Geri: Koruluk ve Mağaralar

tarafından Öykücü Ptsi Tem. 28, 2008 10:11 pm

Keira Rakibinin arkasına cisimlendi ve büyülerin hedefinden kurtuldu..

Hamle sırasını Keira'ya veriyorum

tarafından **Keira A. Knightley** Salı Tem. 29, 2008 8:47 pm

Rakibinin hemen arkasında belirdi Keira.Bu büyüden de kolaylıkla kurtulabilmişti.Artık bu düello sıkmaya başlamıştı bitirmek istiyordu.Bu nedenle de son büyüleri yapmaya karar verdi.Son saldırısı olacaktı ve eğer şanslıysa kazanacaktı düelloyu.

Rakibinin arkasının dönük olmasından yararlanarak , hemen asasını ona doğrulttu.Bütün hırsı , kini , nefreti ve olağanca öfkesiyle

" Crucio "

diye haykırdı.Büyünün sonucunu beklemeden bütün dikkatini asasına yoğunlaştırdı ve okul hayatında ve sonrasında defalarca yaptığı ve başarılı olduğu sözsüz büyüyü yapmak için bütün ruhunu , öfkesini , nefretini ve en önemlisi de düşüncelerini asada birleştirdi ve

" Avada Kedavra !!!! "

diye mırıldandı.

tarafından **Méll Anne Black** Salı Tem. 29, 2008 9:00 pm

Méll Keira'nın cisimlenmesi üzerine asasını daha sıkı tuttu.Büyük ihtimalle Keira arkasında belirecekti ve büyük ihtimalle lanetlerden birini yapacaktı.Méll bekliyordu... Keira'nın yüzünden de belliydi sıkılmaya başlamıştı.O da Méll gibi bir an önce bu düelloyu bitirmek istiyordu... Méll ilk laneti duyduğu an ani dönüşlerinden birini yaparak asasını Keira'ya doğrultmuştu bile...

-Protego Horribilis!...

dedi tüm inancıyla... Keira onun arkasına dönük olmasından yararlanmak istemişti ama Méll için iyi birşey olmuştu bu.... Rakibinin kısa bir süre sonra başka bir büyü söyleyeceği belliydi asasını indirmemesinden.Méll'de asasını indirmedi ve ikinci laneti Keira'nın yaptığı hamleyle karşılamaya karar vermişti etrafında dönmeye başladı ve toz bulutlarının arasına girdi... Asası her zaman hazır bekliyordu ve sözsüz büyüyü yaptıktan sonra hiç ara vermeden

-Avada Kedavra!...

dedi.Sesi büyük bir hışımla çıkmıştı... İntikam duygusuyla dolu bir ruhla bu ruha adanmış asanın birleşmesiyle yapılmış ölüm laneti...

tarafından Öykücü Salı Tem. 29, 2008 9:06 pm

-Protego Horribilis! gayet iyiydi.

Aynı anda iki düellocudan gelen iki öldüren lanet karşısında çok garip birşey oldu ve büyüler çarpışarak patladılar. Her yöne dağılan bir çok büyülü ışın oluştu ve iki düellocu da bundan nasiplerini aldı. Şimdi ikisi de fena halde yaralanmış halde, birbirlerinden uzakta ve baygın bir şekilde yatarak kaldılar. Kısa süre üçerisinde bulunmazlarsa ölebilirler ne yazık ki!

Düello sonuçlanmıştır...

tarafından **Méll Anne Black** Salı Tem. 29, 2008 9:15 pm

Méll laneti yaptıktan sonra bir anda kendini yerde buldu.Gözleri sadece beyaz bir ışığı görüyordu.Bulanık ve sadece beyaz bir ışıktı.Méll sadece heryerinin ağrıdığını hissedebiliyordu.Hafifçe kafasını kaldırmaya çalıştı ve rakibine baktı.Onun da Méll'den farkı yoktu.Méll kafasını çimenlere doğru yavaşça koydu ve gözlerini açmakta zorlanıyordu.Karnında ki yara derin olmalıydı ki en çok acı çektiği yer orasıydı.Elini karnına koydu ve gözleri yavaşça kapandı...

tarafından **Keira A. Knightley** Salı Tem. 29, 2008 9:26 pm

Rakibinin yaptığı kalkanla kurtulmasının hemen arkasından gelen ölüm laneti hamlesiyle kendisinin lanetinin çarpışması sonucunda lanetler çarpışarak büyük bir patlama yarattılar.Büyülü ışınlardan dolayı Keira kendisinin havaya uçtuğunu ve biraz sonra da sert bir şekilde yere çakıldığını hissetti. Vücudunu hareket ettirmek bir yere dursun , kafasını çarpmasından kaynaklı hafif bir baygınlık geçirmişti.

Gözlerini çok uzak bir diyarda açtı.Deniz kenarında koskocaman bir kumsaldalardı.Güneş pırıl pırıldı.Bulutlar en beyaz haliyle gülümsüyordu Keiraya. Annesi babası ve abisi yanındaydı ve ona ellerini uzatmışlardı.Keira , kendisine uzatılan elleri kendi ellerini uzatmıştı.

" Artık yanımızdasın Keira güvendesin.Elinden geleni yaptın sen "

dediğini duydu babasının.Gözlerinden yaşlar akmaya başladı.Konuşmak istedi ama sesi çıkmadı.Annesi yanına oturmuş gözlerindeki yaşları siliyordu.Keira ise her seferinde daha fazla ağlıyordu.

" Hayır ben ölemem işim daha bitmedi "

diye haykırdı. Kendine gelmek istiyordu ama bir türlü yapamıyordu bunu.Pes etmişti artık.Kendini baygınlığında özgür bırakmıştı.

Yanından kalkan annesinin peşinden o da kalktı ve yürümeye başladı.

RPO : ölmedim ve ölmeye niyetim yok sadece hayal görüyorum...

tarafından **Marissa J. F. Black** Salı Tem. 29, 2008 9:26 pm

Marissa Méll'in düellesunun sonucunu bekliyordu.Kardeşinin yenilmeyeceğine emindi ama yinede bir düşünce girmişti kafasına... Düellonun olduğu tepeye cisimlenmeye karar verdi.Méll'i merak ediyordu ve içinde garip,kötü bir his vardı.Marissa'nın hisleri genelde yanılmazdı bunun için hafif bir korku ve biraz da endişe vardı içinde.Tepeye cisimlendikten sonra Méll'i aramaya başladı.Asasını cüppesinin cebinden çıkardı ve sağ elinde ve önünde tutuyordu.

-Lumos Maxima...

dedi fısıltıya benzer bir sesle.Asasının ucunda beliren beyaz,saf ışık en azından etrafı görmesini kolaylaştırmıştı... Bir süre yürüdükten sonra ilerde çalıların arasında bir hareketlenme oldu.Marissa bakışlarını ve asasını seslerin geldiği yöne çevirdi ve yürümeye başldı... Adımlarını hızlandırdı kardeşinin burada bir yerde olduğunu hissediyordu... Hızlı adımlarla çalıların arasından geçtikten sonra iki cadının arasında kaldığını farketti.İkiside yerde yatıyordu.Büyük bir düello olduğu belliydi etraftan.Aralarında uzak denebilecek bir mesafe vardı.Marissa'nın gözleri karanlıkta,büyünün etkisiyle asasından çıkan ışıkla etrafında kardeşini arıyordu.Méll'i görmüştü, yerde kanlar içinde.Marissa koşarak Méll'in yanına geldi ve asasıyla Méll'e baktı... Kötü yaralanmıştı karnında büyük,derin bir kesik vardı.Marissa soğukkanlılığını korudu.Méll'i iyileştirecekti kardeşi çok kötü görünüyordu ama onu ne olursa olsun iyileştirecekti.Etrafına baktı ve Méll'in elini tuttu...

-Nox Maxima

diye fısıldadı... Işık söner sönmez Méll'le birlikte cisimlendi St.Mungo'ya...

tarafından **Frodo Woodallen** Salı Tem. 29, 2008 10:05 pm

Frodo artık kafayı yemek üzereydi.Karanlık iyice çökmüştü.Karsısına kimse cıkamamıstı bakandan da iz yoktu zaten.Ve en sonunda tepenin eteklerine inmişti.Yere çömeldi:"Uff!Ne yapsam ki ben?".Etrafındaki otları düşünceli bir halde yolarken eski bir şarkı tutturdu.Sesi hafif titriyordu ama fena sayılmazdı...
Birden irkildi sonra:"Ben ne yapıyorum ya!Yoldaslarıma yardım edeceğime burada yayılmış şarkı söylüyorum...".Kafasına kendine kıyabilecek en sert şekilde bir yumruk indirdi.`Salak şey!` diye söylendi ve ardından kime yardıma gidebileceği konusunda düşünmeye başladı:"Alwen kendi başının çaresine bakaar...Morello'ya mı Keira'ya mı?...Hmm evet Keira yabancı buraya daha.Ona gideyim!".Kararını vermesi kısa sürmüştü Frodo'nun.Hiç tereddüt etmeden koruluklardan tarafa cisinmlendi...
Burası daha da karanklıktı - zifiri karanlık... -.Tereddutle ilerlemeye basladı.Asasını tekrar cekmişti.Hiç ses yoktu ortalıkta.Ve bu onu daha çok tedirgin ederdi her zaman...
Sonunda Frodo bir şeylere çarpıp dosdoğru yere kapaklandı.Yüzüstü düşmüştü.Birden heyecana kapıldı ve telaşla fırladı.Ama bu beklediği şey değildi.Hayır hiç beklemiyordu bunu.Yerde yatan bembeyaz bir yüz vardı.Nur düşmüşcesine parlıyordu."Nasıl da farkedemedim!" diye söylendi Frodo.Şaskın bir halde yerde yatan cadıya bakıyordu.Bu Keira'ydı.Ağır bir şekilde yaralıydı.Frodo eğildi yüzünü oksamaya basladı "Keira!Keira iyimisin?".Bayılmıştı Keira.Hareketsiz bir şekilde yatıyordu öylece.Frodo asasını cebine attıktan sonra Keira'yı kucağına aldı ve St. Mungo'ya cisimlendi...