Kuytu Bir Mağara....

Aradan yaklaşık iki saat geçmişti.Dolunay zirvedeydi.Morello ay ışığının aydınlattığı kucuk bir mağarada kalın iplerle bağlı bir halde yatıyordu.Kilit lanetinin etkisi geçmiş gibiydi.Çırpınıyordu.
Jason gülümsyerek mağaraya girdi kolunda yaradan iz yoktu ve yine pis pis gülüyordu:
"Tatlım biliyomusun,Bu senin büyün pek etkilememiş galiba kolumu.Şu Brachium sayesinde izi bile kalmadı!".Sözlerini kahkahayla bitirdi....
Morello duvara sinmişti.Gözlerindeki korku herşeyi açıklıyordu.Ve Jason yavaşca Morello'nun yanına oturdu.Ayı seyretmeye başladı:
"Ölüm için merasim düzenliyor sanki gece!" dedi aya dalarken.Elini guzel buyucunun omzuna attı -sanki yakın bir arkadaş gibi-:
"Ne kadar büyüleyici değil mi tatlım?".Morello içini çekerek ağlamaya başlamıştı.Jason hiç aldırış etmedi.Ayı hayranlıkla izlerken devam etti:
"Bu gece senin yerinde sevgilim olmasını umardım...Kollarımın altında,sıcacık!".Ve yüz şekli bir anda değişti sinirleniyordu:
"Ama sizin merakınız planımı bozdu biraz." gözlerini Morello'ya çevirdi ve bağırmaya başladı:"Buldun mu şimdi lanet olasıca bakanını ha!Buldun mu seni sürtük!".Cadının omuzlarını sıkmaya başladı.Gittikçe sinirlenyordu....
Ve birden duruverdi.Tekrar sakinleşmişti.Guzel cadının dağılmıs saçlarını geriye attı ve yüzünü okşamaya başladı.Hafifce gözyaşlarını sildi.Yanagını sıktı yine hafifçe:
"Ama korkma!Geldiğine değicek.Misafirperverliğime hayran kalacaksın.Emin ol.Bu gece seninle ilgileneceğim.".....

Bu arada cebinden bir asa cıkardı:"Bak buldum asanı.sevindin mi?".Şirin görünmeye çalışıyordu rol yaptığını belli ederek:"Tatlım ama galiba biraz deletrius buyusune maruz kaldı....".Cadının gözlerine masum bir şekilde baktı:
"Ee böyle yapmaya mecbur bıraktın beni.Rahat durmuyosun ki iki dakka!".Ardından asayı mağaranın öbür ucuna fırlattı gülümseyerek.sonra tekrar elini omuzlarına attı Morello nun.Omuzlarını oksadı ve yavasca aşağıya indi...
Morello içini çekerek ağlıyordu.Ve Jason duraksadı birden.Elini guzel cadının göğsünden çekti:
"Seni becericeğimi düşünmüyorsundur umarım!" dedi yüzünü ekşiterek ve ayağa kalktı.Ardından mağaranın içinde tur atmaya başladı:
"Evet romantik bir erkeğim tatlım.Ama her önüme gelenle yatmam öyle.Bu aralar böyle bir planım vardı ama bozdun işte.".Biraz sustu ve asasını cıkarıp hızla Morello'ya döndü:
"Siz herşeyi mahvettiniz!".Yine sinirlenmişti.Bağırıyordu..."Butun planımı mahvettiniz.Sen Morello Shiloh Wesley!Sen Alwen'ın en sadık yoldasısın.Lakin lanet olasıca düellonun kurallarından haberin bile yok....Nerede pes etmen gerektiğini bilmelisin seni gururuna düşkün sürtük!Ki düşmanının merhametinden yararlanabilesin."Sustu tekrar.Asası tam olarak Morello'yu gösteriyordu.O pis sırıtışını tekrar takındı düşünürken ve haykırdı:
"Crucio!"

Gecenin en siyahında, umudun bittiği yerdeyim...

...Çığlık atsam sessiz, sussam yine çaresiz...

...Gölgeler içindeyim...

Jason onu kuytu bir mağaraya getirmişti, ve ardından Morello'ya son anlarını mutlu şeyler düşünerek harcamasını tavsiye etti eğlenerek, döneceğini söyleyip gitti...

Birinin onu bulması Jason'ın ona işkence etmemesi kadar imkansızdı... Giderken mağaraya hayalbozan büyüsü yapmıştı, yapmasaydı da burası insanın aklına gelebilecek bir yer değildi. Hem diğerlerinin ne durumda olduğu hakkında en ufak bir fikri yoktu! 'Kahretsin!' dedi içinden.

Vücudu çözülmeye başlamıştı, urgan ipinden kurtulmak için çabalıyordu ama nafile, küçük bir kızken sihirbazların çeşitli maharetler gösteren su altında bağlı olduğu bin türlü halattan kurtulan yetenekli insanlar olduğunu sanırdı. Şimdi öyle maharetler göstermenin tam sırasıydı ama gerçekteki sihirbazlığın gösteriyle alakası yoktu ne yazık ki...

Aklına annesi ve kız kardeşi geldi ama onlar için endişelenmiyordu. Fidelius büyüsüyle korunuyordu evleri. Alwen sır tutucularıydı...Alwen... Morello'nun yüreğine bir ağrı girdi. 'Keşke sana daha fazla yardım edebilseydim! Umarım iyisindir...'diye düşündü.

...Jason gelmişti...kolunu düzeltmişti, Brachium'la...Morello'nun asla tercih etmeyeceği kara bir iksir...Şayet kimse deniz halkından minik bir bebeğin öldürülmesiyle ana malzemesi olan yüreğin elde edilip yapımı tamamlanan şifayı kabul edemez...Ölümyiyenler dışında tabii...
....

... Jason yavaşca Morello'nun yanına oturdu.Ayı seyretmeye başladı:
"Ölüm için merasim düzenliyor sanki gece!" dedi aya dalarken.Elini guzel buyucunun omzuna attı... Morello irkildi, tiksiniyordu ama Jason yeni başlıyordu... Bu lanet olasıca duruma düştüğü için sinirden titremeye başladı fazla geçmeden göz yaşları yanaklarını ıslattı.

Ne deseydi? Konuşmak aptalcaydı...Çaresizlik onu darmadağın ediyordu...

'...Misafirperverliğime hayran kalacaksın.Emin ol.Bu gece seninle ilgileneceğim.'

...Jason'un koları vücudunda gezerken bir erkeğin nasıl böyle alçalabildiğini düşündü. Pislik!

...'Crucio'...diye haykırdı asasını eli kolu bağlı esirine doğrultarak.

Jason'ın kahkasıyla yankılandı mağara bir süre.Morello feryatlar içindeydi.Genc adam arkasını dönüp aya tekrar bakınmaya başladı.Ve bir süre sonra da bir şarkı mırıldanmaya....
Sesi gayet güzeldi aslında.Ve bir kahramanlık şarkısıydı bu.Böyle şeyler yapıyordu arada.Hiç alakası yokken bilerek saçmalıyordu.Çünkü bu ona daha çok zevk veriyordu:
"Morello biliyor musun,beni unutmamanı istiyorum.Bu harika gecenin zihninde kalıcı bir yer burakmasını istiyorum.Sakın unutma beni tamam mı?".
Sözlerini bitirirken pis pis sırıtarak döndü ve "Romeus!" diye haykırdı.

Morello işkence lanetinin etkisiyle halsiz bir şekilde yerde yatıyor, derin derin nefes alırken göğsü şişip iniyordu. Kafasındaki yarık zonkluyordu.Sağ kolu kana bulanmıştı. Kanaması hala sürüyordu...

Kapı çalmıştı. Morello elindeki muggle gazetelerini okumayı bırakıp kare sehpasına gelişi güzel koydu.

Melas ondan önce coşkuyla dili dışarıda koşturup kapının önüne gidip var gücüyle havlamaya başladı. Öyle oyuncuydu ki Morello'ya illa ki altın rengi yumuşacık tüylü başını okşatmadan kapıyı açtırmayacaktı.

Kapıyı nihayet açtığında Melas Alwen'in üzerine çullanmıştı.

'Hoşgeldin ha- Melas hayır!'diye ikaz etti Morello. Alwen ise bişey diyemeden Melas ile boğuşmaya başlamıştı, kahkahalar atıyordu.

Alwen'i yere yatırana kadar pes etmeyecekti. Uzun boylu adamın yerde Melas ile boğuşması bitince kan ter içinde kalmıştı ama onlar boğuşurken Morello da onları izlerken çok eğlenmişti.

Alwen'in cüppesini çıkarmasına yardım etti daha sonra Alwen'e üstünü değiştirebilmesi için temiz lacivert renk bir gömlek getirmeye gidiyordu ki Alwen kolundan tutup onu kendine çekti. Dudağından öpüp sonra kuvvetle sarıldı. 'Seni özle-'

Burnunda kan ve ter kokusu, başında Jason!

Jason diliyle dudaklarını tatmin olmuşcasına yaladı.`Hmm!` diyerek Morello’nun üzerine yürüdü tekrar:
“Nasılım tatlım?” derken tekrar yanına varmıştı bile. Ve karsısına oturdu.Cok kötüydü Morello.Böyle giderse dayanamayacaktı.Cadının ellerini tekrar kavradı:
“Tamam kabul kabul!Bu biraz fazla kaçtı.Bu kadar özenmemem gerekirdi.”.Yine masum rolüne yatıyordu….
Morello tam anlamıyla şoktaydı.Crucio ve Romeus ard arda….
“Hayatım sence sırada ne var.Tam karar veremedim aslında ama evet evet biraz daha hafiften alalım....".Morello'nun ellerini öptü ve sıcak bir şekilde göz kırptı.Ardından ayağa kalkıp bir iki adım geriye çekildi.Kahkahalarının arasında "Mobilicorpus!" diye haykırdığı rahatlıkla seçilebiliyordu....

Jason asasını havaya kaldırdı ve Morello da aynı anda havalanmıştı.Jason biraz zorlanıyor gibiydi.Damarları hafifçe belli olmaya baslıyordu.Sanki asayıda zorla tutuyordu elinde.Ve birden asasını karşı duvara çevirdi.Morello da boylece feci bir şekilde karşı duvara uçmuştu.Onun için kötü bir andı kesinlikle....
Jason,guzel buyucu duvara carpınca "Off!" diyerek kahkahayı patlattı.Yüzünü eliyle kapattı.Kahkahadan kırılıyordu artık.Yüzü kızarmıstı..
Ama Morello için durum çok farklıydı.Feryatlar içerisinde ağlıyordu o.....

Bunun bitmesini ummuştu, aptallıktı... Gece ne kadar sonsuzdu... Vücudu titriyor,soğuk soğuk terliyordu. Az önce cennetin kapısından içeri başını uzatmıştı ama kolunda zebanisi Jason vardı! Çekip uzaklaştırdı onu kapıdan, Morello bir tüy gibi savruldu, direnecek takati yoktu...Cehennemden gece...

Vücudunun yerden ayrıldığını hissetti. Hızla mağara duvarına çarptı. Aldığı darbeyle sağ kolu yerinden çıkmıştı. Dilini ısırdı, ağzı kanla dolmaya başladı. çarptığı her yere kara morluk oturacağından emindi. Ne büyük azap!

Ruhundan akıyordu kanlı yaşları...Çığlık atsam sessiz, sussam yine çaresiz...'

Jason,ağlayanlardan ve kendisine anlamlı bir şekilde bakan cadılardan nefret ederdi.Yine sinirlenmişti:"Sürtük!Lanet olasıca şifacı sürtük!Ağlama!Ağlama!...Ağlama diyorum sana...".Hışımla fırladı yerinden ve koşup Morello ya sert bir tekme attı:"Ağlama!Ağlama diyorum....".Deliye dönmüştü Jason.Morello farkına bile varmadan damarına basmıştı bu adamın....
Tekmeler tekmeler üstüne..Jason asasını aldı tekrar,yorulmuştu.Biraz daha geri çekildi ve nefes nefese "Sectumsempra!" diyerek fısıldadı...

Jason'ın siniri isterikli hal almaya başlayınca, çenesi iyicene düşmüştü; hakaretleri durdurak bilmiyordu! Morello öyle berbat bir haldeydi ki ama Jason'a yalvarmayı bir an bile düşünmemişti ve düşünmeyecekti...

Jason hışımla kendini kaybedip Morello'nun karnına sert tekmeler indirmişti; Soluksuz kaldı bir an. Can haliyle iki büklüm oldu. İnledi. Taştan soğuk zemine kan kustu. Boğulurcasına öksürdü bir kaç kez.

'Sectumsempra!'dediğini duydu Jason'ın.

Sol bacağının başlangıcından midesine kadar uzanan ince bir hatın yanmaya başladığını hissetti. Derin kesikten sanki vücudundaki kanı boşalıyordu.

Taştan zemin bu gece kanla sulanıyordu.

Morello bayılmak üzereydi, ağzından bu gece çıkan tek sözcük son anlarında nerdeyse duyulamayacak şekilde mırıldandığı Alwen... nin ismiydi...

Gözleri karardı, kapandı...

Yine yavas yavas kendine gelmişti.Guzel buyucunun göğüslerinden,karın bölgesinden ve bacaklarından kanlar boşanıyordu.Jason tiksinmişcesine baktı harap vücuda:
"Lanet olsun!".dedi.Asasını Morello'ya yöneltip iplerden kurtulmasını sağladı.Çektiği acı çok buyuktu belki ama bu bir parça rahatlayabilmesini sağlardı......
Morello'nun cübbesi paramparça olmuştu.Kanlar boşanan vücudunu seyretti Jason, guzel cadının.Şu an neler hissettiğini kimse,hatta kendi bile bilmiyordu.Çok garip bir ifade vardı yüzünde.Morello'nun üzerine eğildi.Ardından boş boş bakınmaya başladı cadıya:
"Seni öldürmeyeceğim Morello!Söz veriyorum.." deyiverdi birden.Hala bos bos bakıyordu.Bu aralar kurbanlarına karşı bir acıma duygusu oluşuyordu.Geçen de Lyssa'yı öldürürken olmuştu.İçine, ismini bilmediği bir duygu çörekleniyordu.Merhamet denemezdi buna.Yo yo merhamet değildi.Yoksa pişmanlıkmıydı.Pişmanlık....Ellerini saçlarına götürdü ve sinirli bir şekilde çekmeye başladı.Bilmiyordu işte.Bunun ne olduğunu bilmiyordu.Daha fazla düşünmemeliydi.Kendine gelmeliydi bir an önce...
İrkildi ve arkasını döndü.Ay ışığı yüzüne vuruyordu.bir elini cebine soktu ve düşünceli bir halde seyretmeye başladı.Bir yandan da asasını pantolonuna vurarak ritim tutuyordu.Morello'nun sesi soluğu da cıkmıyordu.Bayılmıştı.Ve onun ayılması lazımdı işkenceye devam edebilmesi için....

Jason bu berbat düşünceden sıyrılmak için mağaradan ayrılmış ve uzun bir süre dönmemişti.Morello da biraz dinlenmişti böylece.Gerçekten harap bir haldeydi.Ölmekten beter olmuştu gerçekten de....
Jason ise düşüncesinden kurtulmuş olmalıydı ki mağaranın başında pis pis gülüyordu yine.Yine gelmişti.Çok dengesizdi bugün doğrusu.Birden sinirleniveriyor ve tekrar normale dönüyordu birden.Uzaktan seyreden birisi deli olduğunu düşünebilirdi....
Morello'da uyanmıştı tekrar bu arada.Jason'ı görünce geri çekilmeye çalıştı lakin vücudu bu isteğini bile yerine getiremiyordu.Genc buyucu Morello'nun üzerine yürümeye basladı.Bir yandan da Morello'yu süzüyordu.Cübbesi kanlar içindeydi,karnından ve göğsünden de hafif kanaması vardı hala.Kan kaybından ölebilirdi...
Jason,cadının yanına vardı.Kanayan yerlere bakıyordu:
"Hayatım!Benim bir arkadaşım var,kanın çok tatlı olduğunu söyleyip duruyo.Hiç baktın mı tadına?".Gülümsedi ve Morello'nun üzerine eğildi.Yırtık cübbesini biraz aralayıp göğsündeki yarayı yalamaya başladı...
Morello kaçmak istiyordu ama yapamıyordu.İniltilerinin arasında Jason yüzünü büzüştürerek geriye çekildi:
"Beklediğim kadar kötü değildi.Ama bunun kandan kaynaklandığını zannetmiyorum!".Kıkırdayarak Morello'nun yanağını sıktı:
"Hayatım bu kadar yeter sanırım.Ben gidiyorum şimdilik.Senin için kararımı bir süre sonra verecem....".Sonra üstünü başını silkeledi ve Morello'ya gülümseyerek mağaradan ayrıldı....

Gün doğuyordu, etraf sakindi, yağmur çiselemeye başlamıştı...

Sözlerin zehir gibi Jason...

Ona yaptığı en büyük işkence, bedenine zarar vermesi değildi, bedenini istismar etmesiydi. Dili tenine deydiğinde kendini kurtarmak için var gücüyle savaşmıştı. Ama nafile! Yaralıydı çok fazla kaybediyordu...

Soluyordu; dudakları kurumuştu, suya ihtiyacı vardı. Ağzındaki metalimsi kan tadı midesini bulandırıyordu. Gözlerinin altına morluklar oturmuştu. Zar zor nefes almasa çok rahat ölü zannedilebilirdi.

Ölmek istemiyordu daha...Onun yüzünü bir kez daha görseydi de öyle...

Ancak baygın kalmaya razıydı, Jason öyle iğrençti ki... Bir ölümyiyen sadece Lord'una hizmet için işkence yapardı, Jason ise hizmetten öte kendini tatmin etmek için sadistlikle sapıklık arasında gidip gelen sanrılı, dengesiz egosunu doyuruyordu...

Diğerlerinin nasıl olduğu, ne yaptıklarını merak etti... Muhtemelen hiç öğrenemeyecekti...Tekrar bayıldı...

Ne soran var ne bilen sebebim yok
Bana kıyan erkeğim sen gül vazgeçtim rüyalardan

Beni sevmezsen yağmurları sev
Bulutlar ağlasın sen gül güneş doğsun yeniden

Sendeleyerek indi hafif eğimli patikayı Alwen. Kardeşiyle yaptığı son düello onu fena halde bitkin düşürmüştü. Ama bu lanetli tepeden ayrılmadan önce mutlaka yapması gereken birşey vardı. Işıkemerini tekrar çıkardı. "Morello" diye fısıldadı yeniden bitkin bir halde. Sonra doğru yönde olduğunu öğrendi ve yürümeye devam etti. Burası Hateborn'un en kuzey ucunda ki dik yamaçların bulunduğu yerdi. İrili ufaklı sayısız doğal mağaralar bulunurdu burada ve şimdi biliyordu ki Morello bunlardan birindeydi.

10 dakika kadar hiç durup dinlenmeden yürüdü. Gücü azalıyordu. Çünkü asası vasıtasıyla, beyaz bir örtüyle sarmaladığı Samwise Broklyn'in cesedini de yanı başında havada götürüyordu. Derken birden durdu. Tekrar ışıkemerini çıkardı. Fakat bu işte fane bir tuhaflık vardı. Işıkemer Morello'nun tam karşısında ki kayalığın içinde olduğunu söylüyordu ama görünürde ne bir geçit ne de mağaraya benzeyen minik bir çıkıntı vardı. Beyni gittikçe ağırlaşırken, ne düşünmesi gerektiğine karar veremedi bir süre. Öylece oturup bekledi. Sonra asasını çıkardı ve yavaşça ayağa kalktı. Asayı mağaranın duvarına doğrulttu ve usulca birşeyler mırıldanmaya başladı. Önceleri hiçbirşey olmadı ama sonra, tamam hayalbozan-bozma büyüsünü uygularken, önündeki duvar eriyip kayboldu adeta ve gözlerinin önünde geniş bir mağara belirdi. Loş ve kötü kokan bir mağaraydı. Yine de ümitle adımını eşikten attı ve içeri girdi.

Önce hiçbirşey göremedi. Üstelik o an farkında olamayacak kadar kötü durumda olsa da çok tedbirsiz girmişti mağaraya. Bu aklına gelince hemen asasını ışıklandırdı ve etrafında tam bir tur attı. Fakat birden durdu ve gördüğü tablo karşısında nefesi kesildi.

Morello kan revan içinde yerde yatıyordu. Baygın gibiydi, yoksa... Bunu düşünmemeye çalıştı. Hiçbirşey düşünememeyi istiyordu. O'nu bu hale getirenin kim olduğunu düşünmemeye çalışıyordu. İntikamı alınacaktı elbette. Ama önce buradan bir an önce uzaklaşmalıydılar. Kadının yanına yanaştı tereddütle ve bileğini yakaladı hemen. O anda yüreği ferahladı ve istem dışı bir gülümseme yerleşti yüzüne. Morello yaşıyordu...

Kadını sırtladığı gibi gerisingeri mağaradan çıktı. Samwise'ın cansız bedeninin yanına gelince, onun da soğuk bileğini tuttu ve o halde kendi etrafında dönerek buharlaşıp ayrıldı Hateborn Tepesi'nden.

Jason aynı mağaraya bir hafta sonra dönebilmişti.Hüzünlü gibiydi.Elinde bira şişesi vardı.Mağaraya girip Morello'yla ilk oturdukları yere geldi.Aynı yere yerleşti va kafasını aya çevirdi.Aynı yerdeydi....
Birasını yudumlarken sessizce izlemeye koyuldu ayı.Ve gökyüzüne sere serpe dağılmış yıldızları...
Aklına ilk babası geldi.İdolü...Ukala ve zengin bir adam!Başarmıştı onun önüne geçebilmeyi.Evet babasından daha iyi bir büyücüydü artık.Ne yapması gerekiyosa fazlasını yapmıştı babasını geride bırakabilmek için.Gülümsedi birasını yudumlarken..

Annesi geldi hemen ardından aklına.Ve o anda bir yıldız kayıverdi gökyüzünden...
Annesini çok özlüyordu Jason.Hayal meyal hatırlıyordu her hafta odasında tekrar tekrar canlandırdığı anılarını.Çok bulanıktı...
Bahçede koşuştururken sesini işitiyordu birden.O sıcak,sevimli gülümsemesi....Başka hiçbir şey hatırlamıyordu.Onu çok özlüyordu....

Jason'ın yüzünden bir damlacık yaş yavaşça aşağıya akarken bir yıldız göz kırptı ona.Annesi miydi yoksa?Tebessüm etti bir an için...
Ölüm Yiyen olduğu gün geldi aklına birden nedense.Tüm düşünceleri karardı.Canının acıdığını hissedebiliyordu.Bir yudum daha....
Lord Crook'un sesi beyninin içinde zonkluyordu.Efendisi...Ona karşı ne hissettiğini hiç bilmiyordu.Evet saygı duyuyordu.Amacı kafasına yatıyordu ama açıklayamadığı bir şey vardı.Ona karşı bir şüphesi vardı.Bir şüphesi vardı Jason'ın!James Crook'a...Ölüm Yiyenliğe....Geleceğine...Evet geleceğine karşı şüphesi vardı...
Hızla ilerledi zamanda Jason!Kurbanlar,işkenceler,toplantılar,kızlar...O kadar çok şey yaşamıştı ki bu kısa sürede.İnanamıyordu hala...
Bakan Samwise Broklyn!Gereğinden fazla masumdu.Ölmesine akıl sır erdiremiyordu Barty'e böylesine zemin hazırlarken.O gün!Elros ile birlikte almışlardı onu...
Lyssa Night!Jason o güzel cadıyı nasıl öldürebilmişti.O kadar masum, o kadar sevimli, o kadar hayat dolu...Bir yaş daha süzüldü yanağında....
Ve Morello!Ona karşı Lyssa'ya karşı duyduğu kadar pişmanlık duymuyordu.O karşı taraftaydı.Ama işkencenin dozunu kaçırmıştı yine...Belki de buydu merhametinin nedeni...Bir yudum daha....

Bütün bulutlar dağıldı birden.Beynindeki tüm bulutlar...
Keira!Her şeyden çok değer verdiği sevgilisi.Bu sevgisine karşın hayatı boyunca en acımasızca kandırdığı insan...
Gözleri doldu birden.Yapmamlıydı bunu ona .Çok ağırdı bu!Jason bile kaldıramazdı artık...
Seviyordu Keira'yı.Delicesine aşık olmuştu.Yutkunurken koca bir yudum aldı...
Sanki karşısında Keira onu sorguya çekiyormuşcasına titriyordu dudakları.Nasıl bir bilmece bu böyle...
Artık karmakarışık olmuştu herşey.Nasıl kalkacaktı altından bunun...

Keira'dan ayrılmalı mıydı?Haketmiyordu bunları Keira.Çok temizdi!Jason için çok iyiydi...
Bıraktı gözyaşlarını hüngür hüngür ağlamaya başladı.İçini çeke çeke...
Birasından bir yudum daha alırken ayağa kalktı:
"Hepinize lanet olsun!".Haykırışı,hıçkırıklarının arasında oldukça net seçiliyordu...
Tüm tepede yankılandı sesi.Şişeyi mağaradan dışarı -uçurumdan aşağıya- fırlattı.Dizlerinin üstüne çöküp ağlamaya devam etti.Hüngür hüngür...
Yoo ayrılamazdı Keira'dan!Böyle yaşayamazdı...Halini düşünemiyordu...
O kadar çaresiz hissediyordu ki kendisini.O kadar yalnız....
Bundan önceki tüm kurbanları için,gaddarca işkence ettiği masumlar için bile bir neden bulabilirdi belki.Herşey için bir neden bulabilirdi ama Keira için hiç bir mazereti olamazdı.Nasıl kıyabilmişti?Nasıl kandırabilmişti?Niye!...
"Aşağılık Herif!" diye zırlarken kafasına oldukça sert bir yumruk indirdi...
Haykırışları tüm Hateborn'da yankılanıyordu....

............................................................................................................................................................

Jason yine buradaydı işte.Yine elinde bira şişesi.Sarhoş olmuş gibiydi.Mağaranın önüne bağdaş kurmuş gökyüzünü seyrediyordu.Yüzündeki gülümsemesi de rahatça seçilebiliyordu....
"Keira evlenmeyi kabul etti!" dedi gülümserken.Bir sarhoş nasıl konuşursa o da aynen öyle konuşuyordu...