Turner Malikhanesi-Northampton

Yürümeye başladı.Bir yandan da duvardaki tabloları inceliyordu.Önüne çıkan merdiveni görünce şaşırdı.Nasıl yani,daha mı büyüktü burası?
Oyalanmadan merdivenleri tırmanmaya başladı.
- - -
Merdiven keskin dönemeçlere sahipti,her dönemecn sonunda da bir tablo asılıydı.Tablolara bir anlam veremedi,ama bağlantıları olduğu kesindi.Son dönemecin orada devasa bir tablo asılıydı. Bu tablo neredeyse Nora kadardı,belki daha da büyük.Nora durup bir an tabloya baktı.Gri fon üzerinde siyah cüppeyle duran bir adam.Gözleri kırmızıya dönük kahverengi olan bu adamı tanıyamadı bir türlü.Gözler ona bakıyor gibiydi.Nora tablonun kendisine baktığını sandı önce,sonra yanıldığını anladı.Basit bir tablodan başka birşey değildi.Biraz ürkütücüydü o kadar...
- - -
Sonunda geniş bir boşluğa ulaştı Nora.Uzun merdivenler sona ermişti."Şükürler olsun"diye geçirdi içinden.Bu evi keşfetmek zaman alacaktı.
önünde 3 koridor vardı.Soldakine daldı.Bir sürü kapı onu bekliyordu orada.Koridorun solunda 3 kapı,sağında 2 kapı ve tam karşısında da 1 kapı vardı.İlgisini ilk çeken karşıdaki oldu.Ağır adımlarla yaklaştı kapıya..Kapı ahşaptandı,yıpranmışa benziyordu biraz.Siyahtı,simsiyah.Kapı tokmağı gümüşi bir renkteydi,üstünde garip desen ve yazılar vardı.Nora içinin ürperdiğini hissetti,tabii bu merakını daha da arttırdı.
Bu odada garip birşeyler vardı..!
- - -
Kapıyı yavaşça açtı.Oda sandığı aksine basitti.Annesinin evindeki odadan çok daha büyük ve görkemliydi.Odanın solunda kocaman eski bir yatak vardı.Yatağın sağında bir komidin bulunuyordu.O da eski gibiydi.Nora gezinmeye başladı.Yatağın sağında girdiği kapının karşısında bir kapı daha gördü.Odadaki diğer nesnelerin aksine gayet yeniydi bu kapı.Kapının sağında kocaman antika bir ayna asılıydı.Aynanın kenarlarında kapı tokmağında olduğu gibi anlayamadığı dilde yazılar vardı.Aynı yazılar yatağın karşısında dayalı olan devasa gardropta da vardı.Nora pek üstünde durmadı bu gibi şeylerin.Gördüğü yeni kapıya yöneldi.Basit bir kapı kolu vardı,yavaşça çevirdi kolu.Kapı bir balkona açıldı.Büyük bir balkona,oda kadar olmasa da...Balkon sokaklara bakıyordu,aşağıdan geçenleri izledi bir süre.Dolunay vardı o gece.Dolunayı severdi,bakıp düşüncelere daldı.
- - -
Odadan çıktığında bu odayı beğendiğini düşünüyordu."Eğer bu oda boşsa(ki eskiliğinden belli oluyordu)Bu odayı Jason'dan istemeliyim"diye düşündü Nora.
Diğer odalara sonra bakacaktı.Bu günlük bu kadar eğlence yetmişti ona.

- - -
O yettiğini sanıyordu oysaki.Yine aynı boşluğa çıkınca orta koridorda bir parlama gördü.Arkasına dönüp ışığın geldiği yöne baktı.Yarı açık kapıdan bir ışık hüzmesi yayıldığını gördü.Oldukça ilgisini çekmişti bu.Kapıya yaklaştıkça arttı yüzüne vuran yeşil ışık.Yeni birşey keşfetmenin verdiği heyecanla titriyordu yerinde.İlerlemeye devam etti,kapının eşiğine gelene kadar.Önemli birşey bulmuş olmalıydı!Tam içeri girmek için adımını atmıştı ki geriden gelen ayak sesleri dikkatini dağıttı.Nedenini bilmediği bir sebepten telaşa kapıldı,açık kapıyı içeri bakamadan kapatıp geldiği yöne koştu.Ayak sesleri artmaya başladı.Koştu,durmadı koştu.Nefes nefese sağdaki koridora daldı ve önüne gelen kapıyı açıp içeri girdi.O ışığı gördüğünü ona söyleyemezdi,Jason'a.Muhtemelen gelen oydu.Girdiği odaya bakmak için arkasına döndüğünde daha da dehşete kapıldı.Çünkü burada duvar olmamasına rağmen hareket edemiyordu.Boğulur gibi oldu. Böyle şeylere alışık değildi o,odadan fırladı ve koridorlara açılan boşluğa geri döndü.Sakinlemişti,gelen Jason'sa yüzleşmeye hazırdı onunla.Değilse de aynı şey geçerliydi...

Jason mutlu gibiydi.Şarkı mırıldanıyordu çünkü.Keira'nın düello yaptığını biliyordu ama hastanelik olmasına üzülmüştü.Ama düzelecekti.Onun sayesinde düzelecekti...
Jason eve ilk girdiğinde evde pek bir hayat belirtisi yoktu.Birden telaşlandı nedenini bilmediği bir şekilde.Hızlanmaya başladı:"Nora!Nora!".Ve birden buluverdi karşısında.Heyecanlı ve tedirgin görünüyordu:
"Nora!Tatlım!Ne oldu?"...

Bu Jason'dı.
Karşısına onun çıkacağını bildiği halde tedirgin olmuştu.
Gördüklerinden bahsetmeye hevesli değildi,titreyen ellerine hakim olma savaşı veriyordu kendi içinde.
Durdu,durdurdu kendini.
Zoraki ve yapmacık bir gülümsemeyle yanıltmaya çalıştı Jason'ı
"Evin gerçekten kocaman!"dedi ve çevresine göz gezdirip devam etti
"Her yeri keşfetmeye uğraştım ama pek başarılı olduğum söylenemez!"
Kelimelerini özenle seçiyordu.Sol koridoru gösterdi."
"Şu koridorun sonundaki oda..Şahane!"
Koşuşturmaktan bitkin düşmüştü.Jason'a gördüklerini farkettirmemek ve kendisine de unutturmak istiyordu bir an önce.

Omuzlarından tuttu genç cadının:"Sakin ol tamam.Heyecanlanma.".Sonra gösterdiği tarafa bakıp gülümsedi:"Annemindi orası Nora!İstediğin gibi kullanabilirsin tatlım.."Sonra gözlerini Nora'ya çevirdi tereddütle ve karamsar bir şekilde devam etti:"Bak bana herşeyi anlatmalısın sabah da söylediğim gibi.Eğer seni korkutacak bir şeyler görüp de anlatmazsan içinde bana karşı büyük bir şüphe peydah olur....".Sonra kararlılaştı bakışları:"Nereye gittin tatlım?Bu evde oldukça ilginç şeyler var senin için ve korkutucu olabilir bazen!"...

Nora Jason onu omuzlarından tutunca birşeylerin yanlış olduğunu anladı.Rol yapamadığını kendisi de çok iyi biliyordu.
"Eğer seni korkutacak bir şeyler görüp de anlatmazsan içinde bana karşı büyük bir şüphe peydah olur....".dedi Jason kararlılıkla.Nereye gittin tatlım?Bu evde oldukça ilginç şeyler var senin için ve korkutucu olabilir bazen!"...
Nora bakışlarını yere indirdi.Saçmalıyordu,neden kendi öz kuzeninden birşey saklama gereği duymuştu?Belki basit bir ışıktı gördüğü.İçeri bile bakamadan karar vermişti garip olduğuna oradaki birşeyin.Salaklığına güldü.
"Bilmiyorum,önemli birşey olmasa gerek"Sırıttı,bu sefer yapmacık değildi sırıtışı.
"Hayalgücüm geniştir biraz,sanırım saçmaladım"
Odaya döndürdü bakışını "Annenin odasını kullanmamı sorun etmiyor musun?"diye sordu merakla

Jason rahatlamıştı biraz.Korkmasını istemiyordu onun.Ve birden irkildi:
"Annenin odasını kullanmamı sorun etmiyor musun?" dedi Nora.Jason gülümsedi ve Nora'nın ellerinden tutup annesinin odasına doğru yürümeye başladı:
"Gel!.."...

Jason Noranın elinden tutup onu sol koridora yöneltti
Gel!.."
Karşı koymadı,takip etti.Kapının önüne kadar yürüdüler.Duvarlardaki resimler ilgisini çekti yeniden.Farketmemişti onları ilk geldiğinde.
"Tabii"diye düşündü "O zaman kapı daha önemliydi."
Kapının önüne gelince durdu.Ne söylemesi gerektiğini bilmiyordu,o yüzden gümüş kapı tokmağını incelemeye başladı...

Jason kapıyı açtı ve Nora'yı içeri buyur etti.Ardından odanın içinde dolanmaya başladı.Bir yandan da Nora ile konuşuyordu:
"Evet bu odayı alelade kişilerin kullanmasına izin vermem doğru!".Eşyaları incelemeye koyuldu ardından:"Bu eşyaların hepsi evin ilk yapıldığı zamandan beri burdadır.Hepsinin üzerinde annemin sihri vardır!".Sonra Nora'ya döndü:
"Ve bu odayı sana güvenimin bir göstergesi olarak kullanamana izin veriyorum." dedi.Yavasca Nora'nın yanına sokuldu.Yanaklarını sıktı:
"İstediğin gibi dekore et tatlım!".aslında bu ona zor gelmişti.Çünkü her hafta sonu bu odaya gelir ve anılarını tekrar yaşardı.Ama artık değişmeliydi.Artık Keira vardı.Ve tabii ki Nora!...
Göz kırptı mutlu bir şekilde.Ardından kapıya yöneldi.Tam kapıyı çıkıyordu ki aniden döndü:"Tatlım bir şey rica edeceğim.Benden habersiz odama girmemeye çalış olur mu?"...

Nora odaya girdi.Jason dolanırken odayı yeniden gözden geçirdi.Loş bir yerdi,bu da hoşuna gitti.Karanlığı ışığa tercih ederdi çünkü...
Dikkatini topladı ve Jason'ı dinlemeye başladı:
"Evet bu odayı alelade kişilerin kullanmasına izin vermem doğru!Bu eşyaların hepsi evin ilk yapıldığı zamandan beri burdadır.Hepsinin üzerinde annemin sihri vardır!"
İlginç diye düşündü.
Jason ona dönünce göz göze geldiler:
"Ve bu odayı sana güvenimin bir göstergesi olarak kullanamana izin veriyorum."
Nora'nın yanağını sıktı. Nora kendisini Jason'ın küçük kız kardeşi gibi hissetmeye başladı.
"İstediğin gibi dekore et tatlım!" dediğini duydu.Jason göz kırpıp kapıya yöneldi.
"Aslında bu hali daha güzel"dedi Jason'ın ardından yeniden odayı incelerken."Değiştirmeyi planlamıyorum"Jason'ın duymasını umut ediyordu.Eğer o kendi evine gelseydi ona annesinin odasını vermezdi.Bu odanın Jason için önemli olduğu izlenimine kapılmıştı.
Jason kapıdan çıkmaya yeltendi,sonra dönüp Nora'ya baktı:

"Tatlım bir şey rica edeceğim.Benden habersiz odama girmemeye çalış olur mu?"Böyle birşeyi aklının ucundan bile geçirmemişti zaten.Hayalgücü fazla genişti,kimbilir onun odasında neler gördüğünü sanacaktı.
Odada kalmaya gerek duymadı.Kapıya koşup Jason'a yetişti.
"Zamanın var mı?"diye seslendi."Evi yeteri kadar gördüğümü düşünüyorum."

Olur şeklinde başını salladı.Sağ kolunu kaldırdı:
"Gel bakalım abine!" dedi:"Sabaha kadar detleşelim ne dersin?"

Eski günlerdeki gibi gülümsedi Jason'a.Yanına gelip uzattığı kolu omzuna attı
"Nereye şimdi?"dedi mutlu mutlu.
Annesinin yanında olduğundan daha mutluydu şimdi
Muggleları hiç sevmemişti ve onlar gibi hissedememişti hiçbir zaman
Şimdi burada jason annesinden daha yakın gelmeye başlamıştı kendisine.
Kuzeni gibi değildi,olmayan abisi gibiydi sanki.
Bunları düşünüp mutlu mutlu sırıttı.
Ait olduğu yere gelmişti sonunda...

Koridorda yürümeye başladılar sonra:
"Dur bir bakayım.Hmm....İstersen Muggle filmi seyredebiliriz.Başkaaa....Şekerleme yapabiliriz...Zaten viski olmazsa olmaz....Bildiğin oyun varsa onu oynarız..."
Bu geceyi Nora ile geçirmek istiyordu.Bu tatlı mı tatlı kız.Tğm huzurunu yerine getiriyordu Jason'ın.Bir kuzenden öte olmuşlardı sanki bir günde.Çok iyi kalpliydi Nora,Jason'a göre çok daha iyi ve temiz.Ona zarar gelmesini göze alamazdı.Yo bunu göze alamazdı....

O salak muggle filmlerinden gına gelmişti artık.Annesi çok severdi ama o oldum olası sıkılırdı.Fazla gerçekçiydi öte yandan fazla saçmaydı.Film işine dudak büktü.
"Film izlemeyelim,hımm..."sevimli sevimli düşünüyor gibi yaptı "Şekerleme ve viski iyi olur"dedi sonunda.Kuzenine karşı yaramaz ve sempatik gözükmek istiyordu.
Şekerleme ve viski umuduyla merdivenlerden inmeye başladı...
Hoplaya zıplaya,mutlu olduğu çocukluk günlerindeki gibi.

Bu hiperaktiflik tüm sülalede vardı sanki.Nora'nın hareketleri çok sıcak geliyordu ona.Buyuk bir mutlulukla izliyordu onu...
Salona varınca Jason buyuk bir kanepeye yerleşti:
"Eee hadi bakalım biraz hizmet!" dedi gülümseyerek...

Nora naapsak diye düşünmeye başlamıştı.Bu ev canını sıkmaya başlamıştı.
Aniden aklına bir fikir geldi.
"Basket oynamayı bilir misin?"diye sordu heyecanla.En sevdiği şeylerden biriydi basketbol,buraya geldiğinden beri de oynamaya fırsatı olmamıştı

Jason gülümsedi.Elinin birisini ensesine götürdü şaşkınlık içerisinde:
"Bahçeye çıkalım o zaman!" dedi ve Nora'yı kovalamaya başladı...

Nora ne olduğunu anlayamadan kaçmaya başlamıştı.
Jason ne kadar çevik olsa da Nora iyi bir koşucuydu,hızlıydı da.
Kendisini yakalayabileceğini sanmyordu.Tek sorunu yolu bilmemesiydi

Jason gülümsedi Nora hızla kaçarken.Yavasladı ve asasını çıkarıp Nora'nın koştuğu bahçe kapısına doğru çevirip:"Carpe Portus!" diye mırıldandı muzipçe...
Birden karşısında cisimlendi Nora'nın karşısında.Korkutmuştu biraz.Hemen cadıyı bacaklarından yakalayıp sırtına attı ve bahçeye doğru ilerlemeye başladı...

"Hile yaptıın!"dedi Nora neşe ve isyanla karışık bir ses tonuyla.Bunu yapacağını tahmin etmişti. Bunu yapan bir yabancı olsa çoktan sinirlenirdi,ama şimdi eğleniyordu.Kendisini taşımasına izin verdi,yürümek zor geliyordu zaten.

Bir süre sonra Jason indirdi Norayı sırtından.Nora kafasını kaldırdığında basket potasını gördü.Uzun zamandır görmemişti,uzun zamandır oynamamıştı.Mutlu mutlu Jason'a baktı."Oynuyor muydun?"
Jason her zamanki gülümsemesiyle omuz silkti
"Ee,pek kızlardan zaman kalmasa da..."dedi muzipçe.
Potaya bakınmaya devam etti.O sırada Jason'ın asasını çıkardığını gördü göz ucuyla
"Hayıır..."dedi sırıtarak "Adil oynamak istiyorum,büyü kullanmak yok!"
Bu Jason'ı sıkmış gözükse de kuzenini kıracak biri değildi
"Pekala"dedi "Kaybetmeye hazır ol!"
Nora şeytanca gülümsedi.Bu oyunu büyüsüz oynamakta usta birine karşı bir büyü bağımlısı.Kimin kazanacağı ortadaydı.Kuzenine belli etmedi duygularını.Potanın kenarındaki topa çarptı gözü.İlerledi,eğilip topu aldı ve tutabileceği bir şekilde Jason'a fırlattı.
"Hazır mısın?"
- - -
"Nasılsın,kaybetmenin acısı hafifledi mi?"dedi Nora muzipçe.Maç bitmişti,Nora kendisi yürümeyi tercih etmişti,Jason da eşlik etmişti ona yol boyunca.Nora Jason'a bulaşıyordu şimdi.Jason sıkkın gözükmüyordu kaybetmesine rağmen.
"Eşit koşullarda oynayacağımızı söylemiştin"dedi Nora'ya dönüp
"Ne olmuş?"
"Bu oyunu hiç böyle oynamamıştım,tatlım"dedi ve gülümsedi."Sen de hile yaptın"
"Ama sen de böyle oynamayı kabul ettin"dedi hile yapmadığını savunmak için.
Hile yaptığına inanmıyordu.
"Biricik kuzenimi kıramazdım.Aslında farklı değiliz Nora.Zamanla anlayacaksın...Kanımız aynı!"
Hızla asasını çıkarıp evin oraya hizaladı ve "Carpe Portus"diye mırıldandı.
Kapının orada Noraya el sallayıp içeri girdi.
Bu seferkini beklemiyordu Nora."Lanet olsun"diye geçirdi içinden gülümseyerek
"Bunu tahmin etmeliydim"
Buharlaşmak istemiyordu,hareket etmeyi tercih etti muggle aklıyla.
... ve eve doğru koşmaya başladı.

- - -
Eve geldiğinde Jason'ın kendisini beklediğini farketti.
"Tatlım,geç olmuş"dedi Jason Nora'ya bakıp."Ben uyumaya gidiyorum"Ardından yukarı çıkmaya başladı.
Nora ne kadar yorgun olduğunu o an farketti.Jason'ın ardından yeni odasına doğru yola çıktı.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Jason yorucu bir gecenin ardından deliksiz bir uyku çekmişti...
Sabah ilk iş bornozunu alıp duşa gitmek oldu yine.Uyku semesiyle yavaş bir şekilde hazırlandı ve odadan ayrıldı.Nora uyuyor olmalıydı:
"Nora!Hadi uyan...Ben duşa giriyorum.Bir şeyler hazırlasan?".Uyanmasını sağlayacak kadar bağırmıştı ve cevap beklemeden banyoya yöneldi hareketli bir şarkı söylenerek....

Nora Jason'ın sesiyle uyandı!
"Hadi uyan...Ben duşa giriyorum.Bir şeyler hazırlasan?".
Işık nedeniyle gözlerinin yandığını hissetti.Işığın nereden geldiğine bakmak için doğrulunca balkona açılan kapının kenarındaki pencereyi gördü.Daha önce farketmemişti pencere olduğunu...
Tekrar yatıp uyumak istedi,ama uyanmıştı artık.Gözünü ovuşturup çevresine baktı.Yatağın kenarındaki bavulu farketti,boştu.Yatağın hemen karşısındaki dolabın içindeydi hepsi.Kedisi ayaklarına süründü ayağa kalkınca.Onu bütün gün kutuda unuttuğu için kızdı kendisine.
Çabucak kot pantolununu ve bulabildiği herhangi bir blüzü giydi.Hazırlandığına emin olduğunda aşağı,mutfağa koştu.
- - -
Mutfaktaki dolapta tek bir tabak vardı.Asasını çıkarıp tabağa yöneltti."gemino"diye mırıldandı.Yeterli tabağa ulaştığında kahvaltıyı hazırlamaya koyuldu.

Jason tüm işlerini bitirdiğinde Nora'nın uyandığını zannetmiyordu.Çünkü hiç ses yoktu `Uykucu! ` diye gülümsedi.Ardından güzel bir kıyafet aramaya başladı.Çünkü bugün Keira'ya gidecekti...
Sonunda uygun kıyafeti buldu ve giyinip dans ederek mutfağa indi.Kapıdan kafasını uzattı.Sofra hazırdı.Şaşkınlığını gizleyemedi.Pencereden dışarıyı sessizce izleyen Nora'ya baktı:
"Bu ne hız!" dedi ve ardından sabırsızlıkla masanın başına geçti..

Nora kahvaltıyı hazırladıktan sonra cam kenarına dışarıya bakmak için oturdu.
Amacı kuzenini bulmaktı ve buldu.Peki ya sonra?
Sihirli Oyunlar&Spor Dairesindeki yeni işinden başka geriye yapacak ne kalıyordu?
Bunları düşünürken kuzeninin sesini duydu:
"Bu ne hız!"
Kafasını çevirip ona baktı.Masaya kurulmuştu hemen.
Gülümsedi.
"Büyüyle daha kolay oluyormuş kurması"dedi."Yoksa yarım saatimi alırdı."
Jason kahvaltıya dalmıştı,Nora kendisini duymadığını düşündü.
Canı yemek yemek istemiyordu.Birşeyler okumak istedi.
"Gelecek Postası geldi mi?"diye sordu ani bir heyecanla.

Jason sinirlenmiş gibi yapmaya çalıştı komik bir şekilde:
"Hmm!Kızıyorum ama bak!Hiçbir şey yemiyosun sen!Kuruyacaksın...".Karşısındaki sandalyeyi işaret etti:"Otur bakalım!"
Sonra gülümsedi.Ardından ağzı dolu bir şekilde konuşmaya başladı:
"Kapıya bırakmışlardır galiba!"..