Yoldaşlık Görevde!

Hateborn Tepesi daimi sessizliği içinde yankılanırken, eteklerine doğru, sarp bir uçurumun kenarında kalan bölgede ardı ardına 'şak' sesleri sessizliği bıçak gibi yırttı ve çıkan sesin yankıları dört bir yanda inledi. O anda tam 4 kişi belirdi hiç yoktan. Dördüde bir an durup ihtiyatla çevreye göz gezdirdiler.

Grubun en önünde duran uzun boylu, yaşlı adam onların lideri Alwen Crook'tu ve diğerleri de Yoldaşlık Üyesi cadılardı. Tam 3 cadı...

Alwen etrafı dinledi. Kesinlikle hiçbir sıradışı ses duyamıyordu. Rüzgarın uğultusu ve birkaç sürüngenin çalıları ezerken çıkardığı ses... Bir çığlık, bir feryat duyabilmek için dikkat kesildi. Ama başka hiç ses yoktu.

Acaba burada mıydılar? Buna neredeyse emindi. Bakan kaçırılmış, evinden zorla alınıp götürülmüş ve karanlık işaret yeniden görünmüştü. Tüm ipuçları onu buraya getiriyordu. Barty kurbanlarını buraya getirmeyi severdi. Burası, kendi Karanlık Köşkü'nden sonra en sıklıkla uğradığı yerdi. Alwen bunu biliyordu ve tek umudu Barty'nin bu alışkanlığından vazgeçmemiş olmasıydı. Eğer Bakan hala sağ ise burada ölüm yiyenler tarafından tutuluyor ve işkence görüyor olabilirdi. Yok eğer sağ değilse, cesedi mutlaka burada olmalıydı. Barty, leşlerini gömme zahmetine asla katlanmazdı.

Arkasına dönüp yoldaşlarına baktı. Hepsi biraz tedirgin ama kararlı görünüyordu. Keira ve Maria bu tepeye ilk kez geliyorlardı tabi. Buranın olağandışı karanlığını ve sessizliğini ilk kez görüyorlardı. Shiloh ise burada çok fazla şeye şahit olmuştu.

Onlara bakıp gülümsedi...

İşte yine buradaydı havanın ayazı yüzünü kesiyordu adeta... İçi üşüyordu ama bu ayazdan değildi. Durumun ciddiyetini ancak Alwen biliyordu onun kadar. Herhangi bir yerden, her an, söyleyenin zevk aldığı, o iki zalim kelimeyi duyabilirlerdi veya yalnızca renklerin en korkulanı olan yeşili görebilirlerdi. Muhtemelen bu aralarından birinin o an gördüğü son şey olacaktı...

Morello hazırdı.Alwen'i takip ederken dikkatle etrafı gözlüyordu.

Jason,Darius'un evinden sinirli bir sekilde ayrılmıstı.Hemen Lordun yanına gitmesi gerekiyordu.Kendine tenha bir kose bulup yoldaslarının yanına cisimlendi...
O sırada Mell,Lord Crook'a bazı malumatlar veriyordu.Jason hızla yanlarına vardı ve kukuletasını kaldırdı:"Umarım gecikmemişimdir!" dedi.Ardından Mell'in yanına varıp boğazının kuruluğunu gidermek için bir kadeh viski aldı...

Genc cadı uzun zaman sonra ilk defa buyuk bir düelloya tanık olacaktı...
Gec kalmayı sevmezdi Tanya.Ki Lordu kızdırmak gibi bir derdi daha olabilirdi bu sefer.Azar işitmek istemiyordu ve zaman kaybetmeden karargaha cisimlendi.Toplanıyorlardı yavas yavas.Tanya egilerek selam verdi Lorda.Sonrada arkadaslarına bir göz gezdirdi.Hepsi sabırsızlanıyordu.Gözlerindeki ısıltı herseyi acıklıyordu....

Frodo kafasına kafasına vuruyordu.Gec kalmıstı,ne yapacaktı simdi.Acaba yoldaslarının basına neler gelmişti.Aceleyle evinden ayrılıp Hateborn'a cisimlendi.Tedirginlikle etrafını gözden gecirirken 4 buyucuyu secebildi.Evet bu oydu:Alwen.Sonunda hala iyi olduklarını gorunce nesesi yerine geldi ve kosturarak yanlarına vardı:"Ee neden beklemediniz?" dedi bir yandan da sırıtırken...

Hepsinin gözlerinde aynı ışıltı vardı Tepenin her yerine karanlık inerken, bu ışıltının tüm karanlığı aydınlatabileceğini düşündü Alwen. Şimdi artık harekete geçme zamanıydı. Alwen'in tüm ömrünü adadığı olaylar zincirinin bir örgüsü daha yanlızca. Ve defalarca zafer, ama neredeyse aynı sayıda hüsran ve kederle sonuçlanmış eylemler... Bir yenisi daha... Bunları düşünürken durakladı ama alışmıştı artık. Yapılması gereken şeyleri yaparken herşeyi göze almak gerektiği duygusuna ve bu duygunun doğurduğu sonuçlara alışmıştı. Herşeyin amacı ve sebebi vardı mutlaka; burada ise ölümü göze alırken, kendi canlarını hiçe saymalarının nedeni belliydi; 'Çoğunluğun İyiliği İçin'...

"Pekala" dedi son derece ciddi bir ses tonuyla. Muhtemelen daha önce hiçbirinin (belki onu uzun süredir tanıyan Shiloh hariç) duymadığı kadar ciddi bir sesti bu. 'Ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir?', herşeyin gelip bağlandığı noktadaydı. Söyleyeceği her kelime, birçok şeyi değiştirebilirdi.

Tam tekrar konuşmak için ağzını açtığında ilerideki yokuşun başında bir siluet gördü ve aynı anda asasını çekti. Fakat sonra rahat bir nefes aldı. Gelen Frodo'dan başkası değildi.

"Geç kaldın Frodo" dedi yarı gülerek. "Hadi toparlanın. Harekete geçsek iyi olacak. Burada fazla göz önündeyiz. Şimdi beni iyi dinleyin

"Bakan ölü ya da diri, büyük ihtimalle burada. Onu aramalıyız. Hala yaşıyorsa-" bir an duraksadı, pek ümitlenmemek en iyisiydi "Hala yaşıyorsa, onu krtarmalıyız. Eğer cesedini bulursak, cesedi buradan götürmeliyiz. Her birimiz ayrı yönlere dağılacağız. Burası büyük bir yer ve pek çok mağara ve kuytu alan barındırır. Eğer içimizden biri bulursa, patronusuyla herbirimize haber göndersin."

Arkasına döndü. Az önce orada bir hareket gördüğüne -ya da hissettiğine- yemin edebilirdi. İyice bir baktı, diğerleri de susmuş onunla aynı yere bakıyorlardı şimdi. Fakat ne bir dal kımıldadı, ne de bir yabancı ses duyuldu. Tekrar önüne döndü.

"Pekala" dedi yeniden. "Keira, sol tarafımızda kalan koruluğu araştır. Özellikle şu yarmaya doğru yol al; orada pek çok mağara olması lazım.

"Maria, şu yokuştan aşağıya doğru yürü. Orası eski bir patikaya çıkar. Sonrasında patikayı takip ederek gidebildiğin kadar git.

"Shily, İleride ki ağaçlık alanı ve sonrasında ki kayadan duvarları biliyorsun. Sen oraya yönel. Barty daha önce o mağaraları birkaç kez kullanmıştı.

"Frodo sen de arkaya doğru yürü, biraz önce geldiğin yöne doğru. İnebildiğin kadar aşağıya in.

"Ben, Barty'nin en gözde mağaralarına bir bakacağım. Özellikle onunla son kez buluşup, biraz sohbet ettiğimiz-" ve beni olacaklar konusunda, eğer boyun eğmezse bakanı öldüreceği konusunda uyardığı, diye düşündü ister istemez. Ve içinde bir pişmanlık duygusu kabardı. "biraz sohbet ettiğimiz yere bakacağım."

Derin bir nefes alıp, hepsine tek tek baktı yeniden. "Ve lütfen dikkatli olun!" dedi o muazzam ciddi sesiyle. "Buranın korunmasız bırakılacağını hiç zannetmiyorum. Gözlerinizi dört açın. Haydi bakalım; hepinize iyi şanslar"