Elveda

Nora'yla Aaron geç kalmışlardı. Bir metro kalkıyordu. Camın kenarında Rose'un ağlayan yüzünü görebildi sadece.

"Rose!!!" diye bağırdı ve elini havada salladı. Onları görmesini umuyordu.

Metroyu kaçırdıklarına sinirlenmişti Nora.Ama metroyu kendisinden iyi bilen bir büyücü olduğunu sanmıyordu.Hayatı bu taşıtta geçmişti neredeyse..!Aaron'un elini kavradı.
"Gel,bir sonraki durağın nerede olduğunu biliyorum!"dedi aceleyle ve durağın üstündeki yoldaki farkedilmeyeceklerini düşündüğü ara sokağa buharlaştı.

Şimdi ikinci bir durakta bekliyorlardı. Nora'dan onun için de bir bilet almasını istedi. Bu kıyafetleriyle insanlar onlara dik dik bakıyordu. Henüz görünürde bir metro yoktu. Geldiği zaman hemen önünde bekliyor olacaklardı.

Birkaç dakika geçmişti ki bir anonsla metro'nun geldiği duyuruldu. Sonra yavaşlayan metro'nun kapısı açıldı.

"Geldi!" dedi Aaron heyecan ve sabırsızlıkla. Bir süre içerdeki birkaç kişinin çıkmasını beklediler. Sonra içeri daldılar. Rose'u başka biriyle konuşurken gördüler.

"Rose" dedi ve yine sıkı sıkı sarıldı, önceki gece olduğu gibi... "Sana bana bu acıyı çektirmemen gerektiğini söylemiştim!"

"Hayır!"dedi arkadan Nora.Neden bu kadar sert çıktığını kendisi biliyordu sadece.
"Yumuşak sözlerle kandıramazsın bizi"
Korkularından biriydi bu,sevdiği insanları kaybetme...
Git gide azalıyorlardı zaten.Her geçen gün eksiliyorlardı.
"Sen gidersen..""Bizde geliriz,anlıyor musun?"
Onaylaması için Aaron'a baktı.O da telaşlıydı,endişelenmiş gibiydi.

"Gidicem Aaron.Eminim yerimi dolduracak çok daha iyi arkadaşlar bulabilirsiniz.Emin ol bulursunuz.Gerçekten ölüm yiyenden nefret edip onlarla...Metro birazdan kalkar aşağı inseniz iyi olacak.İkinizde kendinize iyi bakın.Keira'yı yalnız bırakma" dedi Rose. Sonra da Nora'nın çıkıştığını duydu yüksek sesle. O da ona katılırcasına devam etti

"İşte şimdi saçmalıyorsun Rose. Senin yerini dolduracak kimse yok. Aşağı falan da inmiyoruz. En azından sensiz inmiyoruz! Lütfen inadı bırak da bizimle gel" dedi yalvarırcasına. Şaşkın bakışlı muggleları takmıyordu bile. Yüksek sesle yalvarıyordu Rose'a, en yakın dostuna...

RP OUT: Benim çıkmam gerekiyor akşam devam edebilirim

-"Hiçbir şey bilmiyorsun Nora!Bilseydin bu kadar ısrar etmezdin." dedi Rose umutsuzca.
Birşey diyemeden Aaronu duydu.
-"İşte şimdi saçmalıyorsun Rose. Senin yerini dolduracak kimse yok. Aşağı falan da inmiyoruz. En azından sensiz inmiyoruz! Lütfen inadı bırak da bizimle gel"Marissa onaylar gibi durmuyordu.
"Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak ki!Ben verdiğimiz sözlere,yeminlere ihanet ettim.Ben dostluğumuza ihanet ettim.Ne sen eski Aaron olacaksın bana karşı ne de Keira.Ben de ölüm yiyenlere lanet eden eski Marissa.Herşeyi mahvettim.Daha fazla üsteleme lütfen.Gidiyorum Aaron."

"Bilmek zorunda değiliz Rose.Herkesin sırları vardır,ama bunun da sınırları var.Lütfen vazgeç gitmekten,gidersen...gidersen geride bırakacağın şu insanlara bir bak!Bu kadar kolay mı geçmişi silmek?Geride seni seven insanların olduğunu bile bile gidebilecek misin?!"

Fazla yüksek sesle söylemişti son sözü.Muggleların bazıları umursamıyor gibi gözükürken bazıları onları izliyordu.
"Vazgeç"dedi Nora.Fısıltı gibi çıkmıştı sesi
"Soru soran olmayacak ve her ne yaptıysan seni suçlamayacağımıza emin olabilirsin..."

Aaron da o da bir yere gitmiyordu.İkisi de gönüllü değildi buna.
Gitmeyeceğini belirtmek için olumsuz anlamda başını salladı
"Marissa,Marissa Rose Black!Seni almadan buradan gitmiyoruz."Aaron'a baktı,o da kafasını onaylarcasına salladı.
"Seni sırtlayıp götürmek zorunda kalsak da buradayız.Lütfen...Bak insanlar bize garip bakmaya başladı.."dedi çevresine göz gezdirip.
"Konuşabiliriz,anlatabilirsin.Bizden sır çıkmaz.
Ya da anlatmazsın ve baskı yapmayız.
Herkesin sırrı vardır,benim de var.."Önüne baktı,bu konuda konuşmak istemiyordu. "Bırak nazı artık, bizimle gel..."Elini omzuna attı kendisiyle gelmesi için,bir yandan da yanında olduklarını belirtmek için...


RP_OuT: Sonra mı devam etsek,böyle Aaron hiç konuşmuyor falan..

Aaron oldukça uzun bir süre sessiz kalmıştı. Düşünüyordu. Nora ve Rose tartışırken sadece arada bir onaylamıştı. Delice bir şey düşünüyordu. Eğer farkedilirse Azkaban'a yollanmasına yetecek bir şey. Hemen Rose'un üstüne atlayıp onu evine cisimlendirmek istiyordu. Birlikte mantıklı konuşabilecekleri bir yere. Ama bu kadar muggle'a bunları unutturmak zor bir işti. Biraz daha devam ettikten sonra hala kabul etmezse yapacaktı bunu.

"Rose! Senden bir isteğim var. İnadı bırak ve bir sonraki durakta inelim ve evine cisimlen... yani şey gidelim. Seninle mantıklı konuşabiliriz. Eğer yine de ikna olmazsan... o zaman seni tutmam. Anlaştık mı?"

"Peki" demekle yetindi. Şimdi sanki hiçbir şey olmamış gibi oturmuştu ve sonraki durağa gelmelerini bekliyordu. Kısa bir süre sonra varmışlardı. Metro yavaşlamış ve hafif bir frenle durmuşlardı. Üçü birden ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü.

"Senin evine gidiyoruz değil mi?" dedi Rose'a doğru. Sesini kıstı ve "Zaten asan da evde kaldı"