ya çevirdi fakat o çoktan girmişti içeri.Gülümsedi tekrar:
"Nora!Bir tabak getirir misin.Keira'yı ben yedirecem!"...

Jason'ın sesini duydu.
"Nora!Bir tabak getirir misin.Keira'yı ben yedirecem!"...
Eline geçirdiği tabağı doldurup Jason'a götürdü.O sırada da Keira'ya göz gezdirdi.Keira oydu demek.Bu kötü durumuna rağmen çok sevimli birine benziyordu.İçinde bir ürperme hissetti.Acımıştı o haline.Merak içini kemiriyordu,öğrenmek için deli oluyordu neler olduğunu.
Mutfağa geri dönerken Rose'u gördü.
"Gelsene"dedi tebessümle.Ondan öğrenmeyi planlıyordu olanları...

...

Jason tabağı eline aldı.Sanki kendisi yiyecekmiş gibi iştahla daldırdı kaşığı:
"Aç bakalım ağzını.Bitkinsin,iyi gelecek bu!".Keira'ya yemek yedirirken çok mutlu olmuştu nedense.O kadar açtı ki Keira'ya verirken bazen farkına varmadan kendi ağzına da götürüyordu.....

Nora mutfaktaki sandalyelerden birine attı kendisini.Dalgındı,Rose'u çağırdığını bile unuttu bir an için
-"Kız kardeşi mi oluyorsunuz?" dedi sevecen bir tavırla Rose.Nora kafasını kaldırıp baktı ona.
"Hayır,kuzeniyim"dedi sıcak bir gülümsemeyle.Gerçi,kızkardeşi gibiydi ama...
Cama baktı.Yağmur hızlanmıştı şimdi.Rose'a döndü:
"Ne oldu ona?"dedi merakla.

Jason bilmiş bir şekilde cevapladı hemen:
"Yok olmaz öyle şey!".Biraz bekledi ve kaşlarını çatıp:
"Hem sussana sen.Yorma kendini!" dedi.Bu arada bir kaşık daha verdi.Ve farkına varmadan kendi ağzına bir kaşık daha attı.Keira ile ilgilenmek çok mutlu ediyordu onu gerçekten.....

-"Jason iyi biri.Pek fazla tanımıyorum yeni tanıştık ama Keira'yı epey önemsiyor."
Jason'ı kendisi de çok tanıyor sayılmazdı.2 gün olmuştu daha...Keira konusunda katılıyordu Marissaya

-"Ufak bir kaza atlattı o kadar.Bir yanlış anlaşılma diyelim" dedi Marissa ardından.İçten birine benziyordu,güvenilir biri olduğuna karar verdi onun.Keira'yı önemsiyordu,buna da emindi.Bu kadar bilgi yetmişti zaten,olayı didiklemesine gerek yoktu.

Yine de düşündü,ne kazasıydı acaba? Bakanlıktan biri nasıl bir kaza geçirebilirdi ki?
Aklına ölen bakan geldi,acaba benzer bir meseleyle mi karşılaşmıştı Keira?
Ölümyiyenler...diye düşündü.Tiksindi.

Yeniden Rose'a konsantre oldu."Keira'ya bakmak ister misin?Aklın onda gibi..?"

Rose'un mutfaktan ayrılmasıyla pencere önünde yerini aldı o da.Hala yağmakta olan yağmura baktı.Dışarı çıkıp yağmurun altında yürümeyi ne kadar isterdi!
"Ama böyle aptalca davranışları sadece Muggllar yapar..." diye geçirdi içinden.
Muggllıktan kurtarmalıydı kendini,onlar gibi düşünmekten vazgeçmeliydi...
"Bana ne olacak?"diye düşündü.
İki dünyanın ortasında bir yerden gelmişti sanki...
Uzun bir sürenin ardından(belki bir yarım saat sonra)Jason'a bakmak için içeri gitmeye karar verdi.El çabukluğuyla masayı topladı ve olanlara bakmak için mutfak kapısından içeri süzüldü.

Jason'ın keyfi oldukça yerindeydi.Keira'nın tabağı bitmişti.Yine saçlarını okşamaya başlamıştı güzel cadının.Keira ise öylece uzanmış tavanını seyrediyordu salonun.Jason saçlarını okşarken o da sanki mutlu oluyordu:
"Keira!Sana bir sır vereyim mi?" dedi Jason,cadının saçlarına boş boş bakarken.

Jason konuşmaya çalışıyordu ama çıkmıyordu.Ona söyleyeceği şeyi daha önce kimseye söylememişti.Hatta Keira'ya bile söylememişti.Çünkü daha önce Keira'ya karşı bunu hissettiğinden emin değildi.Zaman da olmamıştı hani daha önce...
Şimdi tam sırasıydı ve artık emindi.Keira onun için çok önemliydi.Bunun bilincindeydi artık.Söylemeye çalıştı tekrar çıkmıyordu.Bunu söylemek zordu Jason için!Çok zor...
Derin bir nefes aldı.Keira'nın ellerinden tuttu ve kekeleyerek çıkardı o üç kelimeyi ağzından:
"Be-ben sa-sana AŞIĞIM!"...

Jason şaşırmış bir halde öylece Keira'ya bakıyordu.Evet o da söylemişti işte...O da seviyordu....O,Keira...O da aşık olduğunu söylemişti....
Keira'ya doğru yaklaştı Jason.Göz gözeydiler.Burun buruna,nefes nefese...
Çıt çıkmıyordu.O kadar sessizlerdi ki Jason neredeyse kalp atışlarının sesinin duyulmasından korkmaya başlayacaktı.Ellerini titreyrek Keira'nın yüzüne götürdü. "Keira!" diye fısıldayabildi.Dudaklarını yaklaştırmaya çalışıyordu fakat götüremiyordu...

Jason artık tereddütü bir kenara bırakmalıydı.Titreyerek dudaklarını yaklaştırdı.Dokunmuşmuydu bilmiyordu...Biraz daha yaklaştı.Artık o muhteşem kokusunu hissedebiliyordu Keira'nın...Ve evet değmişti dudakları Keira'nınkine.Gözleri kapandı Jason'ın.Doyasıya yaşamak istiyordu bu anı....Doyasıya öpmek istiyordu Keira'yı..
Ellerini Keira'nın beline götürdü.Sımsıkı sarıldı ona.Delice öpüşmek istiyordu....

Nora mutfak kapısından dışarı adım attığında Keira'ya Jason'ı gördü.İkili çok yakındı birbirine..Ses çıkarmadan sindi köşeye,bozmak istememişti bu anı.Jason'ın eli Keira'nın belindeydi,Keira da sımsıkı sarılmıştı ona.Dudakları birleşmişti,aralarına hiçbirşey giremez gibi duruyordu.
Ayrıldıklarında Keira'nın sesini duydu:
"Seni seviyorum aşkım "
Gülümsedi,kuzeni adına mutluydu.Daha fazla durmaya lüzum görmedi,yağmurda yürüme fikrine karşı gelememişti.Yağmurun altında,sakin Londra sokaklarında dolaşmak amacıyla buharlaştı.