Gecenin Üçü...

Jason ve Keira bayağı gezmişti.En sonunda burada mutabık kalmışlardı.En uygunuydu bu saatte...
Köşedeki masanın birine oturmuş bekliyorlardı öylece.Jason kahkalar içinde Keira'ya bakıyordu.Eliyle yüzünü kapatmaya çalışıyordu.Keira da garsonun kendisine güldüğünü anlamamsı için Jason'a durmasını işaret ediyordu..Jason kahkahalarının arasında fısıltıyla:
"Ki-kilotu!..." tekrar kahkahaya boğuldu...

Jason susmaya çalışıyordu.Fakat içeri girdiklerinde garsonu yakaladıkları o durumu hatırladıkça bir kahkaha daha patlatıyordu.Keira ne kadar susturmaya çalışsada olmuyordu işte.Tuttu sonunda kendisini.Garson gelmişti yanlarına.Kızarmıştı Jason iyice...
Keira sıcak çikolata ve börek istemişti.Jason garsona bakmamaya çalışarak:
"Aynısı!" dedi zorlukla..Tam garson ayrılıyordu ki tutamadı kendini ve patlattı kahkahayı tekrar...
Garson garip bir şekilde bakıyordu Jason'a.Huylanmıştı...

Keira'nın öpücüğü ile kendine geldi Jason.Bakışları ciddileşti.Keira'yı tekrar yanına çekip bir öpücükte o kondurdu:
"Evet hayatım..Ben de seni seviyorum!".
Elini Keira'nın beline götürüp hafifçe sardı.Diğer eliyle de böreğini yemeye başladı yavaşça...

Jason sıcak çikolatadan bir yudum aldı ve kaşlarını çatarak Keira'ya döndü:
"Söyle hayatım!..".Elini tuttu hafifçe:
"Tedirgin gibisin...".Biraz düşündü.Bir süre sessizliğin ardından tekrar söze girdi:
"Canını sıkan birisi mi var?"

Jason şaşkınlıkla izliyordu Keira'yı.Hakkında bildikleri yalanmıydı.İsmi bile...
Başını pencereden tarafa çevirdi.Bir süre baktı dışarıya bomboş.`Alex!`...
Tanıyordu onu.Yakın bir arkadaşıydı ama...
Durduramazdı Alex'i.Keira'ya dokunmaması için ikna edemezdi onu.Çünkü kafasına koymuştu galiba ve kafasına koyduğunu uygulardı kesinlikle.Ama onun karşısına çıkabilir.Düello yapabilirdi onunla.Yenebilirdi Alex'i...
Tedirgin bir şekilde Keira'ya döndü.Elini saçlarına götürdü:
"Tamam!Endişelenmene gerek yok hayatım...Ben burdayım bak!"

Jason yüzünü büzüştürdü:
"Utanmak mı?Benden mi utanıyosun?...".Sonra önüne döndü:
"En azından bunu henüz başta söyledin...Şey evet sonra öğrenseydim belki kırılırdım ama..".Sonra tebessüm ederek Keira'ya döndü.Yaşlarını sildi:
"Keira ben seni seviyorum...Ayrıca ismin haricinde pek de yalan söyledin sayılmaz dimi?".Biraz duraksadı.Kaşlarını çattı.Düşünüyomuş gibi yapmaya başladı.Ve gülümseyerek tekrar başladı söze:
"Zaten ha Keira, ha Angelique dimi?".Güldürmeye çalışıyordu...

Keira çok üzgün görünüyordu.Jason ciddileşti hemen:
"Keira bak yapma böyle!Sen üzülünce kötü oluyorum ben de...".Yanağına bir öpücük kondurdu...
"Bunu bir yalan olarak algılamamalısın aşkım.Olması gereken bir şeymiş hem.Ve sen,sen bunu ilk bana söyledin.Bu senin de beni sevdiğini açıklıyor zaten.Sen ise kızmam gerektiğini mi düşünüyosun...".Gülümseyerek saçlarını okşadı Keira'nın.Ardından başından tutup omzuna yatırdı ve istemdışı olarak ağzından şunlar döküldü:
"Ben sensiz ne yaparım?".Niye söylediğini kendisi de bilmiyordu...

Jason masaya parayı bıraktı aceleyle masadan kalkarken:"Garson!" diye seslendi ve masayı gösterdi.Keira'nın ardından koşturmaya başladı.Kapının beş veya on metre önünde belinden yakaladı Keira'yı...
Yağmur başlamıştı hafiften.Yüzünü çevirdi Keira'nın.Yaşlarını sildi:
"Keira!" diye fısıldadı:"Beni yalnız bırakma!".Gözleri dolmuştu...

Yağmur yavaş yavaş şiddetini artırıyordu.Keira'ya sımsıkı sarıldı.Hiç bırakmak istemiyordu.
"Gitme!" diye fısıldadı.Yağmuru sevmezdi Jason ama,Keira kollarındayken hiçbir şey umrunda değildi.Yavaşça dudaklarına yaklaştı ve hafifçe öptü...

İki aşık sarmaş dolaş bir halde,bomboş sokakları yağmur eşliğinde öpüşerek geçmişti.Eve vardıklarında saat 5'e geliyordu...