Westhall Road-7 Numara-WARLINGHAM

Gri gökyüzü...

Bir çok değişim geçiren bu görkemli şehirde tek bir şey değişmez; gri gökyüzü...
Biraz yaşarsanız aşık olursunuz buraya.Güzelim köprülerin üzerinden, yağmur zamanın durdurulamaz hızına rakip akar gider.Sokaklar hiç yalnız kalmaz Londra'da.Ya yağmur eşlik eder geceye ya da karanlık bir siluet.

Ve Londra'da yine bir gece yarısı.Rüzgar ve yağmur evinin camlarını döverken, Lyssa sıcak yatağında bir bebek misalı uykuya dalmıştı.Çok güzel rüyalar görüyordu.Bilemiyordu, bunlar çocukluğundan kalan zayıf anılar mıydı acaba?

İrlanda kırsalında küçük bir ev.Bir kız çocuğu bahçede, yemyeşil çimenlerin üzerinde koşuşturuyor.En güzel elbiselerinden birini giymiş olmalı.Sonra rüya değişiyor.Aynı kız çocuğu bu sefer bir süpürgenin üzerinde, altında masmavi bir göl...

Israrla Jason'ın kukuletasını döven yağmur görüş açısını bayağı düşürmüştü.Siyahlara bürünmüş bir halde bahçeye girdi ve adeta bir gölge gibi ilerledi.Evin ışıkları yanmıyordu.`Yine bir uykucu!` diye soylenirken yine pis pis sırıttı.Kapıya geldiğinde durup içeriyi dinlemeye koyuldu.Ses yoktu.Ardından etrafı bir kolacan etti ve asasını cıkarıp hafifce salladı.Kapı sessizce acılıverdi.Kapı acılırken Jason `Lanet olsun!Bu cinayet işi de monotonlasıyor.Hep uyuyan birine baskın mı yapacam ben ya?` dedi tıslayarak.Kukuletasını kaldırdı ve pelerinini çıkartıp karsıda duran askılığa fırlattı.Kapıyı kapattıktan sonra da avını aramaya koyuldu.Bu lokma bir öncekine karsın biraz hafif sayılırdı ama bu masumun cadı olması işine gelmişti...
Sinsice odaları dolasırken ufak bir fısıltı duydu.Ve oraya doğru yoneldi.Evet işte buradaydı Yasal Yaptırım Dairesi Baskanı Lyssa Night.Yatagında mısıl mısıl uyuyordu.Cok tatlı gorunuyordu.Jason'ın dikkatini karsı masadaki ufak asa cekmişti.Gulmseyerek oraya yoneldi sessizce ve asayı alıp kosedeki rahat gorunumlu bir koltuga gecti.Sırıtarak oturdu.Bu cadıya biraz eziyet cektirmek istiyordu.Asasını oksadı ve Lyssa'ya yoneltip gulumseyerek fısıldadı."Locomotor Mortis !".Uyanmasını ummustu...

Lyssa'yı güzel rüyasından, soğuk bir haykırış uyandırıp Londra'ya getirdi.Neler olup bittiğini anlaması uzun sürmemişti.Yatağından kalkmaya yeltendi fakat bacakları bu isteğini yerine getirmiyordu.Umutsuzca bir kıpranışla kendisini, küçük yazı masasına, asasının bulunduğu masaya doğru yataktan attı.Sonuçsa; tam bir hayal kırıklığı olmuştu.Asa yoktu.

"Aa yatakta daha tatlıydın!" diye sırıttı Jason onu gormesini saglayacak sekilde koltuktan kalktıktan sonra.Ardından üzerine yurumeye basladı.Lyssa'ya minik asasını gosterdi:"Bak heyecanlanmana gerek yok.Asan kaybolmadı." Ve birden yuz ifadesi değişti.Asayı hısımla dısarı fırlattı:"İki asa kullanmayı sevmem!" derken kahkaha atmaya basladı.Korkunc bir kahkaha...
Lyssa'nın üzerine yurudu.Gozlerindeki dehşeti gorebiliyordu.Genc cadıyı yerden suruklaeyıp yataga tasıdı ve basucuna gecti.Yatagın etrafında gezinmeye basladı:"Evet sayın baskan.Konumunuz gereği daha dikkatli olmak durumundasınız.Eger yeterince şüpheci olmazsanız boyle yatagınızda yakalanırsınız." ve duraksadı.Alaycı bakıslarını Lyssa'ya cevirirken oldukca gaddar bir sekilde haykırdı:"Crucio!"

Kahretsin!Bu gecenin sonu iyi olacağa hiç benzemiyordu.Karanlıklar içinden bir adam Lyssa'ya doğru yürüdü.Söylediklerini duymuyordu, yalnızca onu bir yerlerden tanıyor olduğunu düşünüp duruyordu.
"Kim...Kimsizniz?"
Merhametsiz ses cevap vermeye gerek bile duymadan haykırdı:"Crucio!"Adamın haykırışına bir de Lyssa'nın haykırışı eklenmişti şimdi.Acıyla kıvranıyor ve bağırıyordu.

Artık imkansızdı karsı koyması Lyssa'nın.Feryatlar içerisinde geceliğini cekistiriyordu genc cadı.Jason yavasca basucuna geldi tekrar ve yanına oturdu.Saclarını oksamaya baslamıstı:"Ne kadar zarif!Ne kadar narin!" diye fısıldıyordu.Yanağına eğildi ve gozlerini kapatarak koklamaya basladı.Lyssa karsı koymaya calısırken vucudunu diğer tarafa cekiyordu.Jason buna sinirlenerek asasını cekti ve Lyssa'ya yoneltip:"Petrificus Totalus" diye haykırdı...

Acısı biraz dinmiş, gözlerini açabilmişti.Tek yapabildiği şey, orada öylece yatıp çırpınmaktı.Adam yatağa oturdu ve Lyssa'ya doğru eğildi, şimdi onun nefesini yüzünde hissedebiliyordu."Öldürekceksen elini çabuk tut pislik!" diye haykırdı.Karşı koymaya çalışıyordu fakat beden kilitleme laneti, ufak direnişini de sona erdirdi.
Sıcak yaşlar yüzünü ıslatırken, hareketsiz halde başına gelecekleri bekledi.

Jason alaycı bir ifadeyle genc cadının göz yasını silerken:"Ağlamak sana hiç yakısmıyor tatlım!" dedi.Ellerini kollarının üzerinde gezindirmeye basladı Lyssa'nın.Sonunda ellerinden tuttu:"Bu zarif vücuda nasıl acı cektirebilirim ki ben?".Aglama numarası yapmaya basladı rol yaptığını belli ederek.Genc cadının dudagına bir opucuk kondurdu ve ayaga kalktı:
"Neyse yeter bu kadar romantizm!İşlerim var.Bir süre daha buradayım ama korkma." Yine gulmeye basladı ve asasını tekrar Lyssa'ya yoneltti:"Sectumsempra" diye haykırdı....

"Sectumsempra!"
Doğrusu acısız bir ölüm isterdi insan.Kendi ölümüyse hiç hayal etmediği kadar acılı olacaktı.Göğsündeki derin kesiklerden kan oluk oluk akıyordu.Acı o kadar fazlaydı ki, bir an önce ölmeyi diledi.Öyle içten bir dilekti ki bu; bir melek onu duydu ve ellerinden tuttu.Ölmek korkunçtu fakat bu acıdan kurtulmak, ölümün kendisini unutturuyordu.Son bir kez gözlerini, kendine bunu yapan adama çevirip, gözlerinin içine acı dolu baktı.Ölüm onu kollarına almadan, son kez...

Jason,bu bakıs karsısında ne yapacagını sasırmıstı dogrusu.Gulmedi hayır.Ama bu anın bir an önce bitmesini diledi.Cok masum bakıyordu.Jason "Lanet olsun!" diye inledi.Hırsla asasını guzel cadıya cevirdi ve uzun zamandır agzından cıkmayan iki kelimeyi Lyssa'ya dogru haykırdı:"Avada Kedavra!".Odanın içi yemyesil bir ısıkla aydınlanırken Jason ardına bakmadan odadan ayrıldı:Gozlerine bakmak istemiyordu onun.Tam kapıyı cıkıyordu ki duraksadı ve asasını tekrar cıkararak "MORSMORDE!" dedi.İşaret evin üstüne çöreklenirken Jason coktan cisimlenmişti....