Tepenin zirvesi...Gece yarısı....

Başlangıcın bile öncesinde var olan tek şey:
Karanlık...
Düzen getiren KARANLIK...
Işığın gelişiyle yalnızlığa çekilmek zorunda kalan Karanlık...
Ama onun gidişinden sonra asla huzur gelmedi yeryüzüne..
Ve Karanlık da bir seçim yaptı...
Elros bir seçilmişti...
Bir lanetli...
Acı çekmekle yüceleceğini bile bile yaşadı hayat denen işkenceyi...
Ama ölümsüzlük yaklaşıyordu...
Ruhu yükseliyordu...
Tanrı ve insan dengeli bir ikiliydi...
Ama Amandil'in ruhu sınırları aşıyordu..
Kendini aşıyordu...
Ölümlülerin hayal bile edemedikleri yerleri hissediyordu genç adam...
Ve gittikçe silikleşiyordu bedeni...
Bu boyutun anlamsızlığında kıvranırken Marissa'nın aşkı onu tutan tek şeydi..
Ve şimdi o da gitmişti...
Artık onu tutan birşey yoktu...
Ve ölüm denilen asil geçiş yaklaşıyordu...
Tanrıları onu çağırıyordu...
Kılıcını eline aldı saf gümüşün yansıması gözlerinde alevlenirken mırıldandı:
"Geliyorum..."
Kılıcın ete girişi hayli sessiz oldu...
Asil olarak kabul ettiği kan yeryüzüne dökülürken de ses çıkmadı...
Genç adam yaşadığı gibi sessizce gidiyordu...
Arkasında yas tutacak bir kişi olduğu halde..
Ölüm...
Sadece bir durak daha...
Ruh ise ölümsüz...

Ölüm...
bu kadar basitti işte...

Büyük bir soğuk kanlılıkla tırmanıyordu tepeyi Fergus.. Yukarda onu bekleyen manzarayı tahmin edebiliyordu.. Düşünmek istemiyordu. Sadece tırmandı , tırmandı.... Göreceği şeye hazırlıklı değildi.. Yol gözünde büyüyordu.. Sessiz tepede sadece Fergus'un ritmik adımları yankılanıyordu.

Tepeye ulaştığında yanaklarından süzülen bir damla yaş toprağa düştü.. '' ELROS '' diye haykırdı tüm gücüyle.. Tüm Hateborn Fergus'un acı dolu sesiyle yankılandı..

Dizlerinin üzerine çöktü.. Bir süre dostunun cansız bedenine baktı.. Bu acıyı kaldırabilirmiydi? Yıllardır yanında gizlendiği tek dostunu kaybetmişti.. Bütün hatıralar , bütün yaşanmışlık gözünün önünden geçiyordu..

'' Güçlü olmalıyım.. '' diye fısıldadı kendine titreyen sesiyle.. Kılıcı bir hamlede çıkardı dostunun nadir bedeninden.. Kılıçtan süzülen kan damlaları parmaklarının arasından birer birer yere damlıyordu.. Zorlukla doğruldu ve Elros'u kollarına aldı.. Güneşin ışıkları henüz dağların tepelerini aşmadan savurdu pelerinini.. İkisinden geriye kalan sadece kan ve göz yaşıydı...