Mağarada Cinayet

Karanlık Lord ıssız gecede favori mekanlarından olan Hateborn tepesinde , karanlık bir mağaraya geldi. Karanlık mağaradaki tek ışık , Barty James'in havada yarattığı ufak ateş toplarıydı.
Geri döndüğü günden bu yana yaptıkları en önemli iş oalcaktı bu. Endişeliydi ancak adamlarına güveniyordu. Uzun adımlarla mağarada dolaşarak adamlarının yanlarında bakan ile beraber gelmesini beklemeye koyuldu.

Tam o sırada magranın agzında Jason belirdi.Gulumsuyordu.Yanında bakan Samwise Broklyn yatıyordu:"Efendim!Operasyon tamamdır..." dedi ve bakanı magaranın içine cekmeye koyuldu...

Mağaranın ağzında beliren biri baygın vaziyetteki iki kişi Karanlık Lord'un sevinçten korkunç bir kahkaha atmasına neden oldu. Bakanın giydiği kıyafetlere bakılırsa uyurken yakalandığı belliydi.
- " Elros ve senin sadakatini takdir ediyorum Jason. Çok önemli bir görevi başarıyla yerine getirdiniz." diye ekledi. Ancak gözleri hala yerde yatan bakanın üzerindeydi. Açgözlü bir şekilde avını izliyordu. Asasını bakana doğrultarak yavaşça salladı. Bunun üzerine bakan yavaş yavaş kendine gelerek kıpırdanmaya başladı..

Kapkaranlık bir hiçliğe açtı gözlerini Sam. Etraf o kadar karanlıktı ki acaba gözlerimi gerçekten de açtım mı, d,iye meraka düştü bir an. Sonra gözlerinde ki karıncalanma yavaşça kayboldu ve kendini şekilsiz bir tavana bakarken buldu. Etrafta hiç ses yoktu ama nedense birileri olduğundan emin gibiydi.

Yavaşça doğrulmaya çalıştı. Başı gümlüyordu ve boğazı hala kupkuruydu. Güçlükle yutkundu, ağır ağır arkasını döndü ve o anda şoktan hızla nefesini içine çekip, kendini geriye attı.

"Ba-Barty Crook!" dedi dehşetli bir fısıltıyla. Eli asasına yöneldi ama asası üzerinde değildi.

-" Merhaba sayın bakan " dedi Karanlık Lord alaycı bir ifadeyle " sizi buralarda görmek ne kadar hoş."
Attığı kahkaha boş ve karanlık mağarada yankılanarak içeriyi tamamen doldurdu. Bakanın dehşet ve şaşkınlık belirtileri gösteren gözlerine bakarak devam etti.
- " Seni buraya kadar yorduğum için üzgünüm ancak halletmemiz gereken bir mesele var. "

Sam korkudan kasılmış dudaklarla sadece kalakaldı. Karşısında ölümün bedenlenmiş halini görüyor ve biraz sonra başına neler geleceğini düşünürken kalbi yerinden fırlayacak gibi çarpıyordu. Ama merak etti. Barty Crook'a ne yapmıştı ki? Neden böyle birşeyi hakediyordu?

"Lütfen!" dedi çaresizce sinerek. "Sana hiçbirşey yapmadım! Lütfen! Merhamet!"

Karanlık Lord bakanın yüzüne bakarak konuşmasına devam etti:
- " Bana birşey yapmadığını bende biliyorum Sam. Benim derdim seninle değil. Açıkçası Alwen Crook hakkında söylediklerinin beni epey eğlendirdiğini inkar edemem ama olması gereken bu."
Kardeşine yaptığı teklifi hatırladı. Ona gayet açık bir şekilde olacakları anlattığını düşünüyordu.
-" Ancak her seferinde önüme çıkan küçük kardeşim, teklifimi kabul etmedi. Bunu yapmaya mecburum." Karanlık Lord'un konuşurken çok eğlendiği açıkça belli oluyordu. Konuşmasını bitirdikten asasını cebinden çıkarttı...

Sam hipnoz olmuş gibi dinliyordu sadece. Alwen'in isminin geçtiği yerler yanlızca hafızasına kazınırken, içinde ona karşı büyük bir öfke hissetti. Olacaklar belliydi o zaman. Son bir dirençle karşı koymayı denedi. Ama gücü yoktu. Barty'nin asasını çıkarışını seyrederken, dudaklarından fısıltılı sesler döküldü. Sonun çok yakın olduğunu biliyor, biliyor ve hiçbirşey yapamıyordu.

Karşısındaki hiç suçu olmayan adama baktı Karanlık Lord. Eğer onun yerinde başkası olsa kesinlikle herşey daha kötü olurdu. Ancak bu adam sıradan bir insandı gözünde ve sıradan bir ölümü hakediyordu.
- " Sana bir iyilik yapıp işi fazla uzatmayacağım. "
Elindeki asasını hafifçe okşayarak bakanın tam kalbine doğrulttu. Hayatında en sevdiği iki kelimeyi fısıldayarak söyledi boş mağaraya.
- " Avada Kedavra "
Boş mağarayı aydınlatan yemyeşil bir ışık havada süzülerek bakanı tam kalbinden vurdu. Bakanın cansız bedeninden çıkan son ses yere düştüğünde çıkarttığı ses oldu. Karanlık Lord yaptığı son eserine bakarken tekrar gülümsedi. Uzun bir bekleyişin ardından artık savaş başlamıştı.. Bu savaşın ilk kurbanı ise önünde yerde yatan zavallı bakan oldu.

Yoldaşlığın cisimlendiği yerden ayrılmadan önce, hepsinin tek tek söylediği yönlere dağılması beklemişti Alwen. Hepsi ortadan kaybolunca, o da batıya, tepenin en dik yamacının yükseldiği yere doğru yürüdü. Açıklıktan ayrılır ayrılmaz, gecenin gölgeleriyle örtülmüş bir koruluğa daldı. Burayı tanıyordu. Buradan bütün kalbiyle nefret ediyordu. Bu koruluk, seneler seneler evvel, Yoldaşlık ile Ölüm Yiyenler'in belki de en büyük düellolarına tutuştuğu yerdi. Alwen o günü sık sık anıyordu, o gün Barty'yi avucunun içinden kaçırmış ama yoldaşlık çok büyük üç kayıp vermişti. Ölen yoldaşlarının cesetlerini karargaha taşımalarını ömrü bounca asla unutmayacaktı.

Sessiz adımlarla yürümeye devam etti. Devamlı gözleriyle etrafı süzüyor, herhangi bir kıpırtı ya da sese karşı tetikte bekliyordu. Bu gece burada sadece yoldaşlık büyücülerinin bulunmadığından o kadar emindi ki... Arada bir durup yukarıyı, ağaçların tepelerini de kontrol ediyordu. O müthiş düelloda Barty'nin sinsi sinsi nasıl da havadan gelip ona saldırdığını unutmamıştı.

Derken koruluğun kıyısındaki ağaçlar seyrekleşti ve Alwen, görmeyi umduğu manzarayla karşılaştı. Kapkaranlık bir mağara, boğucu bir sessizlikle sarmalanmış, çok kötü bir duygu uyandıran haliyle öylece duruyordu. Barty'nin ilk kaçırdığı Sihir Bakanı, Samwise değildi. Daha önce bir kez daha bu tarz bir eyleme girişmişti ve o zaman bakanı kaçırıp bu mağaraya getirmişti.

Alwen sessizce koruluktan çıktı. Ağır adımlarla mağaranın ağzına doğru yaklaştı. Etraf hala ölüm sessizliğindeydi. Ve ilk defa o zaman asasını çekme gereği duydu; bu mağaranın uyandırdığı duygudan hiç hoşlanmıyordu. Yerde bir çok çakıl taşı ve benzeri ufak taşlar vardı. Bazen ayağı bunlara takılınca sendeliyor, ondan da kötüsü boğuk sessizliğin içinde, büyük gürültüler oluşmasına neden oluyordu. Mağaranın ağzına gelince durdu, içeriden gelen havayı koklayarak, girmeden önce bir süre bekledi.

Adamlarının yanından ayrılan Barty, derhal bakanı öldürdüğü mağaranın içine cisimlendi. Burdan ayrıldığından beri pek uzun süre geçmemişti ve mağara aynı onun bıraktığı gibiydi. Aynı karanlık ve ürkütücü sessizlik. Uzun zamandır kullandığı uzun asasını cebinden çıkardı ve beklemeye koyuldu.
Alwen burayı biliyordu. Karanlık Lord'un bu mağarayı ilk kullanışı değildi burası ve kardeşinin de bunu tahmin ederek direk buraya geleceğinden emindi. Bu korkutucu Hateborn Tepesi bu gece en sıcak saatlerinden birini yaşayacak gibi gözüküyordu. Tepede bulunan mağaraların çoğunda yoldaşlık üyeleri ve ölüm yiyenler arasında kıyasıya bir savaş olacaktı. Kaçınılmaz bir gerçek...
Kendi payı ise küçük kardeşi Alwen...
Asası hazır bir şekilde bir kayanın üstüne oturarak kardeşinin mağaraya gelmesini bekledi sabırsızlıkla..

Adımını mağaranın biçimsiz eşiğinden içeri attı ve anında koyu karanlıkla, karakterli bir sessizlik onu sarıp sarmaladı. Asasını önünde tutarak ilerledi ağır ağır. Asayı aydınlatmayı göze almayacaktı şimdilik. Kardeşini tanıyordu ve onun sinsi planlarını kolylaştımaması gerektiğini biliyordu.

Mağaranın tavanının daha da büyüdüğünü hissetti. Adım sesleri giderek daha bir boğuklaşıyordu. Derken bir açıklığa çıktı. Bunu, iki yanındaki duvarların aniden kaybolmasından anlamıştı. Burası muhtemelen, Barty ile bir kaç hafta önce buluşup biraz sohbet ettikleri yerdi tam olarak.

İlerledi. Ve aniden ayağı bir şeye takılınca tökezledi, düşmemek için direndi ama dizlerinin üzerine çökmesini engelleyemedi. Asasını aydınlatıp, takıldığı şeye doğrulttu ve şok duygusunun aniliğiyle nefesini hızla içine çekti. Mağaranın zemininde bir ceset yatıyordu. Samwise Broklyn, açık ve korkuyla büyümüş gözleri ve bembeyaz teniyle yerde boylu boyunca uzanmıştı.

Karanlık olan mağarada nereden geldiği belli olmayan ayak sesleri yankılanıyordu. Beklediği misafirin geldiğini anladı Karanlık Lord. Mağarayı tamamen kaplayan karanlık sebebiyle hiç bir tepki vermedi. Ayak sesleri yaklaştıkça asasını kavradı. Birazdan olacak şeylerin tarih boyunca ender rastlandığının farkındaydı ve buna saygı duyuyordu. Yaşayan en büyük iki büyücü ve birbirine düşman olan iki kardeş.
Ayak sesleri kesilmişti. Artık zamanının geldiğini anlayan Karanlık Lord asasını doğrulttu..
-"Lumos"
Zifiri karanlık olan mağara yaptığı güçlü büyünün etkisiyle tamamen aydınlandı ve o yerde yatan bakanın başında olan Alwen'i gördü. Şimdi göz göze gelmiş birbirlerini seyrediyordu iki muhteşem büyücü.
-" Hoş geldin kardeşim. Bende seni bekliyordum." dedi Barty tıslarcasına.

Sam'in bu hiç alışık olmadığı haline dehşetle bakarken, birdenbire mağaranın tamamı, nereden geldiği belli olmayan bir ışıkla aydınlandı. Alwen asasını hemen yukarı doğru kaldırdı ve çok değil, bir kaç adım ötesinde ki ağabeyini gördü.

" Hoş geldin kardeşim. Bende seni bekliyordum." dedi Barty tıslarcasına.

Alwen büyük bir nefret ve küçümsemeyle baktı kardeşinin yüzüne. Tam burada, aralarında, Barty'nin işlediği en son cinayetin tek kalıntısı dururken, ondan her zamankinden daha fazla nefret ediyordu. Yavaşça ayağa kalktı. Asası Barty'ye dönüktü ve onu tam buracıkta öldürmek için içi gidiyordu.

"Bunu neden yaptın?" dedi sesi sert ve acımasızdı. "Ama unutmuşum; sen birilerini öldürmek için sebep aramayı bırakalı çok oldu!"

- "Halbuki bunu yapmak için gayet net bir sebebim vardı" dedi Karanlık Lord.
" Seni uyarmıştım ama sen beni dinlemedin. Sanırım yerde yatan bu adamın ölümünün üzerinde büyük bir etkin var."
Eğlenir gibi devam ediyordu Barty. Bu sözlerin kardeşini yaralayacağına emin bir hali vardı. Uzun süre önce yollarını ayırdığı kardeşinin nefret dolu gözlerine kilitlenmiş gibiydi.
- " Artık zamanı geldi. Biraz oyun oynamaya ne dersin Alwen. Tıpkı eski günlerde ki gibi. "

Barty'nin sözlerinin etkisiyle içinde garip bir pişmanlık duygusu oluşmaya başlarken, Alwen kendini rahatlatmaya çalıştı; 'Başka seçeneğin yoktu, senin suçun değil' dedi kendi kendine. Ama her halükarda karşısındaki adama bakan gözlerinde en ağır nefret ifadesi vardı şimdi. Biraz sonra olacak şeylerin nelere mal olacağı, ne sonuçlar doğuracağı umrunda bile değildi. Ayağa kalkıp, dimdik durdu ve asasını kardeşine yöneltti.

"Şuan herşeyden çok ne istiyorum, biliyor musun Barty?" dedi soğuk bir fısıltıyla, "Geberip gitmeni!"

Ve aynı anda asasını kırbaç savurur gibi savurdu ve çekti. Çok iyi bildiği bir, kapana kıstırma büyüsünü sözsüz olarak denemişti. Eğer büyü işe yararsa, Barty, katı dumandan bir perdenin arkasında mahsur kalacaktı.

Kardeşinin gözlerindeki nefret ifadesini izlerken asasını hazır durumda bekletiyordu. En ufak bir kıpırtıda harekete geçmeye hazır bir şekilde..
- "Beni güldürüyorsun Alwen. Beni gebertmenin bu kadar kolay olacağını düşünmüyorsun herhalde. Ayrıca nefret sana hiç yakışmıyor küçük kardeşim."
güçlü bir kahkaha ile bitirdi sözlerini Barty James Crook. Ancak Alwen'in asasının hareketiyle kahkaha birden kesildi. Kardeşi ondan önce davranarak saldırıya geçmişti bile. Asasını Alwen'e doğru kaldırdı ve "Protego" diye tısladı...

RP DIŞI: Anlaşmalı Düellodur!

Önce mağarayı kapkara bir duman kapladı ama hemen sonra ardında bir iz bırakmadan kayboldu. O anda Alwen, mağaranın duvarlarının titrediğini hissetti.
Barty büyüsünü karşılamış olmalıydı. Ve Alwen tüm o karaltının içinden Barty'nin hamlesini gerçekleştirmek için asasını ona yönelttiğini görebiliyordu. Bu duyguyu, öz kardeşiyle ölümüne düellolar yapma duygusunu daha önce defalarca tatmıştı ve hazırdı. Asasını daha sıkı kavradı ve bekledi.

Oluşturduğu kalkan büyüsü Alwen'in saldırısını engellemeye yetti. "Şimdi sıra bende" diye geçirdi içinden. Alwen'in yolladığı büyünün kalıntıları olan siyah dumanlar dağılırken sonunda Alwen'i görebildi. Asası ona doğru vaziyette göz göze geldiler. Ancak Barty James hızlı bir hareketle asasını mağaranın tavanına doğru yöneltti. Kardeşinin tam başının üstündeki bir bölgeye.
-"Bombarda " diye bir ses yankılandı boş mağarada.
Patlamanın etkisiyle, mağaranın tavanından kopan kayalar Alwen'in üstüne düşüyordu şimdi...

Barty asasını mağaranın tavanına yöneltirken, yanlızca bir an için, tavana şaşkınlıkla bakacak kadar oyalandı Alwen. Her ne olacaksa, hayra alamet bir iş olmayacağını kestirebiliyordu. Kendi etrafında döndü pelerinini savurarak ve ortadan kayboldu. Bir an sonra mağaranaın arkasında, Barty'den biraz daha uzak biryerde cisimlenmişti. Tam az önce olduğu yere yağan koca kayaları seyretmek için bile vakit kaybetmedi. Asasını hiddetle rakibine doğrulttu ve en büyük arzusunu haykırdı, "Aveda Kedavra"

Kardeşinin aniden kaybolarak kayalardan kurtulmasına şaşırmadı Barty. Kardeşinin bu büyüden kurtulacağına emin gibiydi zaten. Şimdi ortadan kaybolan Alwen'in ortaya çıkmasını bekliyordu. Ve bir ses duydu. " Avada Kedavra ".
Üzerine gelen yeşil bir ışık fark etti aha sonra. Işığın iyice yaklaşmasını bekledi kendisine. Mükemmel bir zamanlamayla birden havalandı. Hemde hiç bir alet kullanmadan. Ayaklarının altından geçen lanet duvara çarparak devasa bir ses çıkmasına sebep oldu. Şimdi yukardan bakıyordu kardeşine. Ve oradan hamlesini yaptı.
- " Crucio "

Mağara toz bulutuyla kaplanmıştı. Barty'yi yanlızca parıldayan gözlerinden seçebiliyordu. O'nun belli belirsiz havalanışını seyretti ve asasını ona doğru savurduğunu gördü; 'Crucio'...

Fazla basitti; asasını tek bir kez, kılıç savurur gibi savurdu ve büyü sekip uzaklaştı. Sonra bir kez daha Barty'ye doğru salladı asasını. Yine bir sözsüz büyü denemişti. Bu kendi icat ettiği çok yeni bir büyüydü ve Barty'nin bununla daha önce karşılaşmış olduğunu sanmıyordu. Büyü eğer işe yararsa Barty yıldırımlar gücünde bir elektrik akımının verdiği acıya maruz kalacaktı.

Kendi yolladığı büyünün Alwen tarafından engellenmesini fark ettiği anda kardeşinin yapmak üzere olduğu büyüyü fark etti. Alwen'in asasının ucundan çıkan ışık hüzmesi belirdiği anda ortadan kayboldu James Crook. Güçlü bir hayalbozan büyüsü gibi birşeydi bu. Büyü ona ulaşmadan önce hızlı bir şekilde yer değiştirdi.
Düşünüyordu şimdi kardeşinin neden kendisinden fazla öldüren lanet kullandığını, Karanlık Lord kendisi olmasına rağmen. Her ne kadar can düşmanı da olsa, kardeşine karşı bir merhamet duygusu kabarıyordu içinde her seferinde. Daha önce tatmadığı bir duygu. Ama artık bu kadarı fazla gelmişti anlaşılan Karanlık Lord'a. Alwen'in arkasında ortaya çıktı ve tüm gücüyle haykırdı:
-" Avada Kedavra "