Korgar Caddesi

Muggle Caddesi araba gürültüsünün baskınlığı altındayken Matsow, yanında yürüyen Elizabeth'in ne dediğini zar zor duyabiliyordu gerçi ama ikisi yürümeye devam ettiler.

"Bilmiyorum ama" dedi Matsow, "Şurada ileride bir yerde de olabilir. Evine uzunca bir süredir uğramadım, taşınmış bile olabilir. Biliyorsun kaçak gibi birşey şu anda."

Biraz bağırarak konuşmuştu Elizabeth duysun diye. Evlerin numaralarına baka baka yürümeye devam ettiler.

Neden eski bir ölüm yiyenin evine bu kadar kafayı tektığını anlamıyordu Elizabeth, Matsow'un. Dediğine göre bu ölüm yiyen ile röportaj yapması gerekiyormuş. Ama niye?

"Hadi boşver" diye seslendi, Elizabeth, Matsow'a sesini duyurabilmek için. "Güzel bir cafe bulda orada oturalım" Matsow'un koluna girip gülümsedi.

Sonunda Matsow buna göz yumması gerektiğine karar verdi. Adamın evinin hangisi olduğunu unutmuştu. Ama onu bulmayı o kadar çok istiyordu ki... Başka zamana bırakmaya karar verdi bu işi.

Elizabeth koluna girip gülümseyince o da güldü. Bir köşeyi döndüler ve Muggle'ların en işlek caddelerinden birine çıktılar. Matsow mor renkli çiçeklerle kaplı vitrini olan bir cafeden içeriye daldı biraz sonra.

"Burası hoşuna gider belki." dedi bir masaya otururlarken. "Okul yıllarındayken bazen uğrardım, kız arkadaşımla beraber." göz kırptı ve gülümsedi.

"Kız arkadaşın var mıydı o zamanlar" diye güldü Elizabeth. "Yine de eğer çayı kaliteli değilse beni bir dakika burada tutamazsın"

Garsonu aradı gözleriyle. Matsow ondan önce birine seslenmişti bile. Elizabeth rahat sandalyesinin arkasına yaslandı. Acaba tam şimdi Matsow'u biraz sıkıştırsa, Alwen Crook hakkında güzel bir haber yakalayabilir miydi?

"Röportajını beğendin mi?" diyesordu konuyu açmak için.

"Evet" dedi Matsow. "En az bu çayı beğendiğim kadar beğendim" Açıkçası çay rezalet birşeydi ama çaktırmadı. Hurper'ın tuzaklarını gayet iyi biliyordu.

"İşler nasıl?" diye sordu. "Bakan ile beraber ortaklaşa yürüttüğünüz Alwen Crook'un ayağını kaydırma projeniz nasıl gidiyor?"

Elizabeth bilmişlikle güldü. Matsow'un iğnelemelerine alışıktı. "Onu bu kadar sevdiğini bilmiyordum" çaydan bir yudum aldı. Demek Matsow röportajı pek iyi bulmamıştı. "Neden onu kolluyorsun. Bildiğin birşey mi var?"

Çayın geri kalanını dökebilirdi, ama bunun büyük bir kabalık olacağını düşündü. Yine başka bir yudum daha almaya hiç niyeti yoktu.

Matsow gülü, hem de kahkahayla. Bu kadar günlük bir cafe sohbetinde bile Elizabeth'in attığı yemlere hayret etti. Gazetecilik bu kadar kanına işlemişti demek!

Tam cevap verecekti ki, kol saati çınlamaya başladı. Asasını çekip ona dokundu ve saatin camlı yerinde bir kadının yüzü belirdi. "Bay Rukavin" dedi St Mungo Şifacıları'ndan biri olan bu kadın. "Çok acil gelmeniz gerekiyor. Bir sfenks tarafından yaralanmış, kötü durumdaki bir hastamız var. Biz ilgilenmeye çalışıyoruz ama kanı durduramadık bir türlü."

Matsow telaşla ayağa kalktı. Mesleğine verdiği önem, acilen gitmesini, acil hastasıyla ilgilenmesini söylüyordu ona. Elizabeth'in şaşkın bakışlarına karşılık gülümsedi. Cafeden çıkıp, arka sokaklardan birine daldı ve orada cisimlendi.

Elizabeth bu ani durum karşısında epey şaşırdı. Fakat Matsow'un meslek aşkını bildiği için ona kızmıyordu. Çayını içmekten de kurtulmuş olmuştu böylece. Ama hesabı ödemek ona düştü. Bunun hesabını sorardı Matsow'dan işte...

Matsow un cafeden ani çıkışı Elizabeth i bir parça kızdırmıştı elbet, fakat tam o anda karşı sokakta pusların arasından beliren bir çift yeşil gözü farkedebilmiş olsaydı, çok daha farklı olurdu elbet...Uzun saçlarının arasından dikkatle bakan uzun boylu adam hiçbirşey demedi, yalnızcahafifçe gülümseyerek döndü paltosunun yakasını lkleyerek Londranın donuk, puslu havasında gözden kayboldu...

Muggleların arasında dolaşmak hoşuna gidiyordu Nora'nın.10 yaşına kadar onların arasında yaşamıştı,annesi de bir muggledı.Kendini onlardan biri gibi hissediyordu,sadece farklı bir modeli gibi...
Mugglelar gibi giyinmişti bugün.Altında düşük bel bir kot askılı kırmızı askılı bir bluzle mugglelarca çok şık gözüküyordu,kendisi gibileri içinse gülünç durumdaydı.
Boynundaki atkısını gevşetip ceketinin kollarını çekiştirdi.Cafedeki insanlara baktı.Biri cafeden aniden fırladı yanında oturan kadın da hiddetlenmiş gözüküyordu.Daha dikkatli bakındı çevresine ve puslu havaya dalan Elrsu gördü.
Sırıttı.Tarif edilemez bir sırıtıştı onunki.Ne şeytaniydi ne de sevimli.Sadece gülümsemeden ibaretti.
Daha fazla durmayı gerek görmeden gözden kayboldu.