Bar Taburesi

Alwen aydınlık mekandan içeri girince elleriyle kulaklarını kapatmak zorunda kaldı. Çünkü fena halde yüksek sesli bir şarkı bangır bangır gürüldüyordu. Yanında ki Morello'ya bakarak kaşlarını havaya kaldırdı ve birlikte bar kısmına yöneldiler.

Klüb'un Barı da değişik bir dizayn tarzına sahipti. İki boş tabureye yan yana oturdular. Derhal siparişleri soruldu.

"Ben bir ateşviskisi ile idare edeceğim sanırım" dedi Alwen, ister istemez biraz bağırarak. Morello'nun ne sipariş ettiğini bile duyamamıştı. Bunun üzerine tek çare olarak asasını çıkardı ve kendi çevrelerine bir koruma büyüsü ördü. En azından şimdi sesi daha tahammül edilebilir bir düzeyde duyuyorlardı.

Alwen ile birlikte daha önce hiç uğrama fırsatı bulmadığı Lucid Bar'ın kapısından içeri girdiklerinde sağır edici müzik kulaklarını doldurdu. Gülümsemesi yarıda kaldığı için suratında yarı gülmeye çabalayan yarı acı çeken bir ifade oluştu. Alwen ona bakıp kaşlarını kaldırdı. Birlikte bara yöneldiler.Yanyana oturdular taburelere.

Alwen ateş viskisi ısmarladıktan sonra o da alkollü bir naneli kokteyl ısmarladı bağırarak. Neyse ki Alwen bir koruma büyüsüyle kulaklarının imdadına yetişti.

Etraflarında ki gürültüden azade kalınca derin bir nefes aldı Alwen. "Çok sakin bir mekan, ha?" dedi Morello'ya dönerek. Ama ateşviskileri gayet güzeldi. Parmaklarını bardağın etrafında çevirerek düşüncelere daldı bir süre.

"Olanlara bak!" dedi sonra yavaşça. Kafasını dertli dertli iki yana salladı. İçkisini kafasına dikip bitirdi. "Sona geldik artık galiba, ne dersin? Yapılacak şeyler belli. Umarım herşey rayına oturacaktır"

Alwen'in Barty'nin bütün zalimliğini, yoldaşların yaralarını sırtında taşıdığını görüyordu. Bunu anlayabiliyordu ama uğruna canlarını feda ettikleri bu savaş Alwen'in kişisel savaşı değildi! Toplumsaldı; tüm sihir dünyasını kati bir şekilde ilgilendirmekle kalmıyordu, sorumluluk yüklüyordu. Çoğu sihirbaz bıçak dayanmadıkça sırtlarına suya sabuna karışmayıp nasıl sevdiklerinin yüzüne bakabiliyordu? Şimdi savaşın gelişme bölümünden sonucuna geçiyorlardı. En can alıcı olaylar, zalimlikler, kıyımlar bu dönemde gerçekleşmiştir buna ne şüphe...Tarih tekerrür etmekten bıkmamıştı hiç...

Morello düşünceli bir halde bakıyordu Alwen'in suratına. 'Birlik olursak herşey rayına oturacaktır Alwen. Görev dağılımını yaptın değil mi?'diye sordu.

Alwen Morello'ya bakıp hüzünle gülümsedi. Sonra önüne dönüp başını eğdi. "Evet" dedi usulca. "Elbette bu yapılacak."

Yeni bir ateşviskisi daha önüne kondu. Onca yıl ve bunca yılın getirdiği bitmez tükenmez zahmetten sonra, nihayet en sona gelindiğinin bilinci Alwen de garip bir duygu uyandırıyordu. Asayı artık daha fazla saklamaları gerekmeyecekti. Bu sorumluluktan kurtulmanın bedeli ağır bile olsa gerekliydi. Fakat Alwen, bunu en son ana kadar başka bir kimseye söyleyebileceğini sanmıyordu.

"Bu en son Shily" diye devam etti aynı duygusuz ses tonuyla. "Önceki sonlardan; Barty'nin uzun süreli gizliliklerine dönüşen sonlardan biri daha değil; bu yarım asırlık ağır bir oyunun en son perdesi. Kapandığında bir daha asla tekrar açılmayacak bir sahne. Ağır bedeller ödenmesini gerektiriyor olsa da, ben bütün kalbimle oyunun bitmesini istiyorum. Ardımızda alkışlayacak kimse kalmayacak olsa da!"

Alwen'in sözleri Morello'nun içine kaya parçası gibi oturdu adeta. Son demek... Umarım bu iyi bir son olur... Akan her gözyaşına, kana, cana değer olmalıydı bu son... Herşeye değmeliydi... Morello nice çetin günler geçirmesine rağmen, Alwen söz konusu olunca zayıf hissediyordu kendini. İçkisinden içti bir süre, önüne bakıyordu üzgünce.

'Ne diyeceğimi bilemiyorum Alwen. Son sözcüğü çok keskin ve bir o kadar da ucu açık bir kavram. Sanırım korkuyorum ve saçmalıyorum!' Alwen'e bakarak devam etti: 'Hayır kendim için değil. Kendim için değil bu korku...' dedi başını iki yana sallayarak. Gözleri parlıyordu ona bakarken.

Hayatın çetin kısmına düşmüştü bu iki insan, kendilerini unuturlardı çoğunluğun iyiliği için... Es geçerlerdi çoğu kez...


'