İlk giriş

Edmond, buraya gelmesi gerektiğini Çatlak Kazan'daki barmenden öğrenmişti.Şimdi tek yapması gereken treni beklemekti.Fakat ilginç bir şekilde, yukarıdaki listede, hiçbir şekilde HOGWARTS yazmıyordu.Sonra oturup beklemeye başladı.

Derken karşısındaki bir duvara doğru koşan bir eleman farketti.14-15 yaşlarındaydı.

"Hayır!"

Adamı durdurmuştu, az kalsın göz göre göre duvara çarpacaktı.

"Evlat, sen yenisin galiba?"

Gencin tepkisi şaşırtmıştı Edmond'u.

"Bak evlat, bu duvara doğru sakince koşarsan, Hogwarts'a gidersin!"

Edmond öylece bakıyordu.

"Peki büyücü olduğumu nereden anladınız?"

Genç pis pis sırıttı.

"Kaç kişinin elinde bir asa olur?"

Edmond da güldü bu lafa.Sonra genç tekrar Edmond'a baktı.

"Şimdi dediğim gibi, duvara doğru koş, ve atla, hiç korkma."

Edmond duvara baktı.O sırada yandan iki kişi de onları seyrediyordu.

RP DIŞI:SİLMARWEN VE ERAGON KATILABİLİRSİNİZ!

Eragon ve Sill, Çatlak Kazan'dan çıkmışlar ve saat on buçuk gibi King's Cross İstasyonu'na varmışlardı. İçerisi çok kalabalıktı gerçekten de. Herkesin bir yere acelesi varmış gibi görünüyordu. Eragon ve Sill,ellerindeki yüklerini orada gördükleri bir el arabasına yüklediler ve istasyona girdiler. Ardından 9 no'lu peron'a doğru koyuldular. Sonunda oraya varmışlardı. Eragon 9 ve 10 no'lu peronların arasından Sill'e bakarak:
"eee..."dedi." nereye gidicez şimdi."diye etraflarına bakınmaya başladılar. Gerçekten umutsuz durumdaydılar. Saat 11 de kakacak trene bir an önce yetişmeleri gerekiyordu.Gelen trenlerin belirtildigi tabelanin üstündeki büyük saate bakilirsa, Hogwarts'a gidecek trene binmeleri için sadece on beş dakikaları kalmisti; ne yapacaklarını bilemiyorlardı; istasyonun
ortasinda, kaldiramayacakları agirlikta bir sandikla, bir yigin büyücü parasiyla, bir de koca bir baykusla kalakalmışlardı. İkisi birlikte bunları düşünürken Sill kendileri gibi yükler taşıyan bir çocuğu göstererek:
"Bu da bizden birine benziyor."dedi. O sırada çocuk 9 ve 10 no'lu peronun ortasındaki duvara doğru gitmekteydi. Sill, hemen ona doğru koşarak onu durdurdu. eragon'da onun arkasından yetişti ve Sill çocukla konuşmaya başladı...

Sill "çocuğa bakarak acaba sende mi büyücüsün dedi çünkü onlara çok benziyorsunda" sonrada çocuğa bakarak onun cevap vermesini bekledi.

Edmond kendisiyle konuşan uzun boylu çocuğa baktı.Biraz yukarı bakması gerekmişti.Fazla fark yoktu arada ama yine boynu bükülmüştü.

"Sen büyücüye benzeyenleri tipinden ayırt edebiliyor musun?"

Sonra sırıttı.

"Ya bir başkasına denk gelseydin?"

Duraksadı.

"Şimdi bakın, duvara doğru koşuyorsunuz, ve atlıyorsunuz, bitti.Yapmanız gereken başka bir şey yok.İçinizi rahat tutun.Çünkü ben de öyle yapacağım, ilk ben deneyeyim.Olmazsa hapı yuttuk!"

Muggle okullarında argo konuşa konuşa dili bozulmuştu.

Duvara doğru koşarken, elindeki bavul ona 10 kat fazla ağır geliyordu.Kedisi ise sıkı sıkıya tutunmuştu.Zaten bir avuçtan büyük değildi.Asası ise sanki duvarı çekiyordu.

Edmond duvara çarptı, fakat duvar yumuşaktı.Çok yumuşak.

Ve trendeydi.

Silmarwen Çocuğun dediklerine biraz kızmıştı ama neyse sonra çocuk "Şimdi bakın, duvara doğru koşuyorsunuz, ve atlıyorsunuz, bitti.Yapmanız gereken başka bir şey yok.İçinizi rahat tutun.Çünkü ben de öyle yapacağım, ilk ben deneyeyim.Olmazsa hapı yuttuk!" diyince çocuğun biraz kafadan olduğunu düşündü ama sonra olabilicecğini düşünerek çocuğa hak verdi. Sonra çocuk duvara doğru koşmaya başladı. Sill gözlerini kapatmıştı içindeen " yazık olacak " derken çarpma sesi duymadı gözlerini açtığında çocuk artık yoktu. Erogona dönerek "Bizde yapıyomuyuz dedi" sonrada duvarın karşısına geçti.

Eragon çocuk duvardan geçtiği sırada kendileri dışında kimse onu gördü mü diye etrafına bakındı. Neyseki kimse fark etmemiş görünüyordu durumu. Sill ve eragon şoke olmuş bir şekilde önceden o çocuğun durduğu yerdeki duvarın öüne geçtiler. Doğrusu Eragon biraz terlemişti duvara çarpıp insanlara rezil olmakta vardı. Son olarak birbirlerine baktılar ve aynı anda duvara doğru koştular. inanılmaz bir duyguydu bu. Çok yumuşak jöle kıvamında birşeyin içinden geçmişlerdi sanki. Ama içerisi bundan kat kat daha ilginçti. İnsanlarla dolu bir peronda kirmizi bir buharli tren bekliyordu onları içerde. Tepelerindeki tabelada ise Hogwarts Ekspresi, kalkış saati: 11 yaziyordu. Eragon ve Sill, arkalarına döndüler, bilet gisesinin yerinde Peron Dokuz Üç Çeyrek yazili demir islemeli bir kemer vardi artık. Başarmışlardı.
Lokomotiften yayilan duman kalabaligi sarmisti, ayaklarinin dibinde her renkten kediler kosuyordu. Baykuşlarda birbirlerini gördüklerinde birbirlerine bakarak selamlaşıyorlardı. Ilk birkaç vagon ögrencilerle dolmustu şimdiden, bazilari pencereden sarkmis, aileleriyle konusuyor,
bazilari da yer kavgasi ediyordu. Sill kendilerine boş bir yer bulabilmek için daha demin geçmelerine yardımcı olan oğlana doğru ilerlemiş ve birlikte el arabasini iterek peron boyunca ilerlemeye koyulmuşlardı. Eragondan ayrılmasının nedeni, Eragon'un burada annesiyle buluşacak olmasıydı. Eragon Sill'i artık göremez duruma geldiği tam o sıralarda annesi birden eragon'un yanında belirdi. Eragon annesini görür görmez heyecanlanarak ona sarılmıştı. Annesiyle gerçekten konuşmak istediği çok şey vardı. Ama daha hiçbirini soracak vakit bulamadan tren'in sireni çalmaya başlamıştı bile. Kalkış vaktine çok az bir zaman kalmıştı. Eragon annesine hal hatır sorabildi anca o dakikalarda. Annesi de ona. Belki brazcık vakti olabilirdi Eragon'un. Bu düşünceyle tekrar annesine bakarak:
"Anne..."dedi. "Bana platypuslardan neden daha önce hiç bahsetmedin."
Annesi afallamış halde eragon'a bakmıştı. "Onlarda ne öyle..."dedi annesi.
"Aile armamız onu gringotts'ta gördüm ben. Her yerde onlardan vardı. Bir tür hayvan..."dedi. Annesi şok olmuş gibi oğluna baktı. Biraz ciddileşmişti. "Bak Eragon..."dedi annesi sakince. "Sen bizim ailemizin son büyücü varisisin.Ben ise bir kofti'yim. Bunlar hakkında bir bilgim yok. Bunlar anca büyük teyze Margea'nın bileceği işler. ona sorarım..."dedi. Ama eragon yine de kuşkuluydu nedense annesi konusunda... Yine de annesiyle vedalaştı ve Sill'in onu çağırdığı vagona doğru yola koyuldu.

Sill ergondan ayrılınca biraz tedirginleşti sonra çocuğa dönerek "Bizi ordan geçirdiğin çok sağol" dedi bu arada trenin kalkış sireni çalmıştı ikisi birlikte trene doğru yola koyulmuşlardı. Etraflarında bir çok kişi vardı onların arasından yürümek bir hayli zordu bu yüzden yanındaki çocukla hiç konuşamıyordu. Vagona varınca kafasını çevirdi ve Erogonu aramaya koyuldu onu görünce bağırarak yanına çağırdı.

Micah King's Cross'a geldiğinde hemen 9 ve 10 nuncu peronları bulmuştu.Amcası Jacob ona herşeyi anlatmıştı;bu peronların arasındaki duvara koşacaktı.Yalnızdı.Görünürlerde pek muggle da yoktu.Gözlerini kapayıp dümdüz koşmuştu.İçi ürpermişti bir an.Gözlerini açınca işte peron dokuz üç çeyrek oradaydı!Her taraf trenin dumanıyla kaplıydı,önünü pek fazla göremiyordu...Safça sırıta sırıta ilerliyordu.Herşey gözüne muhteşem gözüküyordu! Acele edip trene bindi. Malum sabırsızlanıyordu...

Ireth, yavaş adımlarla istasyona geldi. Etrafına bakındı. Geç kalmışa benziyordu, saat epey ilerlemişti. Etrafta Hogwarts Expresi yazısını göremiyordu. Bir an için kaçırdığından emin oldu ve geriye dönmek üzereyken, 9 ve 10 peronların arasındaki duvara doğru koşan birini gördü. Hemen bunun bir büyücü olduğunu kavradı ancak geç kalmadan o da aynı şeyi yapmalıydı. Oraya doğru yöneldi. Etrafında bir daha göz gezdirdi. Arabayı sıkıca kavradı ve koşmaya başladı. Ve duvarın önündeyken son kez istasyonu gördü ve puf !!
Hogwarts expresi düdüğünü çalıyordu:
- Vay be ! dedi fısıltıyla.
- Anlatıldığı kadar varmış. Hadi bakalım. Beni debdebeli bir yıl bekliyor, dedi ve trene bindi.