Bir Külah Dondurma-Nora Skinner

Aaron ona sigarasını uzatırken Nora gülmeye başladı. Önce bunun sebebini anlamamıştı. Ama sonra Nora'nın cebinde bir parıltı gördü. İlginç bir aletten geliyordu bu. Aaron bu aleti tanıyordu. Muglleların 'çakmak' dediği şeydi bu. Onunla ateş yakıyorlardı. Aaron'da onun bir benzeri vardı. Bir hediyelik eşya dükkanından almıştı. Tek farkı onunki çaktığında alevden bir kuş çıkarıyordu. Nora'nın neden güldüğünü anlayınca o da yüksek sesle bir kahkaha attı.

Aaronun gülme sebebini anladığını farkedince "Kendimi Taş Devrinden fırlamış gibi hissediyorum!"dedi yüksek sesle kahkahasından arta halan bir gülümsemeyle.Sigarasından bir nefes çekti."Hogwarts sonrası annemin yanında kaldım bir süre.O sihirle pek samimi olmamı istemezdi,kendisi gibi yaşamamı istedi.Bir süre onunla kaldım.Sonra o "gidince" kuzenimi bulmak için buralara geldim"dedi.Ama ses tonunda üzüntü yoktu.Soğuk ve ciddi bir şekilde söylemişti bunları.Ne hissettiği belli olmuyordu konuşmasından.Yeniden bir nefes çekti,sigaranın ucundaki ateş sigarayı biraz daha küçülttü.Aaronla gülmek güzeldi ama ciddi ciddi konuşacak biri miydi,bunu da merak ediyordu...

Dondurmacı hala Aaron ve Nora'nın kahkahalarıyla çınlarken "Kendimi Taş Devrinden fırlamış gibi hissediyorum!" dedi Nora. "Hogwarts sonrası annemin yanında kaldım bir süre.O sihirle pek samimi olmamı istemezdi,kendisi gibi yaşamamı istedi.Bir süre onunla kaldım.Sonra o "gidince" kuzenimi bulmak için buralara geldim"

'gidince...'

Nora'nın bunu derken neden bahsettiğini anlayamamıştı. "Gidince derken?" diye sordu. Nora'nın duraksadığını ve başını öne eğdiğini farketti. Hemen ekledi "Bak! Bugünün başından beri seni üzen ama söylemediğin bir şeyler var. Eğer biriyle paylaşmazsan acını hafifletemezsin. Büyük acıları kendi içinde saklarsan seni yer bitirir. Ama onun bir bölümünü bir dostuna verirsen rahatlarsın."

Sadece birkaç saatte bu cadıya kanı ısınmıştı. Artık onu dostu olarak görebilirdi.

"Bak! Bugünün başından beri seni üzen ama söylemediğin bir şeyler var. Eğer biriyle paylaşmazsan acını hafifletemezsin. Büyük acıları kendi içinde saklarsan seni yer bitirir. Ama onun bir bölümünü bir dostuna verirsen rahatlarsın."
Karşısındaki adama baktı bir an."Dost"demişti.Nora'nın hiç dostu olmamıştı o ana kadar.Hep tanıdıkları ve arkadaşları vardı,ama dost bundan öte birşeydi.Karşısındaki seherbazı ilk kez görmesine rağmen onu dost olarak benimsemek Nora'nın aklına yatmıştı."Neden olmasın?"diye düşündü "Neden benim de bir dostum olmasın ki?"
Anlatmaya karar verdi annesiyle ilgili şeyleri.Zaten kendisinin de bildiği çok az şey vardı
"Annem"diye başladı söze." Annem öldürüldü.Ben etrafında değilken.Kimin öldürdüğünü bilmiyorum,ama babamla ilgili olduğundan şüpheleniyorum.Gerçi,hala babamın kim olduğunu da bilmiyorum.Ama beni sevmediği belli"Biten sigarasını yere attı.
"Bir kuzenim olduğunu biliyorum sadece.Jason Turner.Belki duymuşsundur..."
"Benim olayım bu işte"diye mırıldandı.Bunu Aarona mı söylemişti yoksa kendisine mi bilemedi.

"Seni de sıkan birşeyler olduğu belli.Anlatmak ister misin?"

Nora ona çok sıcak bir bakış attı önce. Sonra anlatmaya başladı.

"Annem...Annem öldürüldü.Ben etrafında değilken.Kimin öldürdüğünü bilmiyorum,ama babamla ilgili olduğundan şüpheleniyorum.Gerçi,hala babamın kim olduğunu da bilmiyorum.Ama beni sevmediği belli" dedi. Aaron şaşırmıştı. Aslında yaşadıkları birbirine benziyordu ikisinin de. "Bir kuzenim olduğunu biliyorum sadece.Jason Turner.Belki duymuşsundur..." diye devam etti. Aaron bir süre düşündükten sonra bakanlıkta gördüğü uzun boylu adamı hatırladı. "Evet onu görmüştüm.Sihirli Yaratıkların Düzenlenmesinde çalışıyor sanırım." Ardından Nora düşünceli düşünceli mırıldandı. Ama ne dediğini anlayamadı.

"Seni de sıkan birşeyler olduğu belli.Anlatmak ister misin?" dedi Nora. Aaron zoraki bir gülümsemeyle Nora'ya baktı. "Aslında benimki de seninkine yakın bir olay. Babam... Evde cesedini bulduk ve... ve evin üstünde karanlık işaret vardı." Aaron kesik kesik konnuşmuştu. Hala kendine böyle bir şeyin olduğuna alıştıramamıştı. Devam etti. "Ama benim durumum seninkinden biraz farklı. Babamı çok sevmezdim. Bir ara ölüm yiyen olmuştu ama sonra yaptığı hatayı fark etti. Çok geç kalmıştı tabi. Köşe bucak kaçmaya, taşınmaya, ardından zavallı annemi ve beni de sürüklemeye başladı. Hiçbir zaman iyi bir baba olamadı. Ama sonuçta... yani... o benim babamdı." Düşünceli düşünceli artık kül olmuş sigarasına baktı.

Nora Aaron'un sırıtışından anladı başından geçenleri anlatmak istemediğini.Yine de merak ediyordu,neydi onu sıkan?
"Aslında benimki de seninkine yakın bir olay. Babam... Evde cesedini bulduk ve... ve evin üstünde karanlık işaret vardı."
Bu işareti okumuştu bir kitaptan.Karabüyüye merakı onu öğrenmeye itmişti bu konudaki bilgileri...
Aaron'un başından geçenler daha korkutucu olmalıydı.Zorlukla anlatabildiğini farketti.
"Ama benim durumum seninkinden biraz farklı. Babamı çok sevmezdim. Bir ara ölüm yiyen olmuştu ama sonra yaptığı hatayı fark etti. Çok geç kalmıştı tabi. Köşe bucak kaçmaya, taşınmaya, ardından zavallı annemi ve beni de sürüklemeye başladı. Hiçbir zaman iyi bir baba olamadı. Ama sonuçta... yani... o benim babamdı."
Anlayamıyordu.Bir babanın baba gibi davranmaması değildi anlayamadığı,Aaron'un onu hala babası olarak kabul etmesiydi!
İkisi de sevdikleri bir aile ferdini kaybetmişlerdi sonuçta.Aaron düşünceli düşünceli sigarasına bakıyordu.
"Peki ya annen?"dedi alçak bir sesle."O hala hayatta mı?"

"Peki ya annen?"dedi Nora alçak bir sesle. "O hala hayatta mı?"

"Evet. Annemle birlikte yaşıyorum artık. Bir süre onunla kalmayı planlıyorum. Yanlızlığa alışması zaman alacak. Zaten yeterince acı çekti şimdiye kadar. Bazen babamın sonunun annem için iyi olacağını düşünürdüm. Artık kaçması ve korkuyla yaşaması gerekmeyecekti. Fikrim hala değişmedi. O bu hayata alışınca rahatlayacak. Kim bilir belki St. Mungo'da çalışmaya devam eder." Aaron gülümsedi. Annesinin yorgun, üzgün ve bitik halinden kurtulup bir şifacı olarak çalışmaya devam etmesi fikri hoşuna gitmişti.

Aaron'a gülümsedi.Onun için mutluydu.Kendisinin aksine ona hala değer veren bir aile üyesi olduğuna sevinmişti
"Baban için üzgünüm"dedi içten olduğunu farketmesi umuduyla
"Ama en azından sana değer veren birileri var,annen gibi"

Biriyle konuşmak iyi gelmişti Nora'ya.Anne özlemini ve babasına karşı nefretini unutmaya çaba gösterdi bir süreliğine.Yine boş boş masaya bakıp dşüncelere daldığını farkedemedi bile...

"Baban için üzgünüm" dedi Nora. "Ama en azından sana değer veren birileri var, annen gibi"

Bunun üzerine Aaron elini Nora'nın omzuna koydu ve içten bir gülümsemeyle gözlerinin içine baktı "Merak etme sana da değer veren biri var" dedi ve göz kırptı.

Onu gördüğünden beri üzücü konulardan bahsederse sıkıcı olacağından korkmuştu. Ama şimdi bunlardan bahsettiği için mutluydu.

"Merak etme sana da değer veren biri var" dedi ve göz kırptı Aaron.
Bu Nora'yı mutlu etmişti.Hayatında değer verdiği çok az kişi vardı ve dün kendisine yabancı olan bu kişi bir anda dostu oluvermişti!

Antisosyal olmasına rağmen ne kadar iyi anlaştığını düşündü Aaronla.Belki de ortak kaderlerinin nedeniyle,belki de çocukluğunu çocuk gibi yaşayamamanın verdiği bir duygu nedeniyleydi sempatisi. Düşünceleri kaprisli bir miyavlamayla aralandı.Kedisini uzun süreden beri kutuda taşıdığını hatırlayıp telaşlandı.Aaron'u unutup kutuya döndü.Kediyi kucağına aldıktan sonra uzun tüylerini okşamaya başladı.Kedi sanki gördüğü ilgiden rahatsız gibi,üzerinde gezen ele pati atıyordu.
"Umarım kedilerden rahatsız olmuyorsundur.Birazdan yerine koyacağım onu..."

Nora hem eğlenmesini hem de dertleşmesini bilen bir kıza benziyordu. Onları bu kadar yakınlaştıran da bu olmalıydı. Aaron'ın gözü kutusunda miyavlayan kediye takıldı. Nora kediyi kucağına alırken

"Umarım kedilerden rahatsız olmuyorsundur.Birazdan yerine koyacağım onu..." dedi.

Kediyi boynunun altından severek "Hayır rahatsız olmam. Hogwarts'tayken benim de bir kedim vardı. Bir gün yasak ormana daldı. Onun peşinden gitmeye çalıştım ama orman oldukça ürkütücüydü" dedi. Gülümseyerek "Çoktan yabani bişey olmuştur o..." diye ekledi.

Bir mağzadan diğerine koşuşturan cadı ve büyücüleri görmek için dışarı baktı. Ama onları göremedi. Daha sonra farketti ki hava kararmıştı. Saatlerdir orda oturuyordu ve bunun farkında bile değildi. Hızla ayağa kalktı.

"Saatin kaç olduğuna baksana. Nora sohbetin gerçekten çok tatlı. Sanki dakikalar geçmiş gibi hissettim. Seni tanıdığıma ne kadar sevindim anlatamam" dedi ve kıza sıkıca sarıldı. "Görüşmek üzere..." Görüşeceklerdi. Bundan emindi...

Dondurmacının kapısına doğru yürüdü. Nora'ya doğru baktı ve gülümseyerek el salladı. Eve doğru cisimlenmek için kendini hazırladı ve dondurmacının karanlık girişinde yok oldu.

Aaron hızla kalktı:
"Saatin kaç olduğuna baksana. Nora sohbetin gerçekten çok tatlı. Sanki dakikalar geçmiş gibi hissettim. Seni tanıdığıma ne kadar sevindim anlatamam" dedi Noraya bakarak. Nora tüm işlerini unutmuştu konuşurken.Çatlakkazana gidip oda tutmalı ertesi gün de kuzenini aramaya başlamalıydı.Kaybedecek zamanı yoktu.Kediyi kutuya geri koydu ve Aaron'a baktı.Kendisine el sallıyordu.
Evet,görüşmeyi isterdi o da.Yeniden karşılaştığında kendisine yabancı gelmeyecek adamın gidişini izledi.Eşyalarını toplayıp çatlakkazana cisimlenmek için Aaron'un gittiği karanlık geçide doğru yol aldı.