7 Numaralı Masa

Elizabeth, Domuz Kafası'nın boğucu ve soğuk ortamına girer girmez önce bir pöf çekti. Burasını sevmiyordu. Kırık dökük ve hiç hijyenik olmayan ufacık masalarını, yürüdükçe ayaklarının altından toz bulutçukları havalanmasına neden olacak kadar kirli zeminini, üstü tıklım tıklım dolu olduğu için kimsenin oturmaya tenezzül etmediği barını ve soğuk barmenini... Yine de masalardan birine oturdu. Salon pek tenhaydı ve fazlasıyla sessizdi. Sadece mırıltılarla ve fısıltılarla konuşuyor gibiydi buranın ziyaretçileri. Çantasından Gelecek Postası'nın henüz çıkmamış olan sayısını çıkarıp, arkasında kayboldu.

Neredeyse on dakika kadar sonra, kendisini pek sevmeyen cincüce irtibat bürosu başkanını yeterince yerden yere vuramadığını farkettiği bir makaleyi okurken, o girdiğinden beri ilk defa pub'ın kapısı savrularak açıldı. Ve içeriye resmen havanın kendisinden kaynaklanmayan bir hava akımı doldu sanki. Öyle ki salonda ki herkes şimdi, ilgiyle yeni geleni seyrediyordu.

Elizabeth yerinde doğruldu ve şimdi kapıda durmuş, kayıtsız bir ifadeyle içeriyi süzen Alwen'e el salladı. Adam uzun ve rahat adımlarla yanına gelirken ona yer açmak için sandalyenin üzerindeki çantasını alıp, kendi sandalyesinin arkasına astı. "Hep böyle erkenci misindir?" dedi, sırıtarak.

Alwen saatin kaç olduğunun farkında değildi. Ama içinden bir ses geciktiğini söylüyordu. Domuz Kafası'nın tam önüne cisimlendiğinde içinde bira suçluluk duygusu yok değildi.

Barın kapısını biraz hızlıca açtı, farkında olmadan. Genelde yüzlerini gizleme gereği gören Domuz Kafası sakinlerinin arasında, görmeyi umduğu kişiye bakındı. Biraz sonra arka taraftaki masalardan birinden ona el sallayan, Gelecek Postası'nın biraz kafadan çatlak editörüne doğru yürüyordu.

"Hep böyle erkenci misindir?" dedi Elizabeth, sırıtarak.

"Geç kaldım sayılmaz" dedi Alwen, sandalyesine otururken. "Saatin kaç olduğundan hiç haberim olmadığı düşünülürse..."

Bir süre barmene bakındı. Domuz Kafası'nın barmeni de müşterileri kadar soğuk olduğu için, masalara servis yapıp yapmayacağını tam bilmiyordu Alwen(küçüklüğünden beri çok nadiren uğramıştı buraya).

Nihayet Barmenle göz göze gelince iki ateşviskisi istedi. "Haberleri duyalım" dedi Elizabeth'e dönerken. "Bildiğin gibi fazla vakti olmayan bir adamım." Ateş viskileri önlerine sertçe kondu.

Elizabeth kaşlarını kaldırdı. "Ne haberi duyacağını umarak buraya geldin bilmiyorum." dedi. "Ben senden bazı haberler alacağımı sanıyordum. Gazeteci olan benim di mi?"

Afallamıştı biraz, ama ateş viskisini yudumlarken, Alwen'in yüzüne bakan gözleri sakindi. Alwen ondan ne haberler duymayı bekliyordu acaba?

Alwen Elizabeth'i dikkatle süzdü bir süre. Hiçbir şekilde inkar edemezdi ki karşısında ki kadını pek sevmiyordu; özellikle kendisinin bunamaya başladığı yönünde tamamiyle asılsız bir haber yaptığı geçen seneden beri. Yine de buraya, onunla buluşmaya gelmesinin bir nedeni vardı. Yavaşça masanın üzerine eğilip fısıltıyla cevap verdi.

"Elbette ki benden bazı haberler duyabilirsin" dedi. "Ve elbette ki gazeteci olan sensin. Ama önce sen anlat bakalım! Anlatman gereken bir şey olduğunu düşünmüyor musun?"

Belki Elizabeth bilmiyordu ama, Alwen iyi bir zihnefendardı. Ve şu anda kadının, Alwen'in neden bahsettiğini anlamadığını görebiliyordu. Tam anlamıyla bir gazeteciydi; soğukkanlı ve uyanık...

Biraz daha açıklayıcı olmaya karar verdi. "Söyle bakalım, Bayan Hurper," dedi yavaşça. "Bakan Bey beni neyle suçlayıpta Azkaban'a göndermeyi düşünüyor?"

Elizabeth, Alwen Crook'un bakışlarından neden bu kadar rahatsız olduğunu düşünmeye fırsat bulamadan, adamın imalı sorusunu anlamaya çalıştı önce. Aklına herhangi bir fikir gelmiyordu, Crook'un neden bahsettiğine dair. Fakat sonra adam Bakan Bey ile ilgili şüphesini dile getirince bir kahkaha koyverdi. Demek koskoca Alwen Crook, o çok önemli işlerini bırakıp onu görmeye bu yüzden gelmişti.

"Bunu nerden duydun bilmiyorum" dedi o da fısıltıya konuşarak. "Çok telaşlanmış gibisin. Bakan Bey hakkında pek iyi düşünmüyosun değil mi?"

Alwen gülümsedi. "Korkarım Bakan Bey hakkında ne düşündüğüm seni pek ilgilendiren bir konu değil." Yüz ifadesini olabildiğince kayıtsız tutarak Elizabeth'in gözlerinin içine baktı. Sonra yine gülümsedi.

"Bayan Hurper," dedi. "İnanın bir gazetecinin sıkıştırmalarıyla uğraşacak vaktim yok. Sizden tek bir iyilik istiyorum. Cevabını bildiğiniz bir soru soruyorum size. Bakan Bey beni neyle suçlamak üzere?"

Elizabeth Alwen'in sert bakışlarına elinden geldiğince karşılık verdi. Açıkçası bu gizemli adamla biraz röportaj yapabilmek çok hoş olurdu. Acaba ona istediği şeyi vermeden önce biraz oyalasa mı, diye düşündü bir an için.

"Benim cevabını bildiğimi iddia edecek kadar iyi bir istihbarata sahipken," dedi gülümseyerek "Bu sorunun cevabını da bana gerek kalmadan bulursunuz diye düşünüyor insan." Bir an ona bilgiç bilgiç baktı. Ama Alwen Crook'un bakışları sertti ve asla taviz vermez gibiydi.

"Pekala" dedi, biraz daha ciddileşerek. "Artık insanları kandırmayı bırakın Bay Crook. Barty Crook gitti, kayboldu, belki de öldü. Neden tam 2 senedir hiç sesi sedası çıkmıyor? Ona karşı savaşıyormuş gibi davranarak, elinize ne geçeceğini bilmem. Bazıları sizin kardeşinizden daha kötü olduğunuzu düşünmeye başladı bile. Ve merak ediyorsanız söyleyeyim, Sihir Bakanı sizi bu sebeple, bence gayet haklı olarak tutuklayacak! İnsanları boş yere paniğe sürüklemeye çalıştığınız için!"

Ateş saçan gözlerle adama baktı. Nihayet, belki de şimdi Alwen Crook bu sözlerinin üzerine sinirlenip, ağzından birşeyler kaçıracaktı. Öylece birbirlerine bakarken Elizabeth, bu anın çok uzak olmadığını düşünüyordu.

Kadının saçma sapan laflarının arasından Alwen, ihtiyacı olan bilgiyi almıştı. Elizabeth hararetli bir şekilde anlatmaya devam ederken, konunun gidişatını gördü ve düşünmeye başladı.

Demek yeni Bakan onu, Alwen'i bu sebeple içeriye attırmak istiyordu. İnsanları kandırdığı için. Çok hoş bir mazeret, diye düşündü. Nedense Bakan Broklyn'in bu sebebi bir maske olarak kullandığı, aslında Alwen'e karşı daha kötücül planlarını uygulayabilmek için bir hazırlık olduğunu düşünüyordu. Ve daha da fenası, eğer Sihir Bakanı bir ölüm yiyen ise Sihir Dünyası'nın başı ciddi anlamda dertte demekti.

Düşüncelerine ara verdiğinde Elizabeth'in ona hayli ateş saçan gözlerle baktığını gördü. Gülümsedi. Ayağa kalktı.

"Bu hoş randevu için teşekkür ederim, Bayan Hurper" dedi nazikçe. "Umarım daha az sinirli olduğunuz bir günde yeniden görüşebiliriz. Hoşçakalın."

Arkasını dönüp masadan uzaklaştı. Kapıdan çıkmak üzereyken, ateşviskilerinin parasını ödemediği aklına geldi. Sessizce kıkırdayarak yürümeye decam etti ve kapının hemen önünde ortadan kayboldu.

Alwen Crook, sinir bozucu şekilde gülümsedikten ve Elizabeth'i şoka uğratan bir şekilde yerinden kalktıktan sonra, Elizabeth remen dondu kaldı. Alwen hızlı adımlarla barı terkederken, onun arkasından öylece baktı.

"Demek öyle" dedi kendi kendine yavaşça. İntikamını nasıl olsa alabilirdi. Bu şekilde terkedilmeyi ve dahası kullanılmayı hazmedecek bir kadın değildi. Eve gidince ilk iş olarak Alwen Crook hakkında bir yazı dizisi hazırlasa iyi ederdi. Üstelik Bakan'ın onun hakkındaki suçlamalarına da en kısa zamanda gazetede yer vermeliydi.

Bunları düşünerek kapıya yöneldi. Tam kapıyı açıp çıkacakken, kalın ve soğuk bir ses ona içkilerin parasını ödemesini emredince, biraz utanaraktan geri döndü. Sonra hayli hışımla ve bir daha da büyük ihtimalle Domuz Kafası^'na ayak basmayacağını düşünerek pub'ı terketti.

Ve İkisi de pub dan çıkar çıkmaz, En köşede, şömine tarafında olan masada uzun boylu bir dam doğruldu, başında kukuletası olduğundan, yeşil yeşil parıldayan gözleri dışında yüzü seçilmiyordu...Tam piposundan uzun bir nefes çekerken barın çatısından omzuna bir örümcek düştü; adam pis böceği fiskelerken:''Geldiğim yerlere bak!'' diye homurdandı, Alwen in görmediğine emin gibiydi:'Yine de hepsinin karşılığı gelecek, hepsinin...'Sert sert bakan barmene bir bozukluk fırlatıp pelerinini savurarak dışarı çıktı...