Final Sahnesi- Bölüm 1

Malikanenin Bahçesinde

Anastasia, malikanesinin penceresinden bir an bile ayrılmamıştı o gün. Dışarda bardaktan boşanırcasına bir yağmur vardı ve havanın kendisi bile gergindi adeta. Bugün mutlaka birşeyler olacaktı. Koca malikane sessizliğe gömülmüş, etrafında tek bir kuş bile uçmamıştı bütün gün boyunca; herşey en son anın yazgısıyla büyülenmiş ve bekliyordu. Zaman gelmişti artık.

Derken, saat akşam 7'de, her yer zifiri karanlığa bürünmüş ve sessizlik hat safhaya çıkmışken malikanenin bahçe kapısının dışında bir siluet belirdi. Anastasia yerinden sıçradı. Hemen içeri koşup Dixy'yi güvenli bir şekilde yanına almak ile durup adamı seyretmek arasında tereddüte düştü bir an. Siluet bu sırada bahçe kapısından geçti ve artık her nedense aslanların ikisi de hiç bir harekette bulunmadılar. Adam başını kaldırıp malikaneyi taradı uzun uzun. Ama şu anda evin hiçbir ışığı yanmıyordu. Anastasia derhal içeriye koştu, Dixy'yi güvenceye almalıydı.

Gelen Barty James Crook'tu. Anastasia da bunu biraz sonra farkedecekti ama bu zaman gelene kadar pek çok şey daha yaşanacaktı. Barty bahçe yolunda durup eve bakarken aklından bir an için malikanenin boşaltılmış olabileceği geçti. Çünkü hiçbir ışık yanmıyordu. Fakat yine de istihbaratı sağlamdı ve ne olursa olsun içeriye girip bakmakta fayda vardı. Tam bu niyetle bir adım atmışken arkasından biri konuştu.

"Gece ziyareti öyle mi, Barty?" Barty hızla arkasını dönerken asasını da çekti. Ve Alwen Crook ile yüz yüze buldu kendini. İşte bu hiç bir planının hiç bir köşesinde yer almayan birşeydi. Alwen buraya geleceğini biliyor olamazdı, değil mi? Hiç birşey söyleyemeden tüm nefretiyle baktı öz kardeşine.

"Fazla ileri gidiyorsun" dedi Alwen yeniden. "Buraya giremezsin, yoksa sonuçlarına katlanırsın"

"Bundan çok sıkıldım" dedi Barty neredeyse fısıltı düzeyinde ve son derece tehditkar bir sesle. "Devamlı bir yerlerde karşıma çıkıp durmandan çok sıkıldım. Fakat bu gece seninle ben ilgilenmeyeceğim Alwen."

Başını hafifçe kaldırdı ve aynı anda etrafları simsiyah dumanlardan oluşan bir anaforla çevrelendi. Biraz sonra dumanlar kaybolmuş ve yerlerinde, 10 tane kadar yüzleri maskeli, kara cüppeli adam belirmişti: Ölüm Yiyenler ikilinin etrafını sarmıştı.

...