3. Kat 7. numaralı Oda...!!!

Eragon annesiyle birlikte Londra'ya doğru yola çıktığında gerçekten içi içine sığmıyordu.Eragon Londra'ya daha önce hiç gitmemisti. O gün gerçekten de hayatının dönüm noktsıydı. Dünya da var olduklarını daha yeni öğrendiği büyücü dünyası'nın içine hayatının tamamının değiştirecek bir adım atmak üzereydi. Annesi'yle birlikte Londra'ya vardıklarında annesi ona Diagon Yolu diye bir yerden bahsetti. Annesi'nin dediğine göre burası tüm büyücü dünyası'nın en büyük uğrak yerlerinden biriydi ve Eragon bir süre buradaki bir büyücü han'ında konaklayacaktı. Annesi yolu biliyor gibiydi. Ama büfelerin, mağazaların ve daha birçok normal insanlara ait gibi görünen dükkanların önünden geçtikleri halde hiç bir yerde büyülü eşyalar satıldığına dair bir belirti yoktu. Daha çok sıradan insanlarla dolu sıradan bir sokaktı burası sanki. Belki bir kaç kilometre sonra anca büyücüleri görebilirlermiş gibi geliyordu Eragon'a. Ama annesi ne yaptığını bilir gibi yürüyordu cadde boyunca. Sonunda annesi bir plakçının önünde durdu ve Eragon'un kulağına eğilerek:
-İşte geldik burası sana bahsettiğim büyücü hanı, Çatlak kazan...
Çok küçük, geçmiş yüzyıldan kalma bir görünüme sahip bir handı burası. Annesi eğer eliyle çaktırmadan göstermeseydi, Eragon kesinlikle oranın farkına bile varmazdı..
Yanlarından onlar gibi geçenler vardı fakat eski hana bakmıyorlardı bile. Yanındaki plakçıya gözleri kayıyordu yalnızca gözleri. Sanki Çatlak Kazan'ı gözleri hiç görmüyor gibiydi. İnsanı gerçekten garip hissettiren bir duyguydu bu. Kesinlikle ama kesinlikle çok dikkat çeken bu hanı sadece annesi ve kendisi görmekteydi sanki. Ama daha o bunları düşünürken annesi onu içeriye sokmuştu bile.
Annesinin dediğine göre burası tanınan ve ünlenmiş bir yerdi ama Eragon'a göre burası o dediklerinden fersah fersah uzaktı. Her taraf resmen dökülüyordu. Bir tarafta beş kadar orta yaşlı kadın bir toplantı içerisindelermiş gibi heyecanla konuşuyorlardı. Gözleri Eragon içeri girdiği an fıldır fıldır dönmüştü adeta. Bir kenarda da omzunda baykuş bulunan garip bir adam, Eragon'un barmen olabileceğini düşündüğü saçları iyice dökülmüş,yaşlı bir adamla sohbete dalmıştı.
Annesi barmeni tanımış olacak ki ona doğru yürümeye başladı. Eragon da onu takip etti.
Bu sırada barmenin konuştuğu adamdan anlaşılan sohbeti kesip gitmeye koyulmuştu. Barmen onların yaklaştıklarını gördü ve gözlerini annesine dikerek, "Yoksa," dedi barmen, "yoksa sen misin Selena"
Yaşlı barmen, "Vay canına!" diye fisildadi. "Seni buralarda görmeyeli çok uzun zaman olmuştu, şeyden sonra..."
Derken, annesi hiç kuşkusuz bilerek barmenin sözünü kesti. "seni de görmek çok hoş Tom, buraya geliş sebebim oğlumdan kaynaklanıyor. Bu yıl Hogwarts'a gidecek. Bir süre de burada konaklayacak"
Tom kendisini toparlayarak,"Nasıl sevindim, anlatamam Mrs. Shadeslayer. Oğlunuza da başarılar." dedi ve asasının bir hareketiyle elinde bir anahtar belirdi. " 3. Kat 7. Numara"dedi ve Eragon'un elinden bavulunu alıp yukarı çıkmaya koyuldu. Bir sihir gösterisine şaşırmış olan Eragon bir süre şaşkınlığını üzerinden attıktan sonra annesi ve barmenin arkasından yukarı çıktı.

Eragon odasına doğru çıkarken hala o garip oğlanı düşünüyordu. Hatta dalgınlığından dolayı nerdeyse bir kadına tosluyordu ama bir harekitiyle de bundan da son anda kurtuldu Eragon. 3. kata vardığında annesi çoktan odaya girmiş bavulu boşaltıyor barmende merdivenlere doğru geliyordu. Eragon barmenin yanından sıyrılarak odasına doğru gitti. Oda küçük bir odaydı. İçeride iki tane dolap ve bir yatak dışında pek birşey bulunmamaktaydı.Eragon annesinin nerde kaldın bakışları altında hızla cama doğru yöneldi ve gördüğü manzara karşısında kesinlikle çok şaşırdı. Çünkü karşısında şimdiye kadar gördüğü en ilginç şey duruyordu. Bu barmenin yaptığı o sihir numarası ve çatlak kazanı bir tek onların görmesinden bile müthişti. Karşısında sonu büyük bir binaya ulaşan geniş ve içerisinde birçok büyücü ve onların büyülü nesnelerinin bulunduğu bir yol bulunmaktaydı.
Eragon annesi camın yanına gelene kadar bu olağanüstü manzaraya büyük bir zevkle baktı.
Annesi:
"Burası Diagon Yolu... Büyücülerin vazgeçilmez uğrak yeri..." dedi.
Eragon şaşkınlığını yine her zaman ki gibi hemen üzerinden atarak annesine döndü:
"Ama biz buraya gelirken hiç böyle bir pazarın burada olduğunu gösteren bir belirti yoktu hatta çatlak kazan'ın etrafında buraya bakan bir yok ayrımı bile yoktu... Nasıl..."
Annesi daha Eragon sözünü bile bitirmeden cevap vermeye başladı:
" Buraya çatlak kazan'dan gizli bir geçitle girilir ve bunu büyücü olmayan hiç bir insan yani muggle'lar göremezler..."
Eragon annesinin dediklerini heyecanla dinledi ve bir süre daha manzaraya baktıktan sonra bavulundan eşyalarını çıkartıp düzleyen annesine yardıma gitti. Çok kısa bir süre içerisinde bu işlem bitmişti. Ne yazık ki artık ayrılık vakti gelmişti. Annesinin gitmesi gerekliydi. Çünkü işleri vardı. ( Aslında bu iş meselesi yalnızca bahaneydi. Annesi eragon'un tek başına büyücü dünyassını öğrenmesini istiyordu. Aynen yeni dünyaya gelmiş ve çevresini tanımaya çalışan bir bebek gibi...) Annesi ona dikkatli olması konusunda ve daha birçok konuda talimat verdikten gitmek üzere toparlandı.Giderken de "unutma" dedi. " bilmediğin işlere bulaşmak yok." ...ve sonrada gitti.

Eragon annesi gittikten sonra aşağı da oturan çocuğun onu yemeğe davet ettiğini hatırladı ve apar topar anahtarını alıp merdivenlere doğru yöneldi....!!!

Eragon uzun bir günün ardından Sill'e iyi geceler diledi ve odasına girdi. Girdiği an direk elindeki baykuşu küçük dolaplardan birinin üstüne koydu ve ona da hayvan dükkanı'ndaki kadının onlara verdiği yemden bir parça verdi. Baykuş yavaş yavaş yemini yerken Eragon'da üzerini değiştirip yatağına uzandı. Baykuşuna bir isim bulmaya çalışıyordu. Acaba ne olabilir diye düşündü Eragon. Tezgahtaki kadın ona baykuşunun dişi olduğunu söylemişti. O zaman ona göre bir isim düşünmeliydi. Aslında aklına baykuşuna baktığı zaman hep bukalemnlar geliyordu. Şu an bile baykuşu renk değiştirmeye devam ediyordu. Şu an ki renki lacivertti. "Bukalemun..." dedi eragon. Sonrada:
"bu isim olmaz" dedi. Sonra birden aklına bukalemunun latince ismi: 'chamaeleon' geldi. Chamaleon isminde ufak değişiklikler yaparak belki yeni bir ism geliştirebilirdi. Chamaele olabirdi. Hayır,hayır. Chamleon. Peki ya leon. Hayır belki de Chalion. Evet sonunda bulmuştu baykuşuna vereceği adı. Chalion(Çalion) güzel bir ismdi onun için hem de anlamlı.
"Chalion"dedi yemeğini bitirmek üzere olan turkuvaz baykuşuna. "bundan sonra senin adın bu..." dedi ve uykuya daldı.

Silmarwen Erogonun kapısının önüne gelince başta nezaket olsun diye kapıyı bir iki defa tıklattı galiba daha uyanmamıştı sonra biraz daha sert vurdu içeriden yine ses yokktu dayanamıyıp "Hey erogonnn!!! kalksana hade Sabah oldu yemek kalmıcak bak sana looooo uykucu kalksana" diye bağırıdı bunu üzerine diyer odalardan sesler geldi ama erogon tam zamanında kapıyı açmıştı hemn içeri daldı. "olum nerdesin sabahtan beri kalksana " dedi Erogon hala uyku sersemiydi gözleri daha tam açılmamıştı " hmm sen daha uyuyon" kapıyı kapatarak " Ordamınnn aloooo sana diyommm erogonnnn!!" diye bağırdı işte o zaman erogonun aklı başına gelmişti baykuşuda ötmeye başlamıştı. "ben asagıda senı beklıyom yemekleride söylüyom çbk ol sonra yemekler soğur" dedi ve kapıyı açarak aşağıya koşmaya başladı

Eragon uyuyordu. Ama birden tak tak tak sesleriyle uyandı. Kuşu Chalion kafesinden çıkmış heyecanla vir oraya bir buraya dönüyordu ve rengi normal görünümünde beyazdı. Eragon anca belirli bir vakit geçtikten sonra olanları yavaş yavaş kavraddı. Dışardan Sill'in sesleri geliyordu ve kapıyı çok kuvvetlice çalıyordu. Eragon hızlıca kapıyı açmaya davrandı. Açtığı anda Sill hemen içeri daldı. Eragon Sill'in birşeyler söylediğini duyuyordu ama dedikleri bir kulağından girip bir kulağından çıkıyordu. Sonunda Sill, kapıyı kapatarak " Ordamınnn aloooo sana diyommm erogonnnn!!" diye bağırdı işte o zaman erogonun aklı başına gelmişti baykuşuda ötmeye başlamıştı. Eragon Sill'in dediklerini dinledi ve onun aşağı inmesine baktı. Eragon onun ardından üstünü değiştirdi ve hemen baykuşunu da yanına alıp aşağı yemek yemeğe indi. Sill her zamanki yerinde, tam merdiven altındaki masa da onu bekliyordu. Hemen hızlıca inip onun yanına gitti..

Rp Dışı: Bugün okulun açılacağı gün...

Eragon gece boyunca hiç uyuyamamıştı. Tek düşündüğü şey Hogwarts olmuştu çünkü sabah uyandığında okul başlıycaktı. Bunları düşünürken uzaklara dalarak uyudu. Sabah baykuşunun ötüş sesiyle uyandı. Gerçekten çok güzel bir gündü o gün. Eragon normalde olmadığı kadar dinç bir şekilde yatağından kalktı. Hemen üzerindeki pijamaları çıkararak bavuluna yerleştirdi ve dünden hazırladığı eşorfmanlarını üzerine geçirdi. Baykuşu Chailon'u hazırladıktan ve kendi yatağını düzelttikten sonra da şöyle bir etrafa baktı. Görünürde ortalıkta kalmış olan birşeyi yoktu. Asası belindeydi. Okul eşyalarını da ayrı bir bavula yerleştirmişti. Herşey tamadı görünüşe bakılıcak olursa...
Eragon hiçbirşeyinin arkada kalmadığına emin olduktan sonra ise 7.numaralı odasından girişe doğru inmeye başladı.Artık hogwarts için hazırdı...